Ο mvp, η απογοήτευση και τα κέρδη του φετινού ΟΦΗ…

Οι παίκτες έφυγαν για καλοκαίρι και ο Μανώλης Σαρρής ψηφίζει τον mvp της προηγούμενης περιόδου, γράφει για την απογοήτευση αλλά και για τα κέρδη του ΟΦΗ.

Το φιλικό κόντρα στον Εργοτέλη ήταν το φινάλε της φετινής περιόδου με τους παίκτες και το τεχνικό τιμ να σκέφτονται από σήμερα τις διακοπές του καλοκαιριού που έρχεται. Το θέμα είναι ότι ενδέχεται αρκετούς από αυτούς που φόρεσαν την φανέλα του ΟΦΗ στο φιλικό κόντρα στον Εργοτέλη να μην τους δούμε ποτέ ξανά στα “ασπρόμαυρα”. Κρίμα βέβαια γιατί είναι σίγουρο πως ο φετινός ΟΦΗ μας έδωσε αρκετές χαρές που είχαμε χρόνια να τις ζήσουμε αρκετά χρόνια όπως βέβαια είχαν λείψει και τα χαμόγελα. Το αν θα χαμογελάμε και του χρόνου, θα το δούμε στην πορεία όμως σίγουρα ο κόσμος πρέπει να συνεχίζει να αποτελεί την ασπίδα και τον προστάτη του ΟΦΗ. Ο ΟΦΗ χωρίς τον κόσμο του δεν μπορεί να καταφέρει ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ και αυτό είναι κάτι που το έχουμε δει εδώ και αρκετά χρόνια με τα παράδειγματα να είναι ΑΠΕΙΡΑ.

Μπροστά μας έχουμε ένα καλοκαίρι που ο ΟΦΗ και εκείνοι που βρίσκονται στην διοίκηση καλούνται να πάρουν σωστές αποφάσεις και σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς. Από το αγωνιστικό και το οικονομικό μέχρι το διοικητικό και κυρίως το ΑΥΡΙΟ του ΟΦΗ. Πλέον, ο σύλλογος έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου τα λάθη δεν επιτρέπονται μιας και μόνο κακά αποτελέσματα θα προκύψουν από αυτά.

Όσο για την χρονιά που τελείωσε; Τον… τίτλο του mvp παίρνει κατά την, ταπεινή, άποψη μου ο Φώτης Παπουλής αν και αυτόν τον τίτλο θα μπορούσε να τον έχει και ο Στάθης Ταυλαρίδης. Όμως εκείνος ήταν ήδη… “ψημένος” από την Σούπερ Λιγκ και τις υψηλές απαιτήσεις που έχει ο πρωταθλητισμός. Όμως, ο Φωτάρας μπήκε αμέσως στα βαθιά παίζοντας στην Σούπερ Λιγκ και σε μια ομάδα με απαιτήσεις. Η σαιζόν τον δικαίωσε και ο ίδιος βγήκε κερδισμένος πραγματοποιώντας μια εξαιρετική χρονιά έχοντας και μεγάλη διάρκεια στην απόδοση του.

Για την απογοήτευση; Μα δεν είναι άλλη από την… ανεπαρκή υποστήριξη προς τους ποδοσφαιριστές που έδωσαν τα ΠΑΝΤΑ μέσα στο γήπεδο και όμως δεν κατάφεραν να βρουν στηρίγματα έξω από αυτό. Οι συνεντεύξεις των ίδιων αποδεικνύουν του λόγου το αληθές μιας και όλο “μεγάλα λόγια” άκουγαν όμως επί της ουσίας δεν βρέθηκε κανένας στο πλευρό τους. Η κραυγή αγωνίας των ποδοσφαιριστών ανέδειξε το μεγάλο πρόβλημα του ποδοσφαιρικού τμήματος που έδρασε παντελώς μόνο του καθ’ όλη την διάρκεια της σαιζόν. Φανταστείτε δηλαδή που θα μπορούσε να φτάσει αυτή η ομάδα αν είχε στο πλευρό της και μια διοίκηση που την στήριξε με πράξεις και όχι με… λόγια.

Τέλος, τα κέρδη είναι θεωρητικά και όχι… πρακτικά. Δηλαδή, μπορεί ο ΟΦΗ να μην κέρδισε κάποιον τίτλο όμως επί της ουσίας ανέκτησε την χαμένη του αυτοπεποίθηση, διατήρησε τον κόσμο στις εξέδρες του “Γεντί Κουλέ” που κάθε Κυριακή ασφυκτιούσε από υγεία και ζωή ενώ έπειτα από αρκετά χρόνια κέρδισε ξανά τον σεβασμό που είχε τις δύο προηγούμενες δεκαετίες…