Politica 89.8
Όμως, το «νέο» που έφερε ο Σα Πίντο και το οποίο έζησαν όλοι όσοι ασχολούνται με την ομάδα – αλλά ΚΥΡΙΩΣ ο κόσμος της – ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό και άφθαρτο. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule για το «που» ψάχνεται ο ΟΦΗ.
Το θέμα του προπονητή πρόκειται να λήξει – εικάζω – σύντομα. Εντός του προσεχούς 10ημερου αναμένεται να κλείσει το θέμα, είτε έτσι – είτε αλλιώς. Μακάρι να έληγε… έτσι και ο Πορτογάλος να παρέμενε στον ΟΦΗ και τη νέα χρονιά προκειμένου να βλέπαμε τα πλάνα του σε πλήρη εφαρμογή. Με παίκτες που εκείνος θα επέλεγε και θα έφερνε στον ΟΦΗ, με «όπλα» που θα έριχνε στην μάχη και τα οποία θα γνώριζε μέχρι τέλους. Αλλά κυρίως έναν ΟΦΗ καμωμένο με την δική του φιλοσοφία – χτισμένη από το… 1 μέχρι το 100. Προς το παρόν τα πάντα είναι ανοικτά και όσο περνούν οι ημέρες μια πιθανή παραμονή του στον πάγκο του ΟΦΗ δεν πρόκειται να μου προκαλέσει καμία έκπληξη. Ο Πορτογάλος δημιούργησε έναν ΟΦΗ που ήταν σκληροτράχηλος, αλτρουιστής. Έναν ΟΦΗ που μπορεί να μην ήταν θεαματικός αλλά γνώριζε πολύ καλά πώς να πάρει αυτό που ήθελε. Τρανή απόδειξη και το γεγονός ότι όταν ήρθε η ομάδα ήταν τελευταία και τελικά τερμάτισε ένα σκαλοπάτι (βαθμολογικά) πριν τα πλέι – οφ.
Η ωραία ομολογουμένως τρέλα του Ρικάρντο Σα Πίντο ανέδειξε έναν διαφορετικό ΟΦΗ. Έναν ΟΦΗ που κέρδιζε και το χαιρόσουν ενώ στις ήττες – πλην ελαχίστων αγώνων – η ομάδα… πέθαινε στο γήπεδο. Και αν το καλοσκεφτείτε, οι ήττες μέσα στο 2014 ήταν ελάχιστες σε σχέση με τα παιχνίδια που έδωσε ο ΟΦΗ. Η τρέλα του 42χρονου τεχνικού, οι έξαλλοι πανηγυρισμοί του στα γκολ, οι ακραίες μεθόδους που χρησιμοποιούσε προκειμένου να «τσιγκλήσει» τους παίκτες του ήταν στοιχεία που ο ίδιος τα έβαλε στο «παιχνίδι» και από τα οποία ωφελήθηκε η ομάδα.
Που θέλω να καταλήξω; Ότι νέο έφερε ο Σα Πίντο, είναι κάτι που ο ΟΦΗ θα το βρει ξανά και θα προσπαθήσει να το κερδίσει. Είτε από την παραμονή του Πορτογάλου, είτε από τον οποιονδήποτε ξένο προπονητή που θα έρθει στην ομάδα. Γιατί, φαίνεται πως η… «γραμμή» είναι για ξένο προπονητή εκτός και αν γίνει η έκπληξη μέσα από την Ελλάδα. Κάτι που το θεωρώ δύσκολο καθώς οι Έλληνες προπονητές που μπορούν να εργαστούν στον ΟΦΗ είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Ο ΟΦΗ μέσα σε όλες τις δυσκολίες που συνάντησε, κατάφερε να τερματίσει 6ος αλλά και να βγάλει μια υγεία εντός του αγωνιστικού χώρου. Αυτή η υγεία χρειάζεται να αποτελέσει έναν οδηγό εν όψει μιας πιθανής επιλογής νέου προπονητή – αν και επαναλαμβάνω δεν έχει κριθεί τίποτα ακόμα σε ότι έχει να κάνει με την υπόθεση παραμονής του Σα Πίντο. Όμως, το «νέο» που έφερε ο Σα Πίντο και το οποίο έζησαν όλοι όσοι ασχολούνται με την ομάδα – αλλά ΚΥΡΙΩΣ ο κόσμος της – ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό και άφθαρτο. Αυτό το «νέο» χρειάζεται να αποτελέσει έναν οδηγό για την συνέχεια προκειμένου ο ΟΦΗ να προχωρήσει σε έναν «άφθαρτο» δρόμο που θα τον πάει μέχρι τέλους στο νέο και πιο δύσκολο πρωτάθλημα.
ΜΑΝΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΟΓΥΡΙΣΜΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΕΛΛΗΝΑ ΚΩΟΥΤΣ. Ο ΟΦΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΚΛΑΜΠ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΜΕ… ΜΕΓΑΛΕΣ “ΜΠΑΛΕΣ”! ΕΙΔΑΤΕ ΠΕΡΙΣΥ ΤΙ ΜΠΛΑΚ ΑΟΥΤ ΕΠΑΘΕ Ο “ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΣ” ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗΣ. ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ Η ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ Η ΚΑΘΕ ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟ Ο ΟΦΗ. ΜΕΡΙΚΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΦΕΤΟΣ ΤΟΝ ΧΑΒΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΝΤΖΙΟ, ΟΝΤΩΣ ΓΙΑ ΟΜΑΔΕΣ ΣΑΝ ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΦΗ! ΟΥΤΕ Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΙΟΜΠΛΙΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ. Ο ΚΟΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΑ ΚΑΤΑΡΤΙΣΜΕΝΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΟΦΗ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟΝ ΟΦΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΟΜΑΔΕΣ (ΟΧΙ ΣΕ ΕΘΝΙΚΕΣ). Ο ΟΦΗ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΑΓΡΟΤΙΚΟ! ΓΙΑ ΑΥΤΟ Η ΛΥΣΗ, ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕΙΝΕΙ Ο ΠΙΝΤΟ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΟΣ ΚΩΟΥΤΣ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ Η Δ/ΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΓΙΑΤΙ ΣΤΑ ΟΜΑΔΙΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΦΑ ΚΑΙ ΤΟ ΩΜΕΓΑ! ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΡΟΠΟ Η ΦΕΤΙΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΦΗ
Ο Σα Πίντο έβαλε ψηλά τον πήχυ για τον ΟΦΗ και πιστεύω ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι στην ομάδα θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν να συνεχίσει να “υψιπετεί”!
Νομίζω ότι έχουν πια παρατραβήξει τα λιβανίσματα με τον Σα Πίντο. Ο άνθρωπος έχει σίγουρα τις ικανότητες στησίματος μιας ομάδας μέσα στο γήπεδο για να πάρει ένα αποτέλεσμα, όμως μέχρι εκεί. Ο προπονητής πρέπει να είναι και διαμορφωτής νοοτροπίας και χαρακτήρων των παικτών -αυτό ο Σα Πϊντο δεν το είχε. Είχε και πολλά “κολλήματα”. Και εξηγούμαι:
1. Διατυμπάνιζε συνεχώς: “θέλω παίκτες με τη νοοτροπία του νικητή”. Τους ήθελε έτοιμους; Ναι, γιατί ήξερε ότι ο ίδιος δεν κάτεχε να τους φτιάξει. Για τον ίδιο λόγο ουσιαστικά εκδιώχτηκε από τον Ερυθρό Αστέρα. Ενας μεγάλος προπονητής ξέρει και να στήσει την ομάδα στο γήπεδο για να πάρει βαθμούς, αλλά και να χτίσει νοοτροπίες ολοκληρωμένου χαρακτήρα και αθλητή- παίκτη. Το σύνολο αυτό το διέθετε ο Γκέραρντ. Ο Σα Πίντο ούτε στον ύπνο του. Παράδειγμα; Με το να λέει συνέχεια “θέλω παίχτες με τη νοοτροπία του νικητή”, επειδή ούτε οι παίχτες καταλάβαιναν τι ακριβώς εννοούσε, θέλοντας να του γίνουν αρεστοί, συνέβη το εξής: πριν τον ημιτελικό με τον ΠΑΟ έβγαιναν όλοι σωρηδόν σε ότι μέσον έβρισκε ο καθένας μπροστά του και (ως τελείως ανόητοι) λεοντάριζαν: “Θα αποκλείσομε τον Παναθηναϊκό γιατί είματσε λιοντάρια, θα τον πατήσομε μέσα στο γήπεδό του γιατί είμαστε πολεμιστές” και άλλες φαιδρές γελοιότητες. (Και το κακό είναι ότι δεν βρέθηκε ένας σκεπτόμενος άνθρωπος από μια ολόκληρη διοίκηση να βάλει σ΄ αυτή τη γελοιότητα ένα φρένο. Εφταιγαν οι παίχτες; Φυσικά όχι. Αυτοί είναι νέα παιδιά, βράζει το αίμα τους, δεν καταλάβαιναν τι ακριβώς εννοούσε ο προπονητής τους και παρεκτράπηκαν. Μα, θα πείτε, παρεκτράπηκαν; Ναι, φυσικά, για πολλούς λόγους, εγώ θα πω μόνο δύο: πρώτον, όταν θες να επιτύχεις κάτι το δύσκολο, να κάνεις μια ανατροπή (εκτός και αν έχομε τρελαθεί τελείως ότι το φυσιολογικό ήταν να αποκλείσει ο ΟΦΗ τον Παναθ/κό μέσα στη Λεωφόρο), προσπαθείς να αποκοιμήσεις τον αντίπαλο. Αυτό το εφαρμόζουν παγκοσμίως οι μεγαλύτεροι προπονητές. Δηλαδή, δηλώνεις ότι “το φαβορί είναι ο Παναθ/κός, είναι μια μεγάλη ομάδα, παίζει στο γήπεδό του, εμείς θα προσπαθήσομε αλλά είναι δύσκολο το θαύμα και άλλα παρόμοια. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι με τέτοιες δηλώσεις, ενώ φουντώνεις τον εγωΙσμό, την υπεραυτοεκτίμηση και τις προϋποθέσεις άγχους των αντιπάλων, συγχρόνως διατηρείς την ψυχολογία τη δική σου, την ηρεμία και τις εσωτερικές σου δυνάμεις. Και όλα αυτά ενεργούν στον αγώνα, όπου οι υποτιθέμενοι “άπαιχτοι” σε βλέπουν ξαφνικά να παίζεις σοβαρά και να χτυπάς το παιχνίδι, όμως δεν έχουν τα ψυχικά αποθέματα να σε αντιμετωπίσουν σοβαρά. Εκαί έχουν χάσει τον έλεγχο και πριν να το καταλάβουν και την πρόκριση. Πρόκειται δηλαδή για ένα παιχνίδι ανάμεσα στην ταπείνωση και τον εγωϊσμό. Στον 1ο ημιτελικό (επειδή είχε πάρει τον αγώνα πρωταθλήματος) ο εγωϊστής ήταν ο ΠΑΟ και γι’ αυτό ηττήθηκε. Στον 2ο ημιτελικό εγωϊστής υπήρξε ο ΟΦΗ, και γι’ αυτό δεν μπορούσε να αλλάξει μια μπαλιά. Ο ΣΑ Πίντο κατηγόρησε γι’ αυτό τους παίχτες, όμως είχε άδικο, γιατί σ’ αυτή την υπεροψία ο ίδιος με τις δηλώσεις του τους είχε οδηγήσει. Το σφάλμα ήταν όλο δικό του, αλλά και της διοίκησης, στο μέτρο που σ’ εκείνες τις δηλώσεις δεν έβαλε λίγο πάγο στους παίχτες. Για να γίνει τελείως κατανοητό, ένας Ελληνας προπονητής που παίζει στα δάχτυλά του την ψυχολογία των παικτών και την εσωτερική δύναμη της ταπεινότητας, και που έσωσε τον Πλατανιά, ο Αναστασιάδης, χρησιμοποιώντας τη δύμανη της Πίστης, να μην έχει κανείς αμφιβολία ότι αν βρισκόταν στη θέση του Σα Πίντο θα είχε αποκλείσει τον ΠΑΟ μέσα στη Λεωφόρο.
2. Ενας προπονητής, αν δεν είναι (ναι, θα το πω, συγγνώμη για τον όρο) “ψιλοκαβαλημένος” δεν δηλώνει ποτέ ότι “είναι επαγγελματίας”. Αυτή είναι μια ιδιότητα που πρέπει να την αναγνωρίσουν οι άλλοι.
Το “εγώ είμαι επαγγελματίας” μόνο ένα φαιδρό πρόσωπο μπορεί να το λέει για τον εαυτό του, και αυτό και μόνο είναι αρκετό για να χαρακτηρισθεί από φαιδρός έως κομπλεξικός.
3. Ποιος είπε ότι μια εργασία όπου έχεις να κάνεις ειδικά με αθλητές, δηλαδή με αγωνιστές, είναι κατά βάση επαγγελματική; Και αυτό ο Πίντο μας το είπε. Ε, όχι, λοιπόν, αυτός που δίνει την ψυχή του μέσα σε ένα στιβο, για μια ομάδα και κάποιους που διψασμένοι παρακολουθούν από την κερκίδα, κινείται κυρίως και κατά βάσιν με την ψυχή, την ψυχολογία και το συναίσθημα.
4. Ο Πίντο ήταν στα αζήτητα. Ο ΟΦΗ πίστεψε σ’ αυτόν, τον έβγαλε από τα αζήτητα, και στο τέλος άκουσε και το κομπλεξικό (και σίγουρα υβριστικό, από μέρους του) “δεν μπορώ να μείνω γιατί είμαι επαγγελματίας”). Δηλαδή μην τρελαθούμε, μας έβρισε και συνεχίσαμε να τον παρακαλάμε!
Πριν από μερικές μέρες συζητώντας με το γιο μου του είπα ότι επειδή στάθηκε αγνώμων προς τον ΟΦΗ (και τον σνομπάρησε κατ’ αυτόν τον χοντρό και ανεπίτρεπτο τρόπο), η φετεινή του χρονιά δεν θα του πάει καλά, και απ’ ό,τι φαίνεται, με τον Κουσέϊρο κάπως έτσι βγαίνει.
Φτάνει, πια, λοιπόν με τα λιβανίσματα στον Πίντο, φάνηκε ότι ήταν ένας αγενής, που πέραν ενός μονταρίσματος ενδεκάδας και ίσως μιας καλής προπόνησης τίποτα άλλο δεν μπορούσε, συν ότι και στα δύσκολα δεν ήξερε να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Αν θυμηθούμε και ο Ερυθρός Αστέρας με αρνητικά σχόλια είχε συνοδεύσει το λύσιμο της συνεεργασίας τους. Ενας ολοκληρωμένος προπονητής χτίζει ό,τι του χρειάζεται, δεν το ζητάει έτοιμο, αναλαμβάνει τις προσωπικές του ευθύνες και δεν αυτοχρείζεται “επαγγελματίας”. Το πρότυπο του τέλειου προπονητή-ανθρώπου-διαμορφωτή χαρακτήρων νικητή οι Ηρακλειώτες το γνωρίζομε πολύ καλά, υπήρξε και μπορούμε να θυμηθούμε: λέγεται Ευγένιος Γκέραρντ, δεν είναι τόσο μακρυά. Ας ακούσει, λοιπόν, και ο πρόεδρος Πουλινάκης, τι είναι αυτό που πρέπει να ψάχνει, εκεί που συζητά: έναν δεύτερο Γκέραρντ -τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Σας ευχαριστώ και συγγνώμη για την πολυλογία μου -είμαι ένας απλός φίλαθλος του ΟΦΗ, που παρακολουθώ τα τεκταινόμενα προσπαθώντας να εννοώ όσο γίνεται το πίσω από την επιφάνεια των λόγων.
Κωνσταντίνος Δ.
Νομίζω ότι έχουν πια παρατραβήξει τα λιβανίσματα με τον Σα Πίντο. Ο άνθρωπος έχει σίγουρα τις ικανότητες στησίματος μιας ομάδας μέσα στο γήπεδο για να πάρει ένα αποτέλεσμα, όμως μέχρι εκεί. Ο προπονητής πρέπει να είναι και διαμορφωτής νοοτροπίας και χαρακτήρων των παικτών -αυτό ο Σα Πϊντο δεν το είχε. Είχε και πολλά “κολλήματα”. Και εξηγούμαι:
1. Διατυμπάνιζε συνεχώς: “θέλω παίκτες με τη νοοτροπία του νικητή”. Τους ήθελε έτοιμους; Ναι, γιατί ήξερε ότι ο ίδιος δεν κάτεχε να τους φτιάξει. Για τον ίδιο λόγο ουσιαστικά εκδιώχτηκε από τον Ερυθρό Αστέρα. Ενας μεγάλος προπονητής ξέρει και να στήσει την ομάδα στο γήπεδο για να πάρει βαθμούς, αλλά και να χτίσει νοοτροπίες ολοκληρωμένου χαρακτήρα και αθλητή- παίκτη. Το σύνολο αυτό το διέθετε ο Γκέραρντ. Ο Σα Πίντο ούτε στον ύπνο του. Παράδειγμα; Με το να λέει συνέχεια “θέλω παίχτες με τη νοοτροπία του νικητή”, επειδή ούτε οι παίχτες καταλάβαιναν τι ακριβώς εννοούσε, θέλοντας να του γίνουν αρεστοί, συνέβη το εξής: πριν τον ημιτελικό με τον ΠΑΟ έβγαιναν όλοι σωρηδόν σε ότι μέσον έβρισκε ο καθένας μπροστά του και (ως τελείως ανόητοι) λεοντάριζαν: “Θα αποκλείσομε τον Παναθηναϊκό γιατί είματσε λιοντάρια, θα τον πατήσομε μέσα στο γήπεδό του γιατί είμαστε πολεμιστές” και άλλες φαιδρές γελοιότητες. (Και το κακό είναι ότι δεν βρέθηκε ένας σκεπτόμενος άνθρωπος από μια ολόκληρη διοίκηση να βάλει σ΄ αυτή τη γελοιότητα ένα φρένο. Εφταιγαν οι παίχτες; Φυσικά όχι. Αυτοί είναι νέα παιδιά, βράζει το αίμα τους, δεν καταλάβαιναν τι ακριβώς εννοούσε ο προπονητής τους και παρεκτράπηκαν. Μα, θα πείτε, παρεκτράπηκαν; Ναι, φυσικά, για πολλούς λόγους, εγώ θα πω μόνο δύο: πρώτον, όταν θες να επιτύχεις κάτι το δύσκολο, να κάνεις μια ανατροπή (εκτός και αν έχομε τρελαθεί τελείως ότι το φυσιολογικό ήταν να αποκλείσει ο ΟΦΗ τον Παναθ/κό μέσα στη Λεωφόρο), προσπαθείς να αποκοιμήσεις τον αντίπαλο. Αυτό το εφαρμόζουν παγκοσμίως οι μεγαλύτεροι προπονητές. Δηλαδή, δηλώνεις ότι “το φαβορί είναι ο Παναθ/κός, είναι μια μεγάλη ομάδα, παίζει στο γήπεδό του, εμείς θα προσπαθήσομε αλλά είναι δύσκολο το θαύμα και άλλα παρόμοια. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι με τέτοιες δηλώσεις, ενώ φουντώνεις τον εγωΙσμό, την υπεραυτοεκτίμηση και τις προϋποθέσεις άγχους των αντιπάλων, συγχρόνως διατηρείς την ψυχολογία τη δική σου, την ηρεμία και τις εσωτερικές σου δυνάμεις. Και όλα αυτά ενεργούν στον αγώνα, όπου οι υποτιθέμενοι “άπαιχτοι” σε βλέπουν ξαφνικά να παίζεις σοβαρά και να χτυπάς το παιχνίδι, όμως δεν έχουν τα ψυχικά αποθέματα να σε αντιμετωπίσουν σοβαρά. Εκαί έχουν χάσει τον έλεγχο και πριν να το καταλάβουν και την πρόκριση. Πρόκειται δηλαδή για ένα παιχνίδι ανάμεσα στην ταπείνωση και τον εγωϊσμό. Στον 1ο ημιτελικό (επειδή είχε πάρει τον αγώνα πρωταθλήματος) ο εγωϊστής ήταν ο ΠΑΟ και γι’ αυτό ηττήθηκε. Στον 2ο ημιτελικό εγωϊστής υπήρξε ο ΟΦΗ, και γι’ αυτό δεν μπορούσε να αλλάξει μια μπαλιά. Ο ΣΑ Πίντο κατηγόρησε γι’ αυτό τους παίχτες, όμως είχε άδικο, γιατί σ’ αυτή την υπεροψία ο ίδιος με τις δηλώσεις του τους είχε οδηγήσει. Το σφάλμα ήταν όλο δικό του, αλλά και της διοίκησης, στο μέτρο που σ’ εκείνες τις δηλώσεις δεν έβαλε λίγο πάγο στους παίχτες. Για να γίνει τελείως κατανοητό, ένας Ελληνας προπονητής που παίζει στα δάχτυλά του την ψυχολογία των παικτών και την εσωτερική δύναμη της ταπεινότητας, και που έσωσε τον Πλατανιά, ο Αναστασιάδης, χρησιμοποιώντας τη δύμανη της Πίστης, να μην έχει κανείς αμφιβολία ότι αν βρισκόταν στη θέση του Σα Πίντο θα είχε αποκλείσει τον ΠΑΟ μέσα στη Λεωφόρο.
2. Ενας προπονητής, αν δεν είναι (ναι, θα το πω, συγγνώμη για τον όρο) “ψιλοκαβαλημένος” δεν δηλώνει ποτέ ότι “είναι επαγγελματίας”. Αυτή είναι μια ιδιότητα που πρέπει να την αναγνωρίσουν οι άλλοι.
Το “εγώ είμαι επαγγελματίας” μόνο ένα φαιδρό πρόσωπο μπορεί να το λέει για τον εαυτό του, και αυτό και μόνο είναι αρκετό για να χαρακτηρισθεί από φαιδρός έως κομπλεξικός.
3. Ποιος είπε ότι μια εργασία όπου έχεις να κάνεις ειδικά με αθλητές, δηλαδή με αγωνιστές, είναι κατά βάση επαγγελματική; Και αυτό ο Πίντο μας το είπε. Ε, όχι, λοιπόν, αυτός που δίνει την ψυχή του μέσα σε ένα στιβο, για μια ομάδα και κάποιους που διψασμένοι παρακολουθούν από την κερκίδα, κινείται κυρίως και κατά βάσιν με την ψυχή, την ψυχολογία και το συναίσθημα.
4. Ο Πίντο ήταν στα αζήτητα. Ο ΟΦΗ πίστεψε σ’ αυτόν, τον έβγαλε από τα αζήτητα, και στο τέλος άκουσε και το κομπλεξικό (και σίγουρα υβριστικό, από μέρους του) “δεν μπορώ να μείνω γιατί είμαι επαγγελματίας”). Δηλαδή μην τρελαθούμε, μας έβρισε και συνεχίσαμε να τον παρακαλάμε!
Πριν από μερικές μέρες συζητώντας με το γιο μου του είπα ότι επειδή στάθηκε αγνώμων προς τον ΟΦΗ (και τον σνομπάρησε κατ’ αυτόν τον χοντρό και ανεπίτρεπτο τρόπο), η φετεινή του χρονιά δεν θα του πάει καλά, και απ’ ό,τι φαίνεται, με τον Κουσέϊρο κάπως έτσι βγαίνει.
Φτάνει, πια, λοιπόν με τα λιβανίσματα στον Πίντο, φάνηκε ότι ήταν ένας αγενής, που πέραν ενός μονταρίσματος ενδεκάδας και ίσως μιας καλής προπόνησης τίποτα άλλο δεν μπορούσε, συν ότι και στα δύσκολα δεν ήξερε να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Αν θυμηθούμε και ο Ερυθρός Αστέρας με αρνητικά σχόλια είχε συνοδεύσει το λύσιμο της συνεεργασίας τους. Ενας ολοκληρωμένος προπονητής χτίζει ό,τι του χρειάζεται, δεν το ζητάει έτοιμο, αναλαμβάνει τις προσωπικές του ευθύνες και δεν αυτοχρείζεται “επαγγελματίας”. Το πρότυπο του τέλειου προπονητή-ανθρώπου-διαμορφωτή χαρακτήρων νικητή οι Ηρακλειώτες το γνωρίζομε πολύ καλά, υπήρξε και μπορούμε να θυμηθούμε: λέγεται Ευγένιος Γκέραρντ, δεν είναι τόσο μακρυά. Ας ακούσει, λοιπόν, και ο πρόεδρος Πουλινάκης, τι είναι αυτό που πρέπει να ψάχνει, εκεί που συζητά: έναν δεύτερο Γκέραρντ -τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Σας ευχαριστώ και συγγνώμη για την πολυλογία μου -είμαι ένας απλός φίλαθλος του ΟΦΗ, που παρακολουθεί τα τεκταινόμενα προσπαθώντας να εννοεί όσο γίνεται το πίσω από την επιφάνεια των λόγων.
Κωνσταντίνος Δ.
Χθές Παρασκευή βράδυ έβαλα ένα σχόλιο με μια ανάλυσή μου σχετικά με τη συμπεριφορά του Σα Πίντο προς τον ΟΦΗ. Γιατί το αφαιρέσατε, βάλαμε την πολιτική και στο ποδόσφαιρο;
(Από Κωνσταντίνος)
Συγγνώμη, το (3ο) μήνυμα υπάρχει, εμφανίστηκε μετά την αποστολή του προηγούμενου (4ου).
Πάντως, εκ παραδρομής το 3ο έχει γραφεί (με επικόλληση) 2 φορές. Μπορείτε να διαγράψετε τη μία.
Κώστα, δεν είχε διαγραφεί κανένα σχόλιο απλά εγώ ως διαχειριστής δεν τα είχα εγκρίνει καθώς ήμουν εκτός σύνδεσης. Συγνώμη για την καθυστέρηση.
Μανώλης Σαρρής