Politica 89.8
Ένας εκ των ρέκορνμαν συμμετοχών του ΟΦΗ, ο Νίκος Γκουλής, μιλάει στην «Ελευθεροτυπία» για την 11χρονη παρουσία του και εξιστορεί ένα γεγονός που του έσωσε την ποδοσφαιρική καριέρα.
Ο χαλκέντερος δεξιός μπακ φόρεσε την φανέλα του ΟΦΗ για 11 ολόκληρα χρόνια (1982 – 1993) και με συνέντευξη του στην «Ελευθεροτυπία» θυμάται την παρουσία του στο Ηράκλειο ενώ μιλάει για την συμβολή του Θόδωρα Βαρδινογιάννη για την δημιουργία μιας ομάδας – θρύλος στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
«Στον ΟΦΗ πέρασα τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου. Ήταν μια απίστευτη κατάσταση Υπήρχε ένας υπέροχος άνθρωπος ο Θόδωρος Βαρδινογιάννης, που έλυνε όλα τα προβλήματα. Αισθανόσουν μια ασφάλεια που δεν την έχω νιώσει πουθενά αλλού. Το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να παίξεις ποδόσφαιρο. Μέχρι και πριμ προετοιμασίας έδινε σε όλους τους ποδοσφαιριστές. Έφτιαξε το αθλητικό κέντρο της ομάδας. Έληγε το συμβόλαιό σου και σου έδινε όλα τα χρήματα της επόμενης πενταετίας μπροστά για να το ανανεώσεις. Πρωτόγνωρα τότε, αλλά και ανεπανάληπτα πράγματα. Είμαι μέσα στους πέντε πρώτους σε συμμετοχές παίκτης με τη φανέλα του ΟΦΗ. Είχαμε εξαιρετική ομάδα και καλή χημεία μεταξύ μας Γρηγόρης Παπαβασιλείου, Σαμαράς, Τσινός, Χοοάδας, Νιόπλιας, Ισις, Βέρα, Περσίας, ο αδελφός μου Πατεμτζής. Όλοι παιδιά μάλαμα, αλλά και προσωπικότητες σαν άτομα. Δούλευες χωρίς πρόβλημα. Όλα ήταν λυμένα. Ήμασταν αφοσιωμένοι στην μπάλα. Το μυστικό όμως ήταν ο Θόδωρος. Όποιον ποδοσφαιριστή ήθελε, τον έπαιρνε».
Μιλάει με νοσταλγία για την πρώτη του χρονιά στον ΟΦΗ όταν ήταν προπονητής ο αείμνηστος Λες Σάνον και αναφέρεται στο περιστατικό που του άλλαξε ολόκληρη την καριέρα: «Μόλις είχα πάει στον ΟΦΗ, είχαμε προπονητή τον Λες Σάνον. Δεν με έβαζε, είχα δέκα ματς να παίξω. Οι Άγγλοι είναι ιδιότροποι, ξεκινούν με έντεκα και δίνουν προτεραιότητα σ’ αυτούς, δεν πολυασχολούνται με τους υπόλοιπους. Με είχε χρησιμοποιήσει σ’ έναν αγώνα με τον Πανιώνιο, όπου έπαιξα πάνω στο Μπαρζόφ για να του περιορίσω τη δραστηριότητα, και δυο-τρεις φορές ως αλλαγή. Είχε φθάσει Γενάρης και έλεγε ότι δεν με χρειάζεται. Ήταν δηλαδή για να φύγω. Στη Ριζούπολη λοιπόν με βάζει αριστερό μπακ από την αρχή και είχα απέναντι μου τον Δάρα. Στο γήπεδο, κατά καλή μου τύχη, είχαν έρθει και παρακολουθούσαν οι Βαρδινογιάννηδες: ο Βαρδής, ο Γιώργος κι ο Θόδωρος. Έκανα ένα από τα καλύτερά μου παιχνίδια, πάνω-κάτω συνέχεια. Μια ευκαιρία ζητούσα, τίποτ’ άλλο. Μόλις μου δόθηκε, την άρπαξα από τα μαλλιά. Δεν έβλεπα, εκείνη την εποχή, ποιος ήταν αντίπαλός μου. Για μένα ήταν όλοι ίδιοι. Δεν είχα σωματικά προσόντα, κακά τα ψέματα. Έπαιζα όμως με ψυχή και μυαλό. Από εκείνο το ματς δεν ξαναβγήκα από την ενδεκάδα».
Ως προπονητής πλέον ο Νίκος Γκουλής πορεύεται με γνώμονα τις ίδιες αξίες που είχε και ως ποδοσφαιριστής: «Σέβομαι το ποδόσφαιρο κι εκείνο, πιστεύω, μου το ανταποδίδει. Ελεγα και λέω πάντα την αλήθεια, σέβομαι τους ανθρώπους, προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου ευσυνείδητα, σωστά, πρωτίστως επαγγελματικά και επιδιώκω πάντα τη νίκη. Ο δρόμος είναι δύσκολος, αλλά μου αρέσει. Ελάχιστοι άνθρωποι με βοήθησαν σε όλη αυτή την πορεία και αυτοί ήταν από το χωρίο μου. Απλοί άνθρωποι, αγνοί».
