Ομάδα τόσο περήφανη όσο και η Κρήτη στην φανέλα της

Ο Μανώλης Σαρρής επέστρεψε από την Σπάρτη και γράφει στο blog του στο Gentikoule για ένα σύνολο ανθρώπων που δείχνει τόσο μεγάλη περηφάνια ώστε ο κόσμος της να προχωράει με ψηλά το κεφάλι.

Για τους απανταχού Κρητικούς, πάντα όταν φεύγουν από το νησί τους είναι κάτι διαφορετικό. Τους λείπει, το νοσταλγούν και νιώθουν σαν ψάρια έξω από την θάλασσα. Και απορώ αν αυτό το συναίσθημα “σωβινισμού” υπάρχει σε άλλο μέρος της Ελλάδας. Έτσι είναι και με τον ΟΦΗ. Ο οπαδός του είναι ο μοναδικός στην Ελλάδα που θα φύγει από το νησί, θα περάσει την θάλασσα και θα πάει να τον δει. Οι οπαδοί του ΟΦΗ είναι οι μοναδικοί στην Ελλάδα εδώ και χρόνια που σταθερά, και όχι μια στα 10 ή 15 χρόνια, θα φύγουν από το νησί τους για να πάνε να στηρίξουν την ομάδα τους. Οι 150 οπαδοί του ΟΦΗ που βρέθηκαν στην Σπάρτη, έδωσαν άλλον τόνο στο παιχνίδι και σίγουρα ήταν ένα επιπλέον στήριγμα για τους ποδοσφαιριστές του Νίκου Παπαδόπουλου. Είναι εντελώς διαφορετικό για μια ομάδα να παίζει σε ένα μουντό γήπεδο και εντελώς διαφορετικό το να έχει στο πλευρό της 150 άτομα όπου οι περισσότεροι εκ των οποίων ταξίδεψαν με 8 μποφόρ για να βρίσκονται εκεί πέρα.

Ομοίως με τον κόσμο της και ασορτί με την περίσταση είναι η ομάδα του Νίκου Παπαδόπουλου. Οι ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ παίζουν την καλύτερη μπάλα, μακράν του δεύτερου, στην κατηγορία και το -6 είναι απλά η διαφορά των δύο ηττών που υπέστη από Παναχαϊκή, Απόλλωνα Λάρισας. Βέβαια μια φυσιολογική ομάδα σε διάστημα 17 αγωνιστικών θα κάνει και τις ήττες της, θα φέρει τις ισοπαλίες της και παράλληλα θα πάρει τα ματς που είναι καλύτερη. Τα φαινόμενα “Μπαρτσελόνα” και “Σίτι” που παρατηρούμε σε ορισμένες περιπτώσεις δεν βγαίνουν πάντα σε καλό. Το αντίθετο θα λέγαμε. Κάποια στιγμή θα σκάσει η φούσκα και τότε θα τα ξαναπούμε. Ο ΟΦΗ έχει κάνει, λοιπόν, μια νορμάλ πορεία πρωταθλητισμού έχοντας φέρει τα αποτελέσματα που έχει φέρει. Μιλώντας πάντα ποδοσφαιρικά.

Γιατί μιλώντας και εξωαγωνιστικά, αυτή η ομάδα έχει κάνει ένα θαύμα. Στα τέλη Γενάρη βρισκόταν στο -5 από την δεύτερη θέση και τώρα είναι στο +2 από την τρίτη Παναχαϊκή καλύπτοντας ουσιαστικά μια διαφορά 7 βαθμών μέσα σε διάστημα τεσσάρων εβδομάδων. Όμως για σταθείτε λίγο: Γιατί είναι “θαύμα” αυτή η αντεπίθεση του ΟΦΗ; Θαύμα είναι μόνο ως προς το σκέλος του ότι η Παναχαϊκή έχασε σταθερά το προβάδισμα κάνοντας γκέλες που δεν το περίμενε κανένας όπως και ο ΟΦΗ.

Κοινό σημείο των δύο ομάδων… Είναι ανθρώπινα τα αποτελέσματα τους και σε ένα νορμάλ πρωτάθλημα θα κάνουν και τις γκέλες τους. Απλά ο ΟΦΗ στάθηκε πιο δυνατός και έκανε το 4Χ4 μέσα στον Γενάρη με αποτέλεσμα να βρίσκεται τώρα στην δεύτερη θέση.

Είναι γεγονός ότι μετά το 0-2 της Σπάρτης είδαμε να συμβαίνουν… πραγματάκια. Και η μπάλα “χάθηκε” σε ορισμένες φάσεις και γενικά βγαίνει η εντύπωση μέσα από κάποια στιγμιότυπα που έζησα στην Σπάρτη ότι οι παίκτες αυτό που κάνουν το ευχαριστιούνται. Δεν το κάνουν μόνο γιατί παίζουν στον ΟΦΗ ή θέλουν να οδηγήσουν την ομάδα στην άνοδο. Το κάνουν γιατί το γουστάρουν, ο προπονητής έχει εμπεδώσει και έχει περάσει το κλίμα στους παίκτες που πρέπει να το περάσουν. Και έτσι βλέπουμε χαμόγελα, ωραίους συνδυασμούς και στιγμές που είχαν λείψει από τον ΟΦΗ. Αυτό είχε λείψει: Το χαμόγελο, η γεύση ότι ευχαριστιούνται το ποδόσφαιρο και την μπάλα που παίζουν.

Εν αντιθέσει με τους άλλους που νομίζουν οι δύστυχοι ότι με το να ταΐζουν σανό τους αναγνώστες τους, θα μπορέσουν να δημιουργήσουν κλίμα εις βάρος του ΟΦΗ. Τόσα ξέρουν και τόσα λένε. Όταν τους κοροϊδεύει όλη η Βόρεια Ελλάδα για τα κατορθώματα ορισμένων στελεχών τους, εκείνοι ποτίζουν με φαρμάκι τον κόσμο του Άρη που (το χειρότερο αυτό είναι) τους πιστεύουν κιόλας και τους ακολουθούν.

Το είπα και στον τίτλο: Ομάδα τόσο περήφανη όσο και να βλέπεις την Κρήτη στην φανέλα της ή και στον χάρτη όταν περνάς το Κρητικό το πέλαγος.