Η τακτική ανάλυση του Παναθηναϊκός – ΟΦΗ

Δείτε την τακτική ανάλυση του αγώνα του ΟΦΗ με τον Παναθηναϊκό όπως την παρουσίασε η ιστοσελίδα overlap.gr.

Οι διατάξεις των δύο ομάδων

Ο Γιάννης Αναστασίου άλλαξε σχηματισμό και παρέταξε την ομάδα του με ένα «ανορθόδοξο» 4-4-1-1 χωρίς εξτρέμ (4-2-2-1-1). Ο Πράνιτς τοποθετήθηκε κοντά στον Λαγό με εντολή να φτιάχνει παιχνίδι από χαμηλά. Αμπέιντ και Ζέκα κινούνταν περισσότερο ως μεσοεπιθετικοί και λιγότερο στις γραμμές, αφήνοντας στα μπακ το επιθετικό πλάτος, ενώ ο Ατζαγκούν είχε τελείως ελεύθερο ρόλο, λίγο πίσω από τον Μπεργκ. Μία πρώτη εξήγηση για την αλλαγή του 4-3-3 και την επιλογή αυτής της διάταξης είναι η μεγάλη απόσταση μεταξύ των κεντρικών χαφ και του σέντερ φορ στα δύο προηγούμενα παιχνίδια και η αδυναμία των εξτρέμ στις ατομικές ενέργειες και το γκολ.

Ο ΟΦΗ παρατάχθηκε με 4-2-3-1, κοντινές αποστάσεις και μειωμένο επιθετικό βάθος. Μετά το πρώτο δεκάλεπτο που δοκίμασε να πιέσει ψηλά, ανασυντάχθηκε στο μισό γήπεδο, με τον Κουτσιανικούλη ως αριστερό χαφ-εξτρέμ και τον Περογαμβράκη να ξεκινά από δεξιά και να συγκλίνει προς τον Παπάζογλου. Ο υψηλόσωμος επιθετικός απετέλεσε τον target man για τα μπακ του ΟΦΗ που προσπαθούσαν να τον τροφοδοτήσουν με μεγάλες μεταβιβάσεις.

Παρά το νέο σχηματισμό και τη σχετική άνεση με την οποία ο Πράνιτς έπαιρνε την πρώτη μπαλιά για να οργανώσει την ανάπτυξη, ο Παναθηναϊκός έδειξε την ίδια αδυναμία στην δημιουργία κινδύνων για την αντίπαλη εστία. Βασικές αιτίες :

• Οι ακίνδυνες σέντρες των ακραίων μπακ.
• Αμπέιντ και Ζέκα δε φάνηκε να κατανοούν τον τακτικό τους ρόλο. Αδυνατούσαν να κινηθούν στην πλάτη των αμυντικών χαφ του αντιπάλου και δεν απειλούσαν, έστω με μακρινά σουτ. Ειδικά ο Πορτογάλος ήταν «εκτός αγώνα».
• Ο Μπεργκ παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, έχανε εύκολα τις προσωπικές μονομαχίες εντός περιοχής.

Με αυτές τις αδυναμίες, το 71% κατοχής των «πρασίνων» στο πρώτο 45λεπτο μόνο απόλυτη κυριαρχία δεν απεικονίζει. Οι παίκτες του ΟΦΗ το επέτρεπαν σε ακίνδυνες ζώνες του γηπέδου και όσο περνούσε η ώρα «μετρούσαν» τα αμυντικά κενά του αντιπάλου. Έτσι ο Μίλιαζες πήρε κάποιες κούρσες, αφού δεν είχε εξτρέμ μπροστά του και ο Κουτσιανικούλης προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τα ανεβάσματα του Μαρινάκη, ενώ ο Ζε Εντουάρντο αντιλήφθηκε την αδυναμία των νεαρών στόπερ του Παναθηναϊκού με τη μπάλα στα πόδια και θέλησε να πιέσει για το λάθος.

Η αποβολή του Σβασίγια με την έναρξη του β΄ ημιχρόνου ανάγκασε το Δερμιτζάκη να αποσύρει τον επιτελικό χαφ και να γυρίσει σε διπλή ζώνη άμυνας με 4-4-1 και τους ακραίους χαφ να αλλάζουν πλευρές. Παρά την αριθμητική υπεροχή, ως το 60’ οι παίκτες του Αναστασίου, με εξαίρεση τον Ατζαγκούν, δυσκολεύονταν να αυξήσουν το αγωνιστικό τέμπο και να βρουν διαδρόμους. Χρειάστηκε να ενισχυθεί το επιθετικό πλάτος με την είσοδο του Ντίνα, να ενταθεί η πίεση σε Μακρή και Βερόν και να τραβηχτεί ο Μπεργκ εκτός περιοχής για να πραγματοποιήσουν οι «πράσινοι» τον πρώτο αξιόπιστο επιθετικό συνδυασμό που απέφερε και το 1-0.

Από εκείνο το σημείο και έπειτα έγινε εμφανές το άγχος των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού να κρατήσουν το αποτέλεσμα. Αντίθετα, ο Δερμιτζάκης κυνήγησε ορθολογικά το γκολ στην κόντρα, δίνοντας εντολή στους ακραίους χαφ να μεταφερθούν κοντά στον Παπάζογλου και να βγουν στην πλάτη των στόπερ με χιαστί κινήσεις. Η ασυνεννοησία στο τεχνητό οφσάιντ μεταξύ Σίλντεφελντ-Ρισβάνη, που δεν έχουν, για την ώρα, την ικανότητα να παίζουν τόσο ψηλά, γέννησε δύο φάσεις για τους Κρητικούς, αυτή του 82΄(για την οποία διαμαρτύρονται) και την αποβολή του Ρισβάνη στο 84΄.

Συμπέρασμα

Ο Αναστασίου μοιάζει να «ακροβατεί» ανάμεσα στην ποδοσφαιρική του φιλοσοφία και την πίεση για αποτελέσματα, ενώ το «ταβάνι» του ρόστερ είναι αρκετά χαμηλότερο των προσδοκιών του. Πιθανότατα θα προσπαθήσει να μεταλλάξει το 4-3-3, διατηρώντας κάποια από τα στοιχεία του συστήματος (άμυνα ψηλά, επιθετικά μπακ) και προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις του στις ιδιαιτερότητες των παικτών (έλλειψη ποιοτικών εξτρέμ, «βαρύς» Μπεργκ, αξιοποίηση Πράνιτς, Ατζαγκούν, Φιγκερόα). Η νίκη επί του ΟΦΗ προσφέρει ηρεμία. Αλλά αυτή η ηρεμία θα είναι προσωρινή αν δεν ξεκαθαριστούν με σαφήνεια οι φετινοί στόχοι της ομάδας και δεν υιοθετηθεί απ’ όλους το μακροχρόνιο πλάνο του τεχνικού team.

Ο ΟΦΗ είναι δεμένη ομάδα μεσοαμυντικά, με σαφείς ατομικούς τακτικούς ρόλους. Όμως προβληματίζει με τη δυσχέρεια στο γκολ. Γεμίσματα που στοχεύουν στο κεφάλι του Παπάζογλου, είτε στο σετ παιχνίδι, είτε από στημένα, δε μπορούν να θεωρηθούν ολοκληρωμένη ομαδική επιθετική τακτική. Η έλευση του Μακουκούλα και το περαιτέρω ανέβασμα Γκαλέτι, Περογαμβράκη, Κουτσιανικούλη μπορεί να δώσουν λύσεις. Αλλά η φτωχή βαθμολογική συγκομιδή καθιστά κομβικά τα δύο επόμενα ματς με ΠΑΟΚ και Πανθρακικό.

πηγή: overlap.gr