Και τώρα τρέχουμε!

Ο Μανώλης Σαρρής γράφει στο blog του στο Gentikoule για την συνέχεια που ακολουθεί και τον δύσκολο δρόμο που (αποφάσισε) να διαβεί ο ΟΦΗ.

Όταν έγραφα πριν από λίγες εβδομάδες ότι ο ΟΦΗ μπορεί να κάνει το 4Χ4, ασφαλώς και το πίστευα. Όπως, πιστεύω ότι το πίστευαν οι περισσότεροι. Άλλο ότι βλέπω τώρα αρκετούς να παρασύρονται από τις δύο συνεχόμενες ήττες και να κάνουν διαφορετικές σκέψεις.

Το έχω πει από την αρχή και δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη σε καμία περίπτωση. Ο φετινός ΟΦΗ μπορεί να ξεκίνησε με χίλια προβλήματα, πιο καθυστερημένος από κάθε άλλη ομάδα της Σούπερ Λιγκ όμως αυτά τα μειονεκτήματα δεν αφαιρούν το γεγονός ότι υπάρχουν ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ. Είναι ξεκάθαρο αυτό.

Απαιτήσεις που πηγάζουν μέσα από το ρόστερ που διαθέτει η ομάδα αλλά και την… αγωνιστική ανυπαρξία των υπολοίπων. Γιατί δεν νομίζω ότι πολλοί διαφωνούν πως ο χθεσινός ΠΑΣ διαθέτει καλύτερους παίκτες από τον ΟΦΗ. Η εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου και η “συγνώμη” του Χριστόπουλου επιβεβαιώνουν τα παραπάνω λόγια.

Βέβαια, το κακό είναι ότι ο ΟΦΗ με τις δύο κολλητές ήττες (που βέβαια κόντρα στον Λεβαδειακό, έκανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό) βάζει τον εαυτό του σε έναν δύσκολο δρόμο που χρειάζεται μεγάλο κόπο για να τον περάσει. Με τους 13 βαθμούς που έχει, το άγχος παραμένει όπως και η πίεση.

Από διαφορετική ματιά βλέπαμε τον ΟΦΗ αν είχε 16 ή 17 βαθμούς και διαφορετικά τώρα που έχει 13. Όπως γίνεται κατανοητό, στο ματς κόντρα στον Πανθρακικό δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα πέραν της νίκης.

Αυτό πρέπει να το καταλάβουν άπαντες ότι στο παιχνίδι της επόμενης Κυριακής, χρειάζεται οι παίκτες να “τρώνε σίδερα” και παράλληλα ο κόσμος να αντιληφθεί την κρισιμότητα του αγώνα. Το επόμενο γκρουπ παιχνιδιών είναι ακόμα πιο δύσκολο για τον ΟΦΗ που θα αντιμετωπίσει Ατρόμητο και Τρίπολη ενώ θα πάει στην Ξάνθη για την πρεμιέρα του δευτέρου γύρου.

Για να μην έρθει κανένα άλλο αποτέλεσμα και βρεθεί ο ΟΦΗ σε ακόμα δύσκολοτερη θέση. Γιατί θα είναι κρίμα για τον φετινό ΟΦΗ (και πολύ περισσότερο για τον κόσμο του) να φτάσει στο σημείο να κινδυνεύσει…