Βασιλείου: «Σαν τον ΟΦΗ, πουθενά»

Το… ταϊμινγκ ήταν απίστευτο αφού ο Χρήστος Βασιλείου επέστρεφε στην αγαπημένη του Κρήτη, αναλαμβάνοντας νέος προπονητής στην Επισκοπή, την 21η του Ιούνη όπου ο ίδιος έχει συνδέσει το όνομά του με την κατάκτηση Κυπέλλου από τον ΟΦΗ το 1987.

Ο νέος τεχνικός της Ρεθυμνιώτικης ομάδας μίλησε στον Αthletic Radio 104.2, κάνοντας μία κατάθεση ψυχής για τον ΟΦΗ, τον Γκέραρντ, τον Νίοπλια ενώ αποκάλυψε και το… τάμα του Μύρωνα Σηφάκη.

Αναλυτικά όσα είπε o Χρήστος Βασιλείου την εκπομπή «Derby» με τον Μανώλη Θέμελη

Για τον ΟΦΗ

«Ο ΟΦΗ για μένα είναι μεγάλο θέμα. Είναι μέσα στην καρδιά μου και θα είναι για πάντα. Εχω παίξει σε πολλές ομάδες, ακόμα και στον Παναθηναϊκό, αλλά σαν τον ΟΦΗ δεν ήταν πουθενά. Έχει μεγάλη ιστορία και υπέροχο κόσμο. Τέτοιος κόσμος δύσκολα βρίσκεται σε άλλη ομάδα. Ο Γκέραρντ ήταν ο πρωτεργάτης των επιτυχιών και δεν είναι τυχαίο οτι οι περισσότεροι παίκτες που συνεργαστήκαμε μαζί του γίναμε προπονητές. Πήραμε πάρα πολλά από αυτόν αν και μας έλεγε χαριτολογώντας να μην γίνουμε προπονητές γιατί είναι ένα ψυχοφθόρο επάγγελμα. Αργότερα διαπίστωσα οτι έχει δίκιο και οτι χριεάζεται να έχεις… άντερα για να το κάνεις. Είχαμε καλούς παίκτες και εξαιρετικούς χαρακτήρες και μιλάω συνέχεια σχεδόν με όλους. Υπήρχε χημεία, ήμασταν μία οικογένεια. Είχαμε και οικονομική άνεση αφού υπήρχε συνέπεια. Τον ΟΦΗ τον αγαπάω και θα τον παρακολουθώ πάντα. Η ομάδα θα ξαναβγεί Σούπερ Λιγκ, θα ξαναπαίξει Ευρώπη και θα ξαναπάρει Κύπελλα».

Για τον Νίκο Νιόπλια

«Ήταν καλός παίκτης και είναι καλός προπονητής. Θα προσπαθήσει να φέρει τον ΟΦΗ εκεί που ανήκει. Αν ερχόμουν πέρυσι στην Επισκοπή θα ήμασταν αντίπαλοι με τον ΟΦΗ. Ευτυχώς αυτό δεν έγινε γιατί θα είχα μέσα μου μία εσωτερική πάλη, θα ήθελα να κερδίσει η ομάδα μου αλλά πραγματικά μέσα μου θα παρακάλαγα να… χάσω».

Για τον Τελικό του 1987

«Υπέραψα στην Επισκοπή στις 21 Ιουνίου. Μία ιστορική ημερομηνία για τον ΟΦΗ. Το πανηγυρίσαμε σαν να πήραμε το Κύπελλο του Μουντιάλ. Το ζήσαμε έντονα και θυμάμαι κάθε μέρα από την τελευταία βδομάδα μέχρι και πολλές μέρες μετά. Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε αν και παίζαμε με τον Ηρακλή που είχε τον τεράστιο Χατζηπαναγή και όχι μόνο. Όλοι μας ήμασταν αποφασισμένοι να γυρίσουμε στην Κρήτη με το Κύπελλο. Ο Μύρωνας Σηφάκης μας έδωσε την κούπα. Είχε κάνει και ένα τάμα να πάει… περπατώντας σε ένα μοναστήρι και το έκανε πράξη. Περπατούσε κάνα τρίωρο για να το εκπληρώσει. Επίσης είχε τάξει τα γάντια του σε ένα πιτσιρικά αν έπιανε πέναλτι και μετά το ματς τον… έψαχνε για να του τα δώσει. Φοβερές στιγμές. Τα πανηγύρια μετά είναι απίστευτα. Αυτά μένουν στην ζωή. Είμασταν παντού όλοι μαζί. Τώρα υπάρχει το στοίχημα που το καταστρέφει. Τότε ήταν αγνό και είμασταν όλοι ένα. Δεν ζητούσαμε το εύκολο χρήμα. Η ομάδα είχε παίκτες με προσωπικότητα και ήθος. Ποτέ δεν ακούστηκε κάτι για κανέναν μας. Για ένα όνομα ζούμε άλλωστε όλοι. Εύχομαι και οι νέοι να ζήσουν μεγάλες στιγμές με τον ΟΦΗ. Αρκεί να μην βιάζονται. Η ομάδα θα πάει εκεί που ανήκει. Ο ΟΦΗ χρειάζεται τον κόσμο του».