Politica 89.8
Εκτενές αφιέρωμα σελίδας στο Instagram που ασχολείται με το διεθνές ποδόσφαιρο και η οποία αριθμεί περισσότερους από 1 εκ. ακόλουθους.
Η σελίδα copa90 ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο όπου δημοσιεύει ανά τακτά χρονικά διαστήματα αφιερώματα γύρω από το παγκόσμιο ποδόσφαιρο και η μεγαλειώδης παρουσία του κόσμου του ΟΦΗ και πολύ περισσότερο το γεγονός ότι περισσότεροι από 12.000 άνθρωποι ταξίδεψαν από την Κρήτη αφήνοντας στην άκρη την θάλασσα και τις ώρες ταξιδιού κέντρισε το ενδιαφέρον των επικεφαλής της σελίδας.
Μάλιστα μαζί με τον κόσμο του ΟΦΗ, ταξίδεψε και ο Κρητικός, διεθνούς φήμης φωτογράφος Γιάννης Αγγελάκης ο οποίος επιμελήθηκε το ρεπορτάζ για τους φιλάθλους που ταξίδεψαν από το Ηράκλειο για την Αθήνα.
Αναλυτικά όσα αναφέρει στην ανάρτηση του το copa90:
“Τον περασμένο μήνα, ο ΟΦΗ Κρήτης έπαιξε στον πρώτο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες. Για τους οπαδούς τους, αυτό σήμαινε μια εκτός έδρας μέρα που δεν μοιάζει με καμία άλλη, ξεκινώντας με μια βόλτα με πλοίο για περισσότερα από 390 χιλιόμετρα μέσα από το Αιγαίο Πέλαγος, από το Ηράκλειο της Κρήτης.
Ο φωτογράφος Γιάννης Αγγελάκης κατευθύνθηκε προς την κρητική πρωτεύουσα για να δει τους πιστούς φίλους του ΟΦΗ να ξεκινούν για τη σύγχρονη οδύσσεια τους. Μιλώντας σε έναν από τους φιλάθλους του ΟΦΗ περιέγραψε τα συναισθήματα του με μια ιστορία: “Η πρώτη μου ανάμνηση είναι ο Τελικός Κυπέλλου 1990, εντελώς τυχαία, κόντρα στον Ολυμπιακό. Θυμάμαι που καθόμουν μπροστά από την τηλεόραση στο σπίτι – ασπρόμαυρη εκείνη την εποχή. Ο θείος μου και κάποιοι συγγενείς είχαν μαζευτεί. Θυμάμαι ότι λίγοι άνθρωποι είχαν καταφέρει να ταξιδέψουν στον τελικό τότε. Ήταν μια καθημερινή ή κάτι τέτοιο. Και συνειδητοποίησα ότι κάτι άδικο είχε συμβεί. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Εμείς οι Κρητικοί κουβαλάμε ήδη μια βαθιά αίσθηση υπερηφάνειας για τη γη μας και την ομάδα μας – και εκείνη η στιγμή μας χτύπησε πραγματικά σκληρά. Πονάει περισσότερο.
Πάντα είχαμε ένα μεγάλο πρόβλημα ως νησί: τις μεταφορές. Αυτό, όμως, μας έκανε πιο αποφασισμένους. Μας έκανε να δώσουμε ό,τι είχαμε εδώ, στο σπίτι. Τότε, η πατρίδα μας ήταν ένα πραγματικό φρούριο. Πολύ δυνατό. Και αυτή η δυσκολία μας έκανε ακόμα πιο ντόπιους, περισσότερο συνδέεται με τον χώρο μας. Όπως, εγώ για παράδειγμα — για να πάω να δω την ομάδα μου στην Αθήνα ή στον Πειραιά, έπρεπε να διασχίσω τη θάλασσα.
Έπρεπε να πληρώσω τα διπλά ή τα τριπλά απ’ όσα πλήρωσαν οι άλλοι Έπρεπε να συντονιστώ με το χρόνο μου, να σιγουρευτώ ότι θα μπορούσα να πάω και να επιστρέψω, να πάω στη δουλειά. Έπρεπε να προσευχηθώ ότι δεν υπήρχε πλοίο απαγόρευση ή οποιοδήποτε είδος εμποδίου. Οπότε όλα αυτά… Και το κόστος – το να είσαι υποστηρικτής του ΟΦΗ είχε (και έχει ακόμα) κόστος.
Δεν με απασχολεί τόσο το αποτέλεσμα. Εντάξει, καλύτερη ομάδα ο Ολυμπιακός. Ζω για τη στιγμή — 17.000 Κρητικοί, κασκόλ στον αέρα, τραγουδώντας «ανάψαμε φωτιά και μεγαλώνει! ” Μέχρι τέλους! Μεθαύριο, όταν δω αυτή την εικόνα, θα νιώθω σαν να έχω σηκώσει τρία τρόπαια! Θα νιώθω ολοκληρωμένος ως άνθρωπος στα γήπεδα!
