Politica 89.8
Ο Παντελής Μυριοκεφαλιτάκης μίλησε σε εφημερίδα της Κυριακής και αναφέρθηκε στην παρουσία του στον τελικό της 17ης Μαΐου όπου παρότι είναι τυφλός, δεν ήθελε ν’ απουσιάζει από το παιχνίδι.
Ο θρυλικός παράγοντας του ΟΦΗ μίλησε στα “Παραπολιτικά” και συγκλονίζει με την αγάπη του για τον ΟΦΗ που δεν τον εμπόδισε, παρότι πλέον είναι τυφλός, να ταξιδέψει στην Αθήνα και να βρεθεί στο πλευρό της αγαπημένης του ομάδας στον τελικό του κόντρα στον Ολυμπιακός: “Είδα τρεις τελικούς με δυο μάτια και τον τελευταίο με τα μάτια της ψυχής”, συγκλονίζει και συγκινεί. “Ταλαιπωρήθηκα πολύ για να βρεθώ στον τελικό, αλλά πήρα μια εμπειρία παρά το ότι δεν έβλεπα. Έζησα ωραίες στιγμές με πολύ κόσμο. Οι φίλαθλοι ήταν υπέροχοι”. Λατρεύει τον αθλητισμό και παρά το ότι δεν μπορεί να δει, έχει συντροφιά του ένα ραδιόφωνο. “Παρακολουθώ ανελλιπώς τα δρώμενα όσον αφορά τον αθλητισμό. Χωρίς να βλέπω, ανάβω τηλεόραση και ακούω πάντα την Έρα Σπορ. Δεν αφήνω τίποτα με αθλητικά που να μην το ακούσω”.
“Όταν έχασα το φως μου είχα τάσεις αυτοκτονίας – Πολύ δουλευταράς ο Γκέραρντ”
Ποιος να του το έλεγε ότι θα γινόταν ένας από τους πιο ισχυρούς άνδρες της κρητικής ομάδας και ένας από τους πιο εμβληματικούς παράγοντες που πέρασαν ποτέ. “Στον ΟΦΗ πήγα το 1967 και έφυγα το 2005. Σαράντα περίπου χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Εκεί μεγάλωσα, ανδρώθηκα. Ο ΟΦΗ είναι η ζωή μου”, τόνισε χαρακτηριστικά.
Θα μπορούσε λοιπόν ο ΟΦΗ να ζήσει ξανά τις…παλιές, καλές εποχές του; “Βεβαίως και μπορεί. Είμαι αισιόδοξος. Να έχει υπομονή ο κόσμος”.
Η συνύπαρξή του με τον αείμνηστο, Ευγένιο Γκέραρντ που έχει γράψει με “χρυσά” γράμματα το όνομά του στην ιστορία του συλλόγου είναι σταθμός και μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του. “Εγώ τον αποκαλούσα πάντα Ολλανδό. Ήμασταν όλη τη μέρα μαζί. Μου έχει μείνει η εργατικότητα, ο τρόπος, η συμπεριφορά που είχε. Μιλούσε επτά γλώσσες. Ήταν πολύ δουλευταράς, είχε επιμονή και υπομονή, ειδικά με τα μικρά παιδιά”.
Η ζωή του επιφύλασσε κάτι σκληρό στα 83 του χρόνια. Έχασε την όρασή του και στα δυο του μάτια και συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 2024. “Έχω 96% αναπηρία στα μάτια. Στο αρχικό στάδιο έχασα το φως μου, έπαθα σοκ, κατάθλιψη και είχα τάσεις αυτοκτονίας. Με τη συμπαράσταση της οικογένειάς μου, το ξεπέρασα”.
“Δεν πάω στο γήπεδο γιατί δεν αισθάνομαι καλά, νομίζω ότι με λυπάται ο κόσμος”
“Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ ενός εκ γενετής τυφλού με έναν άνθρωπο που είχε το φως του και το έχασε. Ο ένας έχει μάθει να ζει στο σκοτάδι, ενώ ο άλλος να έχει άμεση επαφή με το περιβάλλον”. Μπορεί να έκανε χιλιόμετρα για να έρθει στην Αθήνα ωστόσο πηγαίνει στο Γεντί Κουλέ για τα ματς του ΟΦΗ; Κι όμως η απάντηση είναι όχι. “Δεν πάω στο γήπεδο γιατί στεναχωριέμαι, δεν αισθάνομαι καλά γιατί νομίζω ότι με λυπάται ο κόσμος. Μπορεί να μου λείπει να πάω στο Γεντί Κουλέ όμως δεν μπορεί κανείς να φανταστεί το πως αισθάνομαι μέσα μου. Αν πάω όμως στο γήπεδο, μπορεί να μην βλέπω, αλλά γνωρίζω τα πάντα. Που είναι οι θέσεις, οι θύρες”.
