Κοίτα Στάθη…

Είναι το νόμιμο και το ηθικό. Μόνο που τώρα δεν είναι ούτε νόμιμο, ούτε και ηθικό.

Ξεκινάμε από τα αυτονόητα. Είναι νόμιμο για κάθε εργαζόμενο να διεκδικεί τα δεδουλευμένα του. Είναι το υπέρτατο δικαίωμα για τον κάθε άνθρωπο που εργάζεται ώστε να μπορεί να διεκδικεί χρήματα για τα οποία τα έχει δουλέψει. Και ο Ταυλαρίδης τα χρήματα τα δούλεψε, κανένας δεν το αμφισβητεί και δεν μπορεί να αμφιβάλει για αυτό.

Όμως η λεπτή διαχωριστική γραμμή που χωρίζει τη νομιμότητα από το ηθικό είναι και εκείνη που ξεχωρίζει. Ο Στάθης Ταυλαρίδης έχει κάθε δικαίωμα να διεκδικήσει τα χρήματα που του οφείλονται όμως φαίνεται πως έχει… “τσακωθεί” με τον τρόπο.

Το πρώτο παράδειγμα είναι και το πιο χαρακτηριστικό. Φλεβάρης του 2015 και ο ΟΦΗ έχει μείνει με μάξιμουμ 14-15 ποδοσφαιριστές. Όλοι εκείνοι που είχαν βρεθεί στον δρόμο για να κυνηγούν τον ΟΦΗ ως προστάτες της νομιμότητας (π.χ. Αλαφούζος) ήταν οι ίδιοι που λίγα χρόνια αργότερα παρακαλούσαν να αλλάξει ο νόμος ώστε και να μην υποβιβαστούν οι ομάδες τους. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, οπότε κλείνει και η παρένθεση.

Παραμονές του αγώνα με τον ΠΑΟΚ, καλή ώρα όπως όπως τώρα, ο Στάθης Ταυλαρίδης εκβιαστικά ζητάει τα χρήματα που του οφείλονται και σε περίπτωση που δεν του δοθούν τότε δεν θα επιτρέψει στον ΟΦΗ να κατέβει στο παιχνίδι. Εν τέλει, το πρωί της ίδιας μέρας, του καταβάλλεται μέρος των οφειλών και το παιχνίδι γίνεται κανονικά που έχει ως αποτέλεσμα τη νίκη με 3-1.

Έχουν περάσει πέντε ολόκληρα χρόνια και το όνομα του Στάθη Ταυλαρίδη επανέρχεται στην επικαιρότητα όπου για 30.000 ευρώ εμφανίζεται να ζητάει χρήματα που νομικά δεν επιτρέπεται να διεκδικήσει. Τώρα περνάμε στην άλλη πλευρά. Σε εκείνη του νόμιμου. Όχι, τώρα δεν είναι νόμιμο. Σε καμία περίπτωση ο νόμος δεν ορίζει και δεν προβλέπει όλα όσα ζητάει ο Ταυλαρίδης. Άλλωστε, ο ΟΦΗ τιμωρήθηκε με τον υποβιβασμό του στην Γ’ Εθνική. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη τιμωρία που μπορούσε να επιβληθεί σε έναν σύλλογο του δικού του μεγέθους.

Τώρα πλέον ο Στάθης Ταυλαρίδης δεν έχει ούτε νομικό πάτημα για να διεκδικήσει τα χρήματα του. Ο νόμος είναι ξεκάθαρος. Όμως εκείνος επιμένει να παίζει όχι απλά με έναν σύλλογο αλλά με χιλιάδες ανθρώπους που ταυτίζονται με εκείνον.

Το νόμιμο δικαίωμα πήγε περίπατο, το ηθικό έχει πάει προ πολλού…