Politica 89.8
Σε μια ιδιαίτερα αποκαλυπτική συνέντευξη ο Γιώργος Σαμαράς μίλησε στο sport24 για το πρότζεκτ του ΟΦΗ, για το μέλλον του συλλόγου αλλά και το πως σκέφτεται ο ίδιος τον εαυτό του σε 10 χρόνια.
Αναλυτικά όσα είπε για τον ΟΦΗ ο Γιώργος Σαμαράς σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο sport24
“Πρώτα απ’ όλα σε πολλές συζητήσεις με τον πατέρα μου πάντα μού έλεγε “το μετά το έχεις σκεφτεί; δούλευε το μετά”. Σε όλες τις συζητήσεις ήμουν κατά στο να γίνω προπονητής. Δεν θα ήθελα να συνεχίσω σ’ αυτή την καθημερινότητα, ξενοδοχεία, πτήσεις, είχα κουραστεί. Δεν είχα όμως τη λύση στο τι θα κάνω. Ήθελα να μείνω στο ποδόσφαιρο, αλλά δεν ήξερα πώς.
Έφαγα μια μεγάλη σφαλιάρα μετά το Μουντιάλ, που έμεινα ενάμιση χρόνο έξω λόγω της μέσης. Ήθελα να ήμουν και μόνος μου, το είδα τόσο εγωιστικά, τόσο μοναχικά, έκανα την διακοπή συμβολαίου, να το ψάξω μόνος μου. Αυτό το διάστημα των 16 μηνών δούλευα πράγματα, σκεφτόμουν πολλά και διαφορετικά πράγματα. Μπήκε στο μυαλό μου ο ΟΦΗ, όχι σαν ΟΦΗ, αλλά σαν ένα πρότζεκτ γενικότερο, για τον αθλητισμό, τον αθλητικό τουρισμό, με εγκαταστάσεις, με ακαδημίες. Όλα αυτά για να τα κάνεις πρέπει να ξεκινήσεις από το μηδέν. Θεώρησα ότι το καταλληλότερο μέρος για να υπολοποιηθούν είναι η Κρήτη και ο ΟΦΗ”.
Η απάντησή του δεν με κάλυψε. Ήξερε πού πάει να μπλέξει; Επιμένω για το τοξικό περιβάλλον. Εκεί το πρόσωπό του αρχίζει να παίρνει πιο σοβαρή μορφή…
“Τοξική είναι η Ελλάδα και όχι μόνο ο αθλητισμός. Αλλά η Ελλάδα για να αλλάξει κάποια στιγμή, κάποιοι πρέπει να κάνουν την αρχή. Δεν είμαι εδώ για να αλλάξω το ποδόσφαιρο. Απλά έχω την ανάγκη να είμαι σε μία ομάδα, που να ξεχωρίζει από τους υπολοίπους. Να ξεχωρίζει όχι μόνο για τα 90 λεπτά μέσα στον αγωνιστικό χώρο και για το “κερδίζω ή χάνω”, αλλά να ξεχωρίζει για την οργάνωση, τις ακαδημίες, τις εγκαταστάσεις. Να βοηθήσουμε και άλλα αθλήματα, όπως είναι ο Ερασιτέχνης. Επίσης ένα πρότζεκτ είναι οι αθλητικές εγκαταστάσεις. Μπορείς να διαθέτεις 12 γήπεδα σε ένα μεγάλο χώρο -υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στην Κρήτη- και να έρχονται οι ομάδες να κάνουν προετοιμασία. Γιατί να πηγαίνουν οι ομάδες αλλού; Εγώ πήγαινα Μάλτα, Ισπανία, είναι καλύτερα από εμάς αναφορικά με τον καιρό; Όχι… Επειδή τα έχω φάει με το κουτάλι αυτά, ήθελα να κάνω κάτι από την αρχή, αλλά ήθελα να κάνω κάτι αρχικά ιδιωτικό, αλλά στην εξίσωση όταν υπάρχει ένα brandname όπως ο ΟΦΗ, ακόμη και αν είναι απαξιωμένο για πολλά χρόνια, τότε λες αξίζει τον κόπο. Για το καλό τη πόλης μου, την κοινωνία του Ηρακλείου και έπειτα της Κρήτης”.
Μοιραία η συζήτηση πήγε στις προτάσεις που είχε δεχθεί από τους ελληνικούς συλλόγους. Δεν τους υποτίμησε, αλλά ήταν σαφές από τις απαντήσεις του ότι δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα…
“Ως ποδοσφαιριστής, στη διάρκεια της καριέρας μου υπήρχαν προτάσεις και σκέψεις να γυρίσω στην Ελλάδα είτε λέγονται πράσινοι, κόκκινοι, κίτρινοι, μαύροι, άσπροι. Δεν θα γύρναγα. Όχι λόγω των οικονομικών της Ελλάδας. Το Χ συμβόλαιο στην Αγγλία μπορεί να μου το έδιναν και στην Ελλάδα, αλλά δεν μπήκα σ’ αυτή τη διαδικασία. Δεν με κάλυπτε ποδοσφαιρικά το “γύρω-γύρω”, η οργάνωση. Δεν ήθελα να χαλάσω το όνομά μου. Θα πήγαινα στους πράσινους, θα φώναζαν οι κόκκινοι ότι είμαι Παναθηναϊκός. Τώρα πάω εκεί που μεγάλωσα στην ομάδα που αγαπώ από παιδί. Αφήνω εκτός τον πατέρα μου, έπαιξε στον Παναθηναϊκό και είναι μια ειδική περίπτωση, καθώς είναι σήμα κατατεθέν και για τους οπαδούς του ΟΦΗ και του Παναθηναϊκού. Τα παιδικά μου χρόνια είναι ΟΦΗ, είναι να πηγαίνω σχολείο και μετά στις προπονήσεις και συνέχεια στο γήπεδο, αυτό δεν αγοράζεται. Τώρα για το αν θα χαλάσω το όνομά μου, τώρα που ασχολούμαι με τα διοικητικά, οι άνθρωποι που είναι μέσα στο ποδόσφαιρο και με ξέρουν από κοντά, ξέρουν ότι δεν μπορώ ν’ αλλάξω. Με ξέρουν σαν άνθρωπο, έχω δείξει ως παίκτης τι είμαι και δεν έχω δώσει δικαίωμα σε κανέναν. Ούτε τώρα δίνω δικαίωμα, ούτε πρόκειται, αλλά δεν θα τολμήσουν να πουν κάτι”.
Δίπλα μου ακριβώς και σε απόσταση αναπνοής από τον Σαμαρά καθόταν ένα παιδί 22 ετών από το Ηράκλειο της Κρήτης. Ασκεί την πρακτική του στο Sport24.gr και επί δύο ώρες καθόταν όρθιος και κοιτούσε στα μάτια τον θρύλο όπως μου τον αποκάλεσε κατά τη διάρκεια της διαδρομής μας προς τη Γλυφάδα. Ο Γιώργος όμως δεν αισθάνεται θρύλος…
“Όχι και ούτε πρόκειται να το αισθανθώ. Το ίδιο μου έλεγαν και στη Σκωτία αλλά δεν το καταλάβαινα. Όταν είσαι μακριά από το τόπο σου, δεν μπορείς να πιάσεις τον σφυγμό. Τώρα που είμαι κάτω γίνεται το ίδιο, γιατί δεν χαλαρώνω. Δεν λέω είμαι θρύλος, άρα δεν με ακουμπάει κανείς. Δουλεύω και όλα κρίνονται από τα αποτελέσματα”.
“Tο να είσαι πρότυπο και το να εμπνέεις σεβασμό σε ανθρώπους είναι σημαντικό. Το να είσαι πρότυπο στα νέα παιδιά 16-17-18 χρονών και να προσπαθείς να τα βοηθήσεις να εξελιχθούν είναι πολύ σημαντικό. Κι όμως τα 10χρονα δεν με ξέρουν, πρέπει να κάνω κάτι για να τα εμπνεύσω. Δημιουργώ καταστάσεις να τα εμπνέω μέσα από τη δουλειά μου με τον ΟΦΗ”.
Το πινγκ πονγκ πάει στη διαχείριση που μπορεί να έχει ένας αθλητής μετά το ποδόσφαιρο. Και οι δύο γνωρίζουμε ποδοσφαιριστές και μπασκετμπολίστες -προκύπτει από τη συζήτηση- που έχουν καταστραφεί οικονομικά…
“Υπάρχουν παραδείγματα από πολλούς ποδοσφαιριστές. Κάποιες καταστάσεις είναι γνωστές, κάποιες άλλες όχι. Πολλοί έχασαν τα λεφτά τους επειδή δεν έκαναν καλή διαχείριση. Όταν σταματάει το ποδόσφαιρο και κλείνουν τα φώτα, επειδή όλοι σε έχουν ξεχάσει, δημιουργείται υπαρξιακό πρόβλημα. Τότε προσπαθείς να κάνεις πράγματα για να δείχνεσαι. Εκεί αν δεν είσαι ώριμος και σταθερός, πέφτεις στα μάτια του κόσμου. Εγώ δεν το είχα ποτέ αυτό το πρόβλημα. Μέχρι το Μουντιάλ λέω είμαι ΟΚ, θα συνεχίζω να παίζω και όσο αντέξει το κορμί μου. Έχω κάνει επενδύσεις, έχω λεφτά στην άκρη, έχω ένα σπίτι δικό μου, θα πάω στην Κρήτη και μέχρι τα 70 μου δεν θα ασχοληθώ με τίποτα. Αυτή ήταν η αρχική σκέψη μου. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Πες ότι είδα ένα όνειρο και άρχισα να σκέφτομαι ένα πρότζεκτ στην Κρήτη. Πήρα μια απόφαση να συνεχίσω διοικητικά στην ομάδα που αγαπώ. Αλλιώς θα έκανα αυτό που είπα, σπίτι, κήπος και θα κοίταζα τη θάλασσα μέχρι τα 100 μου”.
Ποιο είναι το όριο του ΟΦΗ
“Δεν έχει όριο. Δεν βάζω σύνορα, κάνω αυτό και τελείωσα, είναι σαν τη Ντίσνεϊλαντ. Έχεις ένα όραμα δεν ξέρεις που θα καταλήξει. Βάζω τη βάση αλλά υπάρχει και ο τουρισμός. Κάποια στιγμή μπορεί να εμφανιστεί μία έκταση δίπλα σου και να κάνεις ένα ξενοδοχείο. Δεν ξέρω, η βάση είναι το ποδόσφαιρο του ΟΦΗ, το που τελειώνει αυτό δεν το ξέρω”.
Μου έκανε εντύπωση αυτό που είπε για τη μοναξιά. Έβλεπα ότι ήθελε να μιλήσει, να ανοιχτεί. Τον ρώτησα ευθέως για τον τραυματισμό του, τον πόνο που ένιωθε, τις αμέτρητες φορές που σκέφτηκε να τα παρατήσει. Τον ρώτησα για τον Βιεϊρίνια. Θυμήθηκε τον Λάζαρο. Άκουγα για τον πόνο και το έβλεπα στα μάτια του. Η περιγραφή του είναι συγκλονιστική. Και βγαίνει μέσα από τη ψυχή του. Σαν να αποτάσσει εκείνες τις στιγμές.
“Έγινε χαμός επειδή κερδίσαμε ε; Ενόχλησε πολλούς. Κάποιες ομάδες πίστευαν ότι δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε. Δύο πρόεδροι έχουν βγάλουν ανακοίνωση ότι δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε. Το οξύμωρο είναι ότι σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια ήμασταν πιο κοντά στην νίκη από τα εκτός, με Πανιώνιο, με Λαμία, με ΠΑΣ, με Άρη, σε όλα έχουμε προηγηθεί. Γιατί στα εντός υπάρχει η πίεση του κόσμου και είναι μικρό το γήπεδο και αν έρθει ο αντίπαλος και κλειστεί, όπως ο Απόλλων ή η Λάρισα είναι δύσκολο. Δεν είχαμε και τους επιθετικούς παίκτες στην αρχή της περιόδου να κάνουμε αυτό το πράγμα. Δεν μου κάνει εντύπωση, κάποια στιγμή θα γύριζε. Είτε αν πέσουμε αγωνιστικά, είτε λόγο αρνητικής απόφασης του εφετείου (δεν είχε εκδοθεί ακόμη), έχουμε καλή ομάδα που αύριο το πρωί να τους βγάλουμε στην αγορά, θα κοστίζουν περισσότερο από παίκτες που είναι σε ανταγωνιστικές μας ομάδες. Τώρα αν κάποιους τους πείραξε που κερδίσαμε και ο Σαμαράς ή ο Πουρσανίδης έκαναν κάτι μεμπτό για να κερδίσουν τον Παναθηναϊκό, να πέσει φωτιά να μας κάψει. Όπως και αναφορικά με την απόφαση, αν ισχύει να πέσουμε 10 κατηγορίες”.
“Δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν οι αντίπαλοι. Εμείς ούτε κομπιουτεράκια έχουμε βγάλει, ούτε ατζέντα έχουμε. Παίξαμε με τον Λεβαδειακό και ήμασταν καλύτεροι, όπως και με τα Γιάννινα. Με τον Άρη ήμασταν καλύτεροι στο πρώτο ημίχρονο, αλλά δίκαια κέρδισε ο αντίπαλος. Το ποδόσφαιρο είναι απλό. Στο πρώτο παιχνίδι με τον Άρη για παράδειγμα δεν κέρδισαν δίκαια, γιατί έβαλαν 2 γκολ σε 40 δευτερόλεπτα. Το ποδόσφαιρο δεν είναι δίκαιο, αλλά επειδή κάνεις μια νίκη (με ΠΑΟ), πρέπει να πέσουν όλοι πάνω σου. Συγγνώμη που δεν χάσαμε από τώρα να είναι εύκολο για τις άλλες ομάδες. Είναι τακτικές που τις κάνουν για δικούς τους λόγους, παίρνει κι εμάς η μπάλα, αλλά εμείς δεν κάνουμε ανακοινώσεις και ούτε πρόκειται. Ο κύριος Αλέξης (Κούγιας) που εκπροσωπεί και τον κύριο Τσάλο στην εκδίκαση μας, καλά κάνει και λέει αυτά που λέει. Το να βγάζω ανακοινώσεις και να λέω πράγματα, ο καθένας μπορεί να το κάνει. Με πράξεις αλλάζει το ποδόσφαιρο, όχι με λόγια. Ο καθένας μέσα από μια ανακοίνωση λέει την άποψή του, σήμερα το γράφουν αύριο θα το ξεχάσουν.
Πόσο άδικο είναι το ποδόσφαιρο που έχουμε πάρει 9 βαθμούς από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό και έχουμε πάρει δύο από τον Απόλλωνα. Αν “στήναμε” το ματς με τον Απόλλωνα θα βγαίναμε Ευρώπη, πεσμένοι ήταν στο δεύτερο παιχνίδι, πόσο εύκολο παιχνίδι ήταν. Μην λέμε ό,τι θέλουμε”.
“Δεν διαμαρτυρόμαστε ποτέ, ούτε για τη διαιτησία. Δεν βγήκαμε ποτέ να κάνουμε ανακοινώσεις, βάζουμε κάτω τη μπάλα γιατί μπορεί να μας γυρίσει μπούμερανγκ. Γιατί να μπω σε διαδικασία πολέμου με τη Λάρισα και τα Γιάννινα; Ήμασταν κατηγορηματικοί για το πανό που βγήκε με τον ΠΑΣ και ζητήσαμε και συγγνώμη. Κάτι που δεν έκαναν αυτοί στο πρώτο παιχνίδι. Δεν σου λέω ότι έκαναν λάθος, απλά από την πλευρά μας όταν κάνουμε κάτι κακό λέμε συγγνώμη. Μακάρι να μείνουν και οι δύο γιατί είναι επαρχιακές ομάδες με ιστορία, με κόσμο και δεν θέλω να πέσουν ομάδες με δυναμική και να έρθει μία ομάδα από την Β’ εθνική από ένα χωριό στο Ηράκλειο και να ‘χει 100 άτομα, δεν κάνει καλό στο ποδόσφαιρο”.
Ζει από μικρό παιδί στην Κρήτη, ο πατέρας του αγωνίστηκε και στις δύο. Δεν θα μπορούσα να μην τον ρωτήσω για τις σχέσεις των δύο ομάδων τη δεκαετία του ‘80 και του ‘90.
“Όλα ξεκίνησαν από τον θάνατο του Θόδωρου Βαρδινογιάννη από το 96’ και μετά. Μας πείραζε που μας το έλεγαν, αντέδρασε ο κόσμος και η οικογένεια άφησε την ομάδα. Έχουμε “κόψει” Ευρώπη από τον Παναθηναϊκό, η σκιά οφείλεται ότι τη δεκαετία του 90’ ο ΟΦΗ είχε το δεύτερο καλύτερο προπονητικό κέντρο μετά τον Παναθηναϊκό, είχε σταθερό προπονητή, ήταν γενικά σταθερή ομάδα, άρα ήταν εύκολο οι παίκτες που έφευγαν από μεγάλες ομάδες να πάνε στον ΟΦΗ. Ο Παναθηναϊκός συνήθως έκανε το μεγάλο μάζεμα τότε και μετά τους άφηνε ελεύθερους. Υπήρχαν παίχτες που πήγαν από τον ΟΦΗ σε άλλες ομάδες, όπως ο Ηλίας Πουρσανίδης ή ο Πέτρος Μαρινάκης. Δεν υπήρχε κάτι άλλο, ήταν στην ίδια οικογένεια, αλλά τι σχέση είχαν τα δύο αδέρφια ο Γιώργος με τον Θόδωρο Βαρδινογιάννη, δεν το γνωρίζω. Τη δεκαετία του 90’ είχαν τα καλύτερα προπονητικά κέντρα. Όταν είναι 15 χρόνια ο Ευγένιος Γκέραρντ στον πάγκο και η χειρότερη σου θέση είναι η 9η και έχεις βγει 5-6 φορές Ευρώπη, πού θα πάει ο παίκτης;”
Οι μεγάλες ομάδες έχουν ευνοηθεί από τη διαιτησία; Τι πιστεύει ο ίδιος για την παντοκρατορία του Ολυμπιακού και την εποχή Κόκκαλη;
“Έκανα παρέα με τον Στέλιο Γιαννακόπουλο, που έπαιζε στον Ολυμπιακό. Δεν ξέρω αν υπήρχε εύνοια, έχω ακούσει ό,τι κι όλη η Ελλάδα με τις κασέτες στην εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου. Αγαπώ τόσο το ποδόσφαιρο και θέλω να πιστεύω ότι δεν γίνονται τέτοια. Το ότι ο Ολυπιακός είχε τους καλύτερους ξένους ποδοσφαιριστές Τζιοβάνι, Ζάχοβιτς ήταν γεγονός. Από την άλλη ο Παναθηναϊκός είχε τους καλύτερους Έλληνες παίκτες, η ΑΕΚ ήταν με Ντέμη και Σάντος πολύ κοντά. Καμιά φορά υπάρχει εύνοια μεγάλης ομάδας, όπως η έδρα. Για παράδειγμα σε ένα Άρης – Λεβαδειακός με 15.000 κόσμο που τραγουδάει και στηρίζει, σκέφτεται ο διαιτητής το σφύριγμα του, υπάρχει ένα 51-49, αλλά όλο αυτό σταματάει με το VAR. Αν μπορούν να στήσουν και εκεί, ε τότε άστο…”
Πώς βλέπει τον εαυτό του σε δέκα χρόνια
“Να έχω τελειώσει το έργο μου με τον ΟΦΗ, να τα έχω κάνει όλα αυτά που θέλω να κάνω και να γίνω GM σε μία ομάδα του NBA. Κοίτα, μου αρέσει η Αμερική στον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται αθλητικά και οργανωτικά. Με τρελαίνει αυτό το μοντέλο”.
