Politica 89.8
Ο Τζενάρο Γκατούζο με μια απολαυστική συνέντευξη στην “Εφημερίδα των Συντακτών” μιλάει για το πρόωρο δέσιμο του με τον ΟΦΗ, τον κόσμο του και όλα όσα αντιπροσωπεύουν τον σύλλογο στέλνοντας το δικό του, προσωπικό, μήνυμα στους φιλάθλους της ομάδας.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Τζενάρο Γκατούζο
Αναπόφευκτα τον συντροφεύει από παιδί, αφού το Ροχούδι, το Γκαλιτσάνο. η Αμεντολέα και τα υπόλοιπα ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το Κοριλιάνο, τη δική του γενέτειρα. Αναπόφευκτα, λοιπόν, ο Τζενάρο Γκατούζο από παιδί έχει ακούσει από γείτονες τα «γκρεκάνικα», το απομεινάρι της αρχαίας ελληνικής γλώσσας που μίλησαν οι πρώτοι Ελληνεε άποικοι στα ανατολικά παράλια της Ιταλίας, από τον 8ο αιώνα π.Χ.
Ο 36xpovos, προπονητής του ΟΦΗ πλέον, λίγο πριν μπει στην προπόνηση, δέχθηκε την «καλημέρα» της «Εφ.Συν.» και φανέρωσε πως δίπλα στους Κρητικούς ήδη καταλήγει και σε άλλο. σύγχρονο, λόγο: «Στην Καλαβρία, ο τόπος και οι άνθρωποι, συχνά παρορμητικοί, μοιάζουν όπως βλέπω στους Κρητικούς. Ξέρω. λοιπόν, αυτό το πάθος για ζωή που βλέπω γύρω μου και το εκτιμώ, γιατί έτσι έμαθα να σκέπτομαι κι εγώ! Ίσως αποδειχθεί ότι… κρύβω έναν Κρητικό μέσα μου!».
Δεν ήταν ανάγκη να το πει συνοδεία σαρκαστικού γέλιου… Κι αυτό γιατί η έκρηξη, η παρόρμηση, κύρια συστατικά της γνώστης ιδιοσυγκρασίας των κατοίκων της Κρήτης, συνάδουν με τον παθιασμένο τρόπο παιχνιδιού του, όπως υπαγορεύει η νωπή μνήμη της εν ενεργεία παρουσίας του… Έτερον ήμισυ του Αντρέα Πίρλο στην ενδεκάδα τόσο της Εθνικής Ιταλίας που έφτασε στον αυτοσκοπό, στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2006, όσο και της Μίλαν, πρωταγωνίστρια σε κορυφαίο επίπεδο την προηγούμενη δεκαετία με δύο επιτυχίες: 2003 απέναντι στη Γιουβέντους, 2007 με τη Λίβερπουλ, σε τρεις τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ, με μία ήττα από τη Λίβερπουλ στα πέναλτι το 2005 στην Κωνσταντινούπολη.
Κι αυτά να μην είχαμε αποθηκεύσει στη μνήμη, αρκεί η εκρηκτική είσοδός του από τον πάγκο στο γήπεδο και το άλμα στις αγκαλιές των παικτών του για το γκολ νίκης απέναντι στον Παναιτωλικό… Ξεκαθάρισε πως η εποχή γνωριμίας του με τον ΟΦΗ και γενικότερα με το πρωτάθλημά δεν προσφέρεται για πολλά λόγια, «αλλά για σκληρή δουλειά, με αγάπη για την μπάλα, την ομάδα και τον στόχο της».
Για αυτό λέει πως οι αντιδράσεις του «κακώς» ξένισαν: «Πήδηξα στην αγκαλιά των παικτών μου για το γκολ. Ο διαιτητής με απέβαλε όπως λέει ο κανονισμός, αλλά ακόμη κι αν δεν ξαναμπώ στο γήπεδο να πανηγυρίσω έτσι όπως είδατε, τους παίκτες μου, δηλαδή την οικογένειά μου στο γήπεδο, θα τους αγκαλιάζω στον δρόμο για τα αποδυτήρια, ή μέσα σ’ αυτά! Και το ποδόσφαιρο, όπως όλα στη ζωή θέλουν αγάπη, αφοσίωση, φαντασία! Είπα “οικογένεια”… Στην ίδια οικογένεια ανήκει κι ο κόσμος, χωρίς βέβαια να πρέπει οι… πόρτες της ομάδας να είναι ορθάνοιχτες στον κόσμο κάθε στιγμή! Μετά το τέλος. συγκέντρωσα τους παίκτες στο κέντρο και χειροκροτήσαμε τους οπαδούς, που επίσης μας χειροκροτούσαν. Πολλοί απόρησαν. Γιατί: Ο κόσμος χρειάζεται την καλή ομάδα μας κι εμείς χρειαζόμαστε ζεστό τον κόσμο δίπλα μας. Απλό είναι! Αυτές είναι αρχές μου. Δεν είναι ιδέες που γέννησα τώρα που ήρθα στην Ελλάδα. Έτσι σκέπτομαι. Όταν αυτή η αμοιβαιότητα δεν ενοχλεί την αφοσίωση στη δουλειά -κάτι που είναι στο χέρι μας να το καταφέρουμε τότε είναι ιδανική συνθήκη για να κυνηγάς το καλύτερο στο γήπεδο. Μακάρι να τα καταφέρουμε… Βλέπω γύρω ρου διάθεση συνεννόηση, συνεργασίας και χαίρομαι! Βέβαια, όλοι μας αναπόφευκτα θα κριθούμε στα δύσκολα, που νωρίς ή αργά, θα αντιμετωπίσει η ομάδας όπως κάθε ομάδα. Ελπίζω και τότε να είμαστε μαζί. Ενωμένοι!».
