Politica 89.8
Ο Ρικάρντο Βαζ μίλησε στην ισπανική ιστοσελίδα diaridetarragona.com για την προσαρμογή του στον ΟΦΗ και την Ελλάδα αλλά και για τις δύσκολες στιγμές που έζησε στην Ρέους μετά την διάλυση της.
Αναλυτικά όσα είπε ο Ρικάρντο Βαζ
Πως άλλαξε η ζωή σου πηγαίνοντας στην Ελλάδα;
“Στο ποδόσφαιρο αλλάζουν πολλά όταν δεν τα περιμένεις. Θυμάμαι όταν έφευγα για την Ελλάδα η σύζυγος μου ήταν σε μια σημαντική φάση της εγκυμοσύνης της και στην αρχή ήταν δύσκολα. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά και σε λίγες ημέρες θα έχουμε μαζί μας το πρώτο παιδί της οικογένειας”.
Η Κρήτη και ο ΟΦΗ σε υποδέχτηκαν ζεστά. Σε επηρέασε η καθημερινότητα στην Ελλάδα;
“Στην αρχή μου κόστισε επειδή δεν ήθελα να φύγω από την Ρέους όμως στην συνέχεια επειδή η Κρήτη είναι νησί με μια διαφορετική κουλτούρα και πραγματικότητα που την συνήθισα. Βοηθήθηκα αρκετά και από το γεγονός πως όταν πήγα στην Κρήτη, ήμουν σε καλή κατάσταση και σε πολύ καλό αγωνιστικό επίπεδο. Έπαιξα σε όλα τα παιχνίδια και μπόρεσα να βοηθήσω στην επίτευξη του στόχου της ομάδας. Ο σύλλογος είναι σε μια μεταβατική φάση και τον Γενάρη ήρθαν επτά νέοι παίκτες”.
Στον ΟΦΗ επίσης κατάφερες να ξεπεράσεις τον τραυματισμό σου στο γόνατο, τόσο πολύ πονούσες;
“Ψυχολογικά, είμαι καλά. Ήταν ένας τραυματισμός που μου στοίχισε συναισθηματικά και δεν ήταν τόσο απλός όσο περίμενα οπότε υπέφερα αρκετά. Σωματικά τώρα είμαι καλύτερα και μπορώ να δώσω ακόμα περισσότερα. Χρειαζόταν να παίξω στην Ελλάδα και είχα αυτήν την πιθανότητα. Και είχα επίσης την ευκαιρία να αναρρώσω τελείως”.
Είσαι πάλι στο Ρέους
“Πάντα το έλεγα πως είναι το δεύτερο σπίτι μου. Πέρασα υπέροχα, εδώ γνώρισα την γυναίκα μου και υπάρχουν στοιχεία που πάντα με δένουν με την πόλη”.
Δεν νιώθεις νοσταλγία;
“Φυσικά το νιώθω όταν επιστρέφω εδώ γιατί δεν ήθελα ποτέ να αφήσω το Ρέους. Ούτε την πόλη, ούτε την ομάδα. Έφυγα επειδή υποχρεώθηκα να το κάνω από τις καταστάσεις. Ξέρεις πως είναι το ποδόσφαιρο. Όμως ποτέ δεν γνωρίζεις ποιο θα είναι το μέλλον σου. Κάποιες φορές δεν μπορείς να το ελέγξεις”.
Έχεις σκεφτεί να επιστρέψεις από τότε που έφυγες;
“Πήγα και είδα τους ανθρώπους που είναι ακόμα στην ομάδα όπως ο Joan Maria και το συναίσθημα που νιώθεις όταν είσαι εκεί είναι δυστυχία λόγω των όσων έμειναν. Μετά σκέφτεσαι πως δεν έχει πλέον σημασία, οπότε κοιτάζεις μπροστά”.
Έχεις σκεφτεί ποτέ για το πως έφτασε η κατάσταση σε αυτό το σημείο;
“Πολλές φορές αλλά ποτέ δεν έχω απάντηση. Είναι λυπηρό να υποχρεώνεται η ομάδα σε αυτό το σημείο, να αποβάλλεσαι από το πρωτάθλημα για πράγματα που δεν μπορείς να τα ελέγξεις. Δεν υπάρχουν απαντήσεις. Υποφέραμε αρκετά κατά την διάρκεια των έξι μηνών αντιμετωπίζοντας συνεχόμενα προβλήματα, δεν μπορούσε να γίνει μεγαλύτερη ζημιά. Θυμάμαι την τελευταία μέρα όταν είπαν αντίο στους υπαλλήλους. Δεν είχε μείνει τίποτα, έφυγαν με δάκρυα στα μάτια τους. Όλοι ένιωθαν δυστυχία και αβοήθητοι. Νιώθεις ότι φεύγεις επειδή σε κλώτσησαν στον κώλο, όχι επειδή το επέλεξες. Υπήρχαν δύσκολες στιγμές που βέβαια σε βοήθησαν να ωριμάσεις ως άνθρωπος. Στην Ρέους ήμασταν σαν οικογένεια και αυτό δεν το βρίσκεις εύκολα. Τα αποδυτήρια που είχαμε είναι απίθανο να τα βρεις στον κόσμο του ποδοσφαίρου”.
