Ελένη Μπούση: Μια σύγχρονη «μητέρα Τερέζα»

Η τεράστια προσφορά της δεν έχει  όρια και δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια μόνο  κατηγορία  ευπαθών  ανθρώπων, ούτε εγκλωβίζεται σε εδαφικά σύνορα! Για να παράξει αποτελεσματικά το έργο της διακτινίζεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης!

Αμερική, Ελλάδα, Αφρική, Κούβα είναι μερικά μόνο από τα μέρη όπου η Ελένη Μπούση έχει κάνει κατάθεση ψυχής και έχει βραβευτεί γι αυτό!

Η βοήθειά της απευθύνεται σε όλα τα «παιδιά της» όπως λέει η ίδια, εννοώντας  τα «ανάπηρα παιδάκια της», τα «γεροντάκια της», τα «ορφανά της», τους καρκινοπαθείς της!

Πάνω από 3.500.000 δολλάρια μαζεύτηκαν στις 10 Νοεμβρίου, όταν η Ελένη Μπούση διοργάνωσε μια μεγαλειώδη και φαντασμαγορική  φιλανθρωπική εκδήλωση στο Σικάγο, όπου παρευρέθησαν 700 καλεσμένοι από όλο τον κόσμο! Έλληνες, Αμερικάνοι, Εβραίοι, Ρώσοι ήρθαν  για  να προσφέρουν την θερμή τους υποστήριξη στο Hippokratic Cancer Research Foundation, όπως άλλωστε το κάνουν κάθε χρόνο στα ετήσια γκαλά που διοργανώνει η σπουδαία αυτή γυναίκα!

Ολόκληρο το ποσό των 3,5 εκατομμυρίων δολλαρίων θα διατεθεί για τους σκοπούς του Hippokratic Cancer Research Foundation.

Πρόκειται για υπερδιπλασιασμό των επίσης σημαντικών εσόδων από το περσινό γκαλά, τα οποία ανέρχονταν σε 600.000 δολλάρια, ποσό που είχε διατεθεί και αυτό ολοσχερώς για του σκοπούς του Οργανισμού! Και αυτό αποτελεί ένα αισιόδοξο μήνυμα: Ότι ο κόσμος έχει μεγάλη διάθεση να βοηθήσει και να προσφέρει για φιλανθρωπικούς σκοπούς μέσω ανθρώπων και Ιδρυμάτων που αναγνωρίζει, εκτιμά και εμπιστεύεται!

Το Hippocratic Cancer Research Foundation με έδρα  το Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών, που ίδρυσε η Ελένη Μπούση το 2015, με τη σημαντική συμβολή του dr.Λεωνίδα Πλατάνια και με σκοπό την ενίσχυση  ερευνών για την αντιμετώπιση του καρκίνου, ειδικεύεται στη μεταφραστική έρευνα του καρκίνου και αποσκοπεί στην ανάπτυξη εργαστηριακών μεθοδολογιών και εφαρμογών κλινικού ενδιαφέροντος.

Δημιουργήθηκε με σκοπό να παρέχει στήριξη στο έργο της καταπολέμησης του καρκίνου, χρηματοδοτώντας morning διεπιστημονικές ερευνητικές ομάδες στο Robert H. Lurie Comprehensive Cancer Center του πανεπιστημίου Northwestern.

Στόχος του είναι μεταξύ άλλων να ενδυναμώσει τη δράση των ερευνητών του, ούτως ώστε να αντιμετωπίζουν επείγοντα ζητήματα στους τομείς της βιολογίας του καρκίνου και της ογκολογίας με την εφαρμογή καινοτόμων θεραπευτικών διαδικασιών. Το ερευνητικό κέντρο Lurie είναι ένα από τα 47 εθνικά κέντρα για την έρευνα και την και την αντιμετώπιση του καρκίνου στις ΗΠΑ, το οποίο τυγχάνει παγκόσμιας αναγνώρισης.

Καθοριστική είναι η συμβολή στην έρευνα και αντιμετώπιση του καρκίνου του ομογενούς  Λεωνίδα Πλατανιά, που από το 2014 είναι διευθυντής του Robert H. Lurie Comprehensive Cancer Center. Στη διάρκεια της θητείας του έχει συμβάλλει καθοριστικά στην ανάπτυξη των ερευνητικών δραστηριοτήτων του κέντρου, εισάγοντας προγράμματα μεταφραστικής έρευνας για τον καρκίνο και έχοντας αφιερώσει περισσότερα από 20 χρόνια ερευνητικής δραστηριότητας, με τουλάχιστον 250 επιστημονικές δημοσιεύσεις. Η ερευνητική του δραστηριότητα επικεντρώνεται στην εξεύρεση λύσεων σε σχέση με τα καρκινικά κύτταρα και την ανάπτυξη νέων θεραπειών, οι οποίες συμβάλουν στη θεραπεία κακοηθειών.

«Η μητέρα μου έπασχε από επιθετικής μορφής λευχαιμία  και  στα 66 της χρόνια ήταν για 3 μήνες στην εντατική. Οι γιατροί στην Ελλάδα της έδιναν μόνο 1 μήνα ζωής και οι γιατροί της Αμερικής 2 μήνες.

Ο σπουδαίος γιατρός Πλατάνιας με τον Τόμεν, τον Ράζεν και την ομάδα του, ανακάλυψε ένα φάρμακο που είχε ένα μόνο αριθμό και το έδωσε στη μητέρα μου και σε μια άλλη γυναίκα.

Η μητέρα μου που ήταν ετοιμοθάνατη κατάφερε τελικά με το φάρμακο αυτό  να ζήσει 17 ολόκληρα χρόνια και έτσι έγινε το παράδειγμα για πολλούς και το φάρμακο αυτό έσωσε από τότε εκατομμύρια ζωές!

Τότε έκανα τάμα στον εαυτό μου και στον Πλατάνια ότι κάποια μέρα θα δημιουργήσω  μαζί με εθελοντές που με είχαν στηρίξει από τις αρχές, ένα ίδρυμα που θα βοηθούσε στην καταπολέμηση του καρκίνου. Και το έκανα. Ο Λεωνίδας Πλατάνιας είναι ο εγκέφαλος όλου του κόσμου για την αντιμετώπιση του καρκίνου και για όλες τις μορφές του. Έχει μια εξαιρετική ομάδα από γιατρούς, που ο καθένας από αυτούς  ασχολείται και ειδικεύεται σε ένα ξεχωριστό τύπο καρκίνου.

Δεν πρέπει ο κόσμος να πονάει. Και κυρίως δεν πρέπει οι μητέρες να κλαίνε τα παιδιά τους, είναι ο πιο πικρός πόνος και δυστυχώς έχω δει πολλές να κλαίνε γι αυτό το θλιβερό λόγο» λέει στο sissysworld η Ελένη Μπούση συγκλονισμένη και με σπασμένη από τη συγκίνηση φωνή.

Το φιλανθρωπικό έργο όμως της Ελένης Μπούση δεν σταματά στις έρευνες για την αντιμετώπιση του καρκίνου και τη στήριξη των καρκινοπαθών.

Αυτή η μεγάλη ψυχή χωράει μέσα της και τα «γεροντάκια της» όπως με αγάπη τα  αποκαλεί!

«Κάποια στιγμή , λέει η Ελένη Μπούση, με πλησίασε μια γριούλα 93 χρονών και μου έδωσε ένα 50άρι, που ήταν τα χρήματα της ζωής της και μου είπε: Παιδί μου σώσε το σπίτι μας ( το σπίτι όπου έμεναν άποροι ηλικιωμένοι).Από τότε της υποσχέθηκα ότι όσο ζω εγώ και πάντα με τη βοήθεια των εθελοντών που συνδράμουν ακούραστα και αφιλοκερδώς, το ίδρυμα θα ζήσει για πάντα!»λέει η Ελένη Μπούση μιλώντας με αγάπη για τα «γεροντάκια της» και για το Γηροκομείο στο Ιλινόις, το Greek American Nursing Home and Rahabilitation (το Ελληνικό Γηροκομείο), στο οποίο είναι Πρόεδρος.

Οι ηλικιωμένοι του Γηροκομείου αναφέρονται συχνά με ευγνωμοσύνη στην Ελένη Μπούση αποκαλώντας την «άγγελο» που βοήθησε να μην χαθεί το σπίτι τους!

Το Γηροκομείο αυτό που στηρίζει τους Έλληνες ηλικιωμένους στο Σικάγο που έχουν ανάγκη στέγης, τροφής και περίθαλψης, είναι ένα ίδρυμα υψηλών προδιαγραφών, που θυμίζει πεντάστερο ξενοδοχείο- έχει ακόμα και ελληνικό καφενείο μέσα-, το οποίο είχαν ιδρύσει Έλληνες για ανθρώπους  που απέτυχαν ή έχασαν την περιουσία τους. «Και ποιοί είμαστε εμείς για να κρίνουμε αυτούς που απέτυχαν, ποιοί είμαστε εμείς για να τους καταδικάσουμε; Κανείς δεν έχει δικαίωμα να κρίνει τον άλλο. Ας κοιτάξουμε πρώτα τους εαυτούς μας» λέει η Ελένη Μπούση.

Στο σημείο αυτό εξήρε και τη σημαντική  συμβολή της Αννας Βίσση, που έδωσε αφιλοκερδώς συναυλία με αποτέλεσμα να μαζευτούν 400.000 δολλάρια και να σωθεί το Γηροκομείο,  το οποίο διαφορετικά θα έκλεινε και οι ηλικιωμένοι θα πετάγονταν στους δρόμους.

Η Ελένη Μπούση στηρίζει επίσης τα «ανάπηρα παιδάκια της» που τα βοηθάει από μικρά και καθ όλη τη διάρκεια της ζωής τους.Είναι στο Συμβούλιο πάνω από 30 χρόνια και έχει μάλιστα βραβευτεί από τα ανάπηρα παιδιά για αυτή την πολυτελή υποστήριξή της με το μεγαλύτερο βραβείο, το οποίο της το έδωσε κάποιος πλούσιος Εβραίος, ο οποίος έδινε μεγάλα ποσά για να βοηθήσει τους ανάπηρους! Το βραβείο μάλιστα αυτό το έχει κρεμάσει ευλαβικά στο σπίτι της.

Η Ελένη Μπούση βοηθάει και τα «ορφανά παιδιά της», όπως τα αποκαλεί, στο Ορφανοτροφείο του Μεριβελ στο Σικάγο, αλλά και στο ορφανοτροφείο που ίδρυσε η οικογένειά της στην Κένυα, στο οποίο μπορούν να ζήσουν 120 ορφανά!

Όλη αυτή η ατέλειωτη διάθεση για προσφορά και αλληλεγγύη της Ελένης είναι κληρονομιά από την γιαγιά της, τον  τον πατέρα της Βαγγέλη και την μητέρα της Βασιλική!

Η φιλανθρωπία ρέει στο αίμα της Ελένης καθώς όλο  της το είναι, το DNA της είναι βαθιά μπολιασμένο με αξίες, αρχές, παραδόσεις, αλληλεγγύη και θρησκεία, δεδομένου ότι μεγάλωσε σε μια οικογένεια βαθειά θρησκευόμενη με μεγάλη αγάπη στο Θεό! Ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος της Αμερικής είχε συχνά φιλοξενηθεί στο σπίτι της οικογένειας Μπούση στη Βουλιαγμένη, ενώ η Ελένη Μπούση μιλάει με θαυμασμό για τον Σεβασμιότατο Χριστόδουλο και το ανοιχτό και προχωρημένο του μυαλό! Συμμετείχε μάλιστα με τον Σεβασμιώτατο και την Ειρήνη Δορκοφίκη στην ίδρυση σωματείου που προστάτευε κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά!

«Χωρίς τον Θεό δεν υπάρχει τίποτα. Η αγάπη μου είναι πρώτα στο Θεό, μετά στην οικογένειά μου και μετά στους φίλους» λέει και συνεχίζει:

«Και τα παιδιά μου έχουν πάρει αυτές τις αρχές και αξίες και είμαι ευτυχής γι αυτό. Όταν έφυγαν από κοντά μου για να μείνουν σε διαφορετικές χώρες, τους είχα πάρει διαβασμένες εικόνες με Αγίους, για να τους φυλάνε, καντήλια και λιβανιστήρια και είχα την χαρά όταν αργότερα τα επισκέφθηκα να βρω  τα ευλογημένα  αυτά αντικείμενα στα σπίτια τους.»

Η γιαγιά της είχε προικίσει όλα τα ορφανά κορίτσια και ήταν από τις πρώτες γυναίκες της φιλοπτώχου του Αγίου Ανδρέα. «Διοργάνωνε δείπνα και με τα έσοδα τάιζε τα γεροντάκια  στο κτίριο που είχε κτισθεί γι αυτά απέναντι από τον Άγιο Ανδρέα» λέει η Ελένη Μπούση και συνεχίζει:

«Η γιαγιά μου χτύπησε το χέρι στον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο της Αμερικής  για να φέρει τον Άγιο Νεκτάριο και την Αγία Ειρήνη στην Αμερική.

Κάθε καλοκαίρι 3 μήνες που πήγαινε στο χωριό έραβε όλα τα ράσα και κένταγε άγιες τράπεζες σε όλα τα μοναστήρια.

Η μαμά μου και ο μπαμπας μου τα ίδια.

Ο μπαμπάς μου έχτισε τα γραφεία της Αγίας Μαρίνας στην Ανθούπολη, έβαλε τη βάση για τον Αγιο Φανούριο στην Ανθούπολη , έκανε την Αγία Αννα στο χωριό του. Μεγάλωσα σε μια οικόγενεια με πίστη και αγάπη για τον Θεό»!

Άνθρωποι απλοί, φτωχοί και χωρίς μόρφωση, αλλά με πλούτο ψυχής,οι γονείς της Ελένης Μπούση ο Βαγγέλης  και η Βασιλική Παλυβού βρέθηκαν από τη Νεστάνη Αρκαδίας  στο …Σικάγο. Έφυγαν από το χωριό τους για να πάνε στο κέντρο του κόσμου, την Αμερική με 100 δολλάρια και να κυνηγήσουν το όνειρο, δηλαδή ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους.

Και τα κατάφεραν! Κατάφεραν να κερδίσουν το στοίχημα , αλλά και να μη χάσουν το νόημα της ζωής, να μην αλλοτριωθούν ως άνθρωποι!

Όπως περιγράφει η ίδια η  Βασιλική Παλυβού την πολυκύμαντη ζωή της στο βιβλίο της

«Από τη Νεστάνη Αρκαδίας …στο ΣΙΚΑΓΟ» (Εκδότης Σαράντης Παπαχριστόπουλος –ΣΙΓΜΑΑΛΦΑΜΙ- Επικοινωνίες ΑΕ), δεν γνώριζε καν την αγγλική γλώσσα, αλλά ούτε είχε γενικότερα μόρφωση. Έμαθε λίγα γράμματα και λίγα αγγλικά όταν ήρθε ευκατάστατη πια στην Ελλάδα και τότε έμαθε να οδηγεί και έπαιρνε το αυτοκίνητο της κόρης της, το φόρτωνε με τόνους φαγητά και τρόφιμα  και τα  μοίραζε  σε Ιδρύματα και φτωχούς!

Οταν ήταν μικρή η μητέρα της Ελένης Μπούση έζησε μέσα στην Κατοχή, τον εμφύλιο,  την ανέχεια και την πείνα. Τέλειωσε μόνο την  πρώτη Δημοτικού γιατί έπρεπε  να φροντίσει τα άλλα τρία αδέλφια της, ενώ παιδάκι ακόμα ασχολιόταν με το σπίτι, πήγαινε στο χωράφι, ανέβαζε τα ζώα στο βουνό και λίγο αργότερα δούλεψε  στις βαμβακοκαλλιέργειες του Αργους. 18 χρονών κορίτσι παντρεύτηκε τον Βαγγέλη Παλυβό και στη συνέχεια γέννησε τα τέσσερα παιδιά της.

Ακολούθως μετανάστευσε  με τον άντρα της στο Σικάγο, όπου δούλεψαν και οι δυό τους  πολύ σκληρά, νύχτα και μέρα. Μέχρι και hot dog με καροτσάκι πουλούσε η κυρία Βασιλική στο Σικάγο. Στην αρχή όλοι  κοιμόντουσαν στο πάτωμα και οι γονείς δούλευαν σκληρά νυχθημερόν για να επιβιώσει η οικογένειά τους. Στη συνέχεια απέκτησαν το δικό τους σπίτι και σπούδασαν τα παιδιά τους. Όπως γράφει η ίδια η κυρία Βασιλική  στο βιβλίο της: «ο Θεός μου τά δωσε όλα. Με δοκίμασε στη φτώχεια. Υγεία απόκτησα, τα παιδιά μου τα σπούδασα, σπίτια καλά έχουμε. Λεφτά δεν έχουμε πολλά, αλλά καλά περνάμε. Το κύριο είναι τα παιδιά».

Η Ελενη Μπούση λέει συγκινημένη «οι γονείς μας μας σπούδασαν και τα 4 παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία, δουλεύοντας σε 3 δουλειές, η μαμά μου μάλιστα έφτιαχνε παπούτσια.

Κάθε μέρα βρισκόμαστε όλοι μαζί σαν οικογένεια από τις 7 ως τις 8 και κάθε  Κυριακή είχαμε σαν κανόνα να βρισκόμαστε όλοι μαζί και να πηγαίνουμε στην  εκκλησία και μόνο μετά τις 12 πήγαιναν οι γονείς μου στη δουλειά.

Αλλά και εγώ τα παιδιά μου από μικρά τα έπαιρνα πάντα μαζί μου στις φιλανθρωπικές δράσεις και στην εκκλησία και ακόμα και σήμερα όταν κάνω κάποια φιλανθρωπική εκδήλωση έρχονται για να με στηρίξουν από όποιο μέρος της γης και αν βρίσκονται!»

Τα 4 παιδιά της Ελένης Μπούση είναι πολύ δημιουργικά και η ίδια είναι ευτυχής γι αυτό. Παράλληλα με τις σπουδές τους δούλευαν για να καταλάβουν πως χρειάζεται αγώνας για να βγούν τα χρήματα!

Η κόρη της Βικτώρια έχει 3 νομικά πτυχία και MBA από το MIT και είναι πετυχημένη παραγωγός στο Hollywood, που έχει κάνει γνωστές ταινίες.

Ο γιός της Ευάγγελος, που είναι και κουμπάρος της Σοφίας Καρβέλα, ξεκίνησε την καριέρα του ως μοντέλο στο Παρίσι, συνέχισε  ως ηθοποιός κάνοντας μάλιστα και κάποιες εμφανίσεις με την Julianne moore καθώς και στο sex and the city, ενώ τελευταία ασχολείται με μεγάλη επιτυχία με το χώρο της μόδας! Πρόσφατα άνοιξε εντυπωσιακό κατάστημα ρούχων  στο Nammos στη Μύκονο με τον Peter Dundas, καλλιτεχνικό διευθυντή στο Emanuel Ungaro και αργότερα στον Cavalli.

Ο μικρός  γιος της Ελένης Μπούση, ο Γιώργος,  είναι νέος και ένας από τους 30 καλύτερους της λίστας του Forbes για το 2015, με την εταιρεία του, την Raise, να απασχολεί  100 εργαζόμενους και να  αξίζει περισσότερο από 18 εκατομμύρια δολάρια και  δεν σταματάει να λέει στις συνεντεύξεις του αυτό που τον έμαθε η μητέρα του, δηλαδή ότι «όταν δίνεις με ένα χέρι, ο Θεός στα δίνει πίσω 100 φορές».

Πρόσφατα εξάλλου συζητήθηκε έντονα στην Ελλάδα το όνομα του μεγάλου της γιού, του Μιχάλη, επειδή αγόρασε τον ΟΦΗ. «Το χόμπυ του Μιχάλη ήταν τα σπορ και ασχολιόταν με μεγάλη επιτυχία με αυτά   μέχρι που τραυματίστηκε σοβαρά. Ο λόγος που αγόρασε τον ΟΦΗ είναι κυρίως για να αλλάξει τη ζωή των παιδιών, να τραβήξει τη νεολαία, να μυήσει τα παιδιά στα σπορ και να τους δείξει πως με τον αθλητισμό μπορούν να γίνουν καλοί άνθρωποι και σωστοί πολίτες» λέει στο sissysworld η Ελένη Μπούση!

Γενικά η οικογένεια Μπούση είναι μια πολύ δεμένη οικογένεια που έχει κρατήσει αξίες, αρχές, παραδόσεις!

Η Ελένη Μπούση  μετράει ήδη 45 χρόνια κοινής πορείας και ευτυχισμένης ζωής με τον σύζυγό της τον Ελληνοαμερικάνο επιχειρηματία Δημήτρη Μπούση, ιδιοκτήτη της αλυσίδας παντοπωλείων, Cermak Fresh Market, η οποία εμπορεύεται τρόφιμα από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Πολωνία, τη Ρωσία, το Πουέρτο Ρίκο και το Μεξικό.

«Με γνώρισε όταν εγώ ήμουν 12 χρονών κοριτσάκι και πήγαινα Γυμνάσιο και εκείνος  είχε πρωτοέρθει στην Αμερική και αγαπηθήκαμε δυνατά και αληθινά. Κλεφτήκαμε και από τότε είμαστε 45 χρόνια μαζί!

Ο Θεός μας έχει ευλογήσει με τα βασικά και πιο σημαντικά πράγματα. Ας μην ξεχνάμε πως τίποτα δεν είναι δικό μας. Πρώτα του Θεού! Τα πάντα είναι δανεικά» λέει η Ελένη Μπούση.

Η ίδια δεν θέλει να ανακατευτεί με την πολιτική, γιατί θεωρεί πως η πολιτική δεν της ταιριάζει, παρ´ όλο που έχει ισχυρή πολιτική άποψη και στηρίζει δυναμικά τους Ρεπουμπλικάνους, ενώ τα 2 αδέρφια της είναι σύμβουλοι του Πλανητάρχη και ο τρίτος ανώτατος δικαστής στην Αμερική.

Άρα δεν χρειάζεται να αναρωτιέται κανείς πώς ήταν στις πρώτες σειρές καλεσμένη κατα την ορκομοσία του Ντόναλντ Τραμπ.

Η Ελένη Μπούση πιστεύει ακόμα ότι κάθε leader πρέπει να ενδιαφέρεται για το καλό της χώρας του και μετά για τον εαυτό του. Επίσης θεωρεί  ότι δυστυχώς αρκετοί από όσους ζούν στο εξωτερικό έχουν μια απαξιωτική άποψη για τους σημερινούς Έλληνες.

«Έχω βαρεθεί να ακούω πως οι σημερινοί Έλληνες είναι ένα «τίποτα», ότι είναι κλέφτες, απατεώνες που έχουν βγάλει το κακό όνομα και δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τη χώρα τους. Αλλά δεν είμαστε εμείς αυτοί οι Έλληνες.

Είμαστε οι Έλληνες της αγάπης, της φιλανθρωπίας, της φιλοξενίας, άσχετα αν κάποιοι πήραν στραβό δρόμο. Πρέπει να βρεθούμε στο σωστό δρόμο, στις αρχές μας, στις αρχές των προγόνων μας.

Πρέπει να είμαστε ευτυχείς για τους προγόνους μας, να τους σεβόμαστε, και να αναγνωρίζουμε τα όσα μας προσέφεραν, να γνωρίζουμε την ιστορία μας και όχι να ρωτάμε τα παιδιά την ημέρα των εθνικών εορτών  τι γιορτάζουν  και αυτά να  απαντούν- όπως δυστυχώς συμβαίνει συχνά- ότι γιορτάζουν γιατί δεν έχουν σχολείο…»

Ένα από τα moto της που χαρακτηρίζει την προσωπικότητά της είναι : «Να ανεβαίνεις με τα δικά σου φτερά σαν τον αετό και όχι σαν τα σαλιγκάρια…»

Η Ελένη μιλάει με τόση απλότητα που είναι ασυμβίβαστη με το τεράστιο μέγεθος της, ίσως γιατί δεν της ήρθαν τα μεγαλεία ουρανοκατέβατα, αλλά κόπιασε πολύ να τ αποκτήσει, γι αυτό και έχει μάθει να σέβεται και να εκτιμά και να μην ξεχνά το σημείο που ξεκίνησε, αλλά ούτε και τις αρχές με τις οποίες την γαλούχησαν οι αγαπημένοι της γονείς!

Και είναι χείμμαρος, καλή, αλλά αυστηρά ακριβοδίκαιη, μιλάει με πάθος, συγκίνηση, ειλικρίνεια, με καθαρό βλέμμα και με αυτή την άσβεστη σπίθα στα μάτια που έχει αυτός που έχει μεγάλα οράματα!

Πριν προλάβω να ρωτήσω ο,τιδήποτε, σαν να μπήκε στη σκέψη μου αυτή η πολυσχιδής, ακούραστη, δοτική και πανεξυπνη αυτή  γυναίκα μου λέει:

«Εχω μεγάλα όνειρα ακόμα στο μυαλό μου. Σκέφτομαι να κάνω και άλλα πολλά και σημαντικά πράγματα, που θα δώσουν χαμόγελο και σε άλλους ανθρώπους, θα αποκαταστήσουν τη φήμη της χώρας μας και θα δώσουν και  στο όνομα της Ελλάδας τη θετική χροιά που πρέπει αυτή να έχει. Θα δεις…»

real.gr