Κάρολ: “Το οικονομικό πρόβλημα δεν υπάρχει μόνο στον ΟΦΗ αλλά σε όλη την Ελλάδα”

Σε συνέντευξή του στο Contra.gr ο βορειοϊρλανδός γκολκίπερ μιλά για τη ζωή του στο ποδόσφαιρο και την Κρήτη. Για τη Γιουνάιτεντ και τον σερ Άλεξ, στον οποίο επιφυλάσσει έναν απίθανο χαρακτηρισμό προτού τον… συγκρίνει με τον Αναστόπουλο. Γυρίζει στα νεανικά του χρόνια για να περιγράψει τα πρώτα του βήματα στο γήπεδο, ενώ στέλνει το δικό του μήνυμα στις ομάδες που τον ορέγονται. Επίσης μιλά με κατανόηση για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ΟΦΗ και τον αγώνα των ανθρώπων του να τα υπερβούν. Όλα αυτά αφού προηγουμένως μας ζήτησε πολλές φορές συγγνώμη για την καθυστερημένη άφιξή του στο ραντεβού μας – άργησε… δέκα ολόκληρα λεπτά!

– Συνηθίζουμε να ζητάμε από τους ξένους ποδοσφαιριστές που πρωτοέρχονται στα μέρη μας τις πρώτες εντυπώσεις τους.

Απολαμβάνω τη ζωή εδώ στην Κρήτη. Είναι πολύ όμορφο νησί. Οι άνθρωποι είναι πολύ ζεστοί, φιλικοί και ευχάριστοι. Από την πρώτη ημέρα που ήρθα με υποδέχθηκαν, τόσο εμένα όσο και την οικογένειά μου, πολύ ζεστά. Τα παιδιά μου περνάνε ευχάριστα και είναι χαρούμενα. Είναι πολύ σημαντικό αυτό, να ευχαριστιούνται τα παιδιά και γενικά η οικογένεια όταν ζεις σε ένα ξένο μέρος. Στο να περνάμε καλά βοηθά και ο καιρός που έχετε εδώ. Είναι απίστευτο στα μέσα του Δεκέμβρη να απολαμβάνεις τον ήλιο. Είναι κάτι που δεν συμβαίνει ποτέ στη Βρετανία.

– Μέσα σε τέσσερις μόλις μήνες έχεις πετύχει ένα απίστευτο δέσιμο με τον κόσμο του ΟΦΗ. Συνέβαινε και στους προηγούμενους σταθμούς της καριέρας σου;

Είμαι πολύ ευχαριστημένος με τον κόσμο της ομάδας. Μας στηρίζουν δυνατά σε κάθε παιχνίδι, είναι πολύ δυναμικοί. Έχω πράγματι μαζί τους πολύ καλή σχέση. Σε κάθε αγώνα που παίζουμε δίνω το 100% των δυνατοτήτων μου και αυτό το αναγνωρίζει ο κόσμος. Είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίζει ο κόσμος την προσπάθειά σου και να σε ανταμείβει με το χειροκρότημά του.

– Εκτός όμως από τους οπαδούς του ΟΦΗ και φίλαθλοι άλλων ομάδων έχουν δείξει τη συμπάθειά τους σε εσένα. Δε συνηθίζεται αυτό, ξέρεις…

Δεν έχω παίξει κάπου και να έχω πρόβλημα με τους αντίπαλους οπαδούς. Όταν παίξαμε στην Αθήνα με τον Πανιώνιο μάλιστα ήρθαν και με βρήκαν οπαδοί άλλων ομάδων στην Ελλάδα, οι οποίοι είναι και φίλοι της Γιουνάϊτεντ, μου έδωσαν ένα αναμνηστικό βραβείο και με τίμησαν. Ήταν κάτι εξαιρετικό αυτό που έγινε. Με τιμά ιδιαίτερα το γεγονός ότι άλλοι φίλαθλοι αναγνωρίζουν την καριέρα μου και μάλιστα σε μία χώρα μακριά από τη δική μου.

– Το ελληνικό πρωτάθλημα είναι όπως το περίμενες;

Δεν περίμενα κάτι συγκεκριμένο, από την πρώτη στιγμή που ήρθα εδώ απολαμβάνω το ποδόσφαιρο. Υπάρχουν καλοί παίκτες και καλές ομάδες, ενώ παίζεται και καλό ποδόσφαιρο. Ήξερα ότι υπάρχουν ένθερμοι θεατές στα ελληνικά γήπεδα, τους θυμάμαι ως παίκτης της Γιουνάϊτεντ σε κάποιους αγώνες που είχαμε δώσει στην Ελλάδα. Γενικά νομίζω ότι στα ελληνικά γήπεδα καθένας θα ήθελε να παίξει.

– Δηλαδή όταν σου έγινε η πρόταση από την Ελλάδα και τον ΟΦΗ δεν είχες ενδοιασμούς;

Όταν μου έγινε η πρόταση από τον ΟΦΗ, σκέφτηκα ότι ήταν μια καλή πρόταση, καθώς προερχόταν από ομάδα της μεγαλύτερης κατηγορίας στην Ελλάδα. Οι άλλες που είχα από αγγλικές ομάδες ήταν από μικρότερες κατηγορίες και όχι από την Premier League. Εγώ ήθελα να συνεχίζω να παίζω σε υψηλό επίπεδο και έτσι όταν μου έγινε η πρόταση να έρθω στην Ελλάδα και στον ΟΦΗ τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα. Τη δέχθηκα χωρίς να σκεφτώ κάτι παραπάνω και πιστεύω ότι έκανα καλά.

– Να επιχειρήσουμε μια αναδρομή στα πρώτα χρόνια της καριέρας σου; Τι θυμάσαι, ας πούμε, από την πρώτη μεταγραφή σου στη Χαλ το 1995;

Ήταν μια μεγάλη αρχή για μένα καθώς ήμουν μόλις 17 ετών, ζούσα σε ένα μικρό χωριό στην Ιρλανδία και ξαφνικά πήγα σε μια μεγάλη πόλη. Στην αρχή ήταν δύσκολα τα πράγματα γιατί νοσταλγούσα το χωριό μου και τους δικούς μου, αλλά μετά συνήθισα. Έπειτα από 4-5 μήνες που είχα προσαρμοστεί και είχα συνηθίσει, έπαιξα και για πρώτη φορά. Θυμάμαι το πρώτο μου παιχνίδι, ήταν με την Σουϊντον. Χάσαμε 3-0 αλλά ήταν μια καλή εμπειρία και τη θυμάμαι ακόμα.

– Ακολούθησε η Γουϊγκαν όπου μέτρησες 135 εμφανίσεις.

Ήταν ένα πολύ καλό σοβαρό και οργανωμένο κλαμπ με έναν πολύ καλό πρόεδρο. Είχαμε θυμάμαι και εξαιρετικούς οπαδούς, οι οποίοι ήταν ισάξιοι των μεγάλων ομάδων της Αγγλίας και ήταν κοντά μας σε όλους τους αγώνες, παρά το γεγονός ότι ο σύλλγος είχε και τμήμα ράγκμπι το οποίο αγωνιζόταν σε υψηλό επίπεδο. Τέσσερα χρόνια παίξαμε σε χαμηλές κατηγορίες, αλλά ήταν καλά, έκανα καλές εμφανίσει και είμαι ικανοποιημένος από την παρουσία μου εκεί, έχω ευχάριστες αναμνήσεις.

– Ήσουν έτοιμος για το άλμα στη Γιουνάϊτεντ;

Εκείνη την εποχή ήταν να πάω στη Λέστερ, αλλά χάλασε η μεταγραφή μου και μετά από δυο μέρες ο ατζέντης μου μου είπε ότι ήθελε να μου μιλήσει ο Φέργκιουσον. Στην αρχή νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα, αλλά με διαβεβαίωσε ότι μιλούσε απόλυτα σοβαρά και τον πίστεψα. Πήγα αμέσως στο Ολντ Τράφορντ, δεν το σκέφτηκα καθόλου, καθώς ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για μένα στα 23 μου. Θα γινόμουν σίγουρα καλύτερος αφού θα είχα για πρώτη φορά προπονητή τερματοφυλάκων. Ήταν και θέμα τύχης κατά κάποιο τρόπο η μεταγραφή μου στη Γιουνάϊτεντ, καθώς χάλασε τελικά η μετακίνησή μου στη Λέστερ. Κάθε τι στη ζωή συμβαίνει για κάποιο λόγο και αυτή η σκέψη με βοήθησε και στη ζωή μου σαν άνθρωπο. Η Λέστερ τότε ήθελε έναν πιο έμπειρο τερματοφύλακα και αυτό στην πραγματικότητα με ευνόησε. Με έφερε στη Γιουνάιτεντ.

– Τι είναι αυτό που κάνει τη Γιουνάϊτεντ μια από τις μεγαλύτερες ομάδες του πλανήτη;

Είναι μια πάρα πολύ καλά οργανωμένη ομάδα σε όλους τους τομείς. Το σύνολο είναι αυτό που την κάνει να είναι ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ. Έχει πολλά χρόνια τον ίδιο προπονητή, άψογη οργάνωση, πολλούς τίτλους -με τον Φέργκιουσον μόνο μετράει 19- και επίσης διαθέτει φίλους και εκτός Αγγλίας. Είναι σημαντικό ότι παίζουν πάντα με γεμάτο γήπεδο, έχουν 65-70 χιλιάδες θεατές σε κάθε αγώνα, όπως η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα. Επίσης βρίσκεται πάρα πολλά χρόνια τώρα σταθερά στο Champions League.

– Η συνεργασία, η σχέση σου, με τον σερ Άλεξ Φέργκιουνσον πώς ήταν;

Πολύ καλή. Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου.Λέει πάντα την αλήθεια σε όλους και δεν κρύβεται. Εμένα μου είχε πει από την αρχή ότι θα είμαι δεύτερος τερματοφύλακας της ομάδας, μετά τον Μπαρτέζ. Όταν τελείωσε το συμβόλαιό μου συζητήσαμε και μου ζήτησε να παραμείνω στην ομάδα, αλλά εγώ ήθελα να παίζω περισσότερο και γι’ αυτό έφυγα. Ήθελα να είμαι βασικός. Η ηλικία μου επέβαλε να παίζω περισσότερο, έστω και σε μικρότερη ομάδα.

– Τι παραπάνω έχει ο Φέργκιουσον από άλλους σπουδαίους σύγχρονους προπονητές, ώστε να παραμένει επί 25 συναπτά έτη στον πάγκο μιας ομάδας όπως η Γιουνάιτεντ;

Το βασικό που τον κρατά είναι η θέλησή του να νικά και το γεγονός ότι είναι πάντα πεινασμένος για επιτυχίες. Αγαπά τη δουλειά του πάρα πολύ και πιστεύω ότι όταν σταματήσει την προπονητική δεν θα έχει τι άλλο να κάνει στη ζωή του.

– Πως πιστεύεις ότι θα είναι η Γιουνάιτεντ στη μετά Φέργκιουσον εποχή;

Πραγματικά δεν ξέρω και δεν μπορώ να φανταστώ. Ο Φέρκγιουσον είναι σαν…  έπιπλο στη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ και δεν ξέρω αν μπορεί να φανταστεί κάποιος πως θα είναι η ομάδα χωρίς αυτόν. Από τη δεύτερη χρονιά του στην ομάδα είχε πει ότι θα σταματήσει, αλλά μάλλον θα είναι εκεί μέχρι τα 100 του (γέλια). Ελπίζω να μείνει πάντως όσο μπορεί περισσότερο γιατί είναι ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος για το ποδόσφαιρο. Είναι πάρα πολλοί αυτοί που τον αγαπούν και όλοι τον σέβονται. Ακόμα και προπονητές άλλων ομάδων ζητούν τη γνώμη του.

– Να τολμήσω να σου ζητήσω μια σύγκριση του Φέργκιουσον με τον Αναστόπουλο ή δεν κάνει;

(Γέλια) Δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει, καθώς είναι εντελώς διαφορετικοί προπονητές. Ο Φέργκιουσον δεν κάνει την προπόνηση της ομάδας καθημερινά μέσα στο γήπεδο, κυρίως μιλάει στα αποδυτήρια και δίνει εντολές και οδηγίες τακτικής. Αντίθετα ο προπονητής μου εδώ στον ΟΦΗ είναι καθ’ όλη τη διάρκεια της προπόνησης μαζί μας στο γήπεδο και μας δίνει τις οδηγίες.

– Να υποθέσω ότι ο αγώνας του 2005 κόντρα στην Τότεναμ και το γκολ από τη σέντρα που δέχτηκες είναι η φάση που δεν πρόκειται να ξεχάσεις ποτέ;

Πολλοί είναι αυτοί που μου λένε για αυτή τη φάση ακόμα και σήμερα. Εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι ποτέ δεν πέρασε η μπάλα τη γραμμή (έντονα γέλια). Είναι μια από τις μεγαλύτερες αναμνήσεις που έχω, ίσως η πιο ζωντανή, αν και δεν το σκέφτομαι τώρα πλέον πολύ. Αυτό το κάνετε εσείς οι δημοσιογράφοι… (γέλια).

– Οι αγαπημένοι σου συμπαίκτες στη Γιουνάιτεντ ποιοι ήταν;

Ο Ρόι Κιν, ο μεγάλος αρχηγός! Ο Ράιαν Γκιγκς, ο Πολ Σκόουλς – δεν θα τους ξεχάσω ποτέ. Επίσης πολύ καλοί παίκτες και χαρακτήρες ο Οσέϊ, ο Μπράουν, ο Φέρντιναντ, ενώ τότε ήταν και ο Ρονάλντο στα πρώτα χρόνια του. Είναι από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχω δει. Όχι μόνο στους αγώνες, αλλά ακόμα και στην προπόνηση προσπαθεί για το καλύτερο. Με την ευκαιρία θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Τόνι Γκόλντεν, τον προπονητή τερματοφυλάκων της ομάδας, από τον οποίο έμαθα πάρα πολλά τα χρόνια που ήμουν εκεί.

– Όταν πήγες στη Γουέστ Χαμ βρήκες τον εαυτό σου;

Έπαιξα πολύ καλά εκεί. Ήμουν βασικός μέχρι τη στιγμή που είχα έναν τραυματισμό και έκανα επέμβαση στην πλάτη. Έκανα θεραπεία και ενέσεις, αλλά δεν ήμουν καλά, τουλάχιστον όπως πριν. Πέρασα όμως πολύ καλά. Με αγαπούσε ο κόσμος της ομάδας όπως και στη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ. Οι φίλαθλοι της Γουέστ Χαμ είναι πάρα πολύ καλοί και “θορυβώδεις” σε κάθε αγώνα, αλλά ταυτόχρονα και ιδιαίτεροι καθώς μπορούν να στραφούν και εναντίον σου αν δεν είσαι καλός. Όταν έπαιζα πάντως ήμουν ενθουσιασμένος.

– Στους Ρέϊντζερς τι συνέβη και δεν έπαιξες καθόλου;

Μου άρεσε αυτή η μεταγραφή γιατί ήταν ένα όνειρό μου να παίξω εκεί, αλλά ήταν κακό το ταϊμινγκ.

– Δεν φάνηκε όμως να επηρεάστηκες καθώς ακολούθησαν «γεμάτες» σεζόν με τη Ντέρμπι Κάουντι και την Οντένσε.

Δεν με επηρέασε πράγματι καθόλου καθώς έπαιξα καλά και στις δύο ομάδες.

– Τα προσωπικά προβλήματα που αντιμετώπισες κατά τη διάρκεια της καριέρας σου, πόσο σε επηρέασαν ως άνθρωπο και ως ποδοσφαιριστή;

Δεν επηρέασαν εμένα, όσο είχαν επηρεάσει τους μάνατζερ… Είναι πράγματα που μπορεί να συμβούν σε κάθε άνθρωπο. Όλοι πάντως αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Οι άνθρωποι μπορεί να επηρεάζονται από αυτά που έχουν γραφτεί, αλλά εγώ κοιτάζω το μέλλον. Το τώρα, το σήμερα, είναι ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μου. Αγαπώ το ποδόσφαιρο και χαίρομαι που παίζω. Είναι σημαντικό να είσαι κάπου και να περνάς καλά. Στη Δανία ας πούμε δεν πέρασα καλά ενάμιση χρόνο γιατί σκεφτόμουν συνέχεια την οικογένειά μου η οποία βρισκόταν στην Αγγλία – αυτό δεν ήταν καλό για την ομάδα (σ.σ. την Οντένσε) γιατί ήταν πολύ καλή και οργανωμένη στη Δανία. Δεν μπορούσα να είμαι στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση και γι’ αυτό ήθελα να γυρίσω στην Αγγλία και την οικογένειά μου.

– Τι μήνυμα θέλεις να στείλεις σε συνανθρώπους που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα;

Δεν είμαι εγώ αυτός που πρέπει να πω στον κόσμο τι να κάνει ή να δίνω συμβουλές. Γενικά πρέπει κάθε εμπόδιο που παρουσιάζεται στη ζωή να το ξεπερνάμε και να συνεχίζουμε.

– Πιθανόν να μη γνωρίζουν πολλοί ότι σου έχει δοθεί βραβείο από τον Ερυθρό Σταυρό για τη βοήθειά σου σε ένα παιδί με λευχαιμία. Θέλεις να μιλήσεις γι’ αυτό;

Ήταν ένα μικρό παιδί στη Βόρεια Ιρλανδία το οποίο ήταν μάλιστα φίλος της Λιντς. Παρόλα αυτά είχε εκφράσει την επιθυμία να έρθει στο Μάντσεστερ και να δει έναν αγώνα της Γιουνάϊτεντ. Εγώ βοήθησα ώστε να γίνει η επιθυμία του πραγματικότητα. Ήταν κάτι που ήθελα να κάνω τότε και το έκανα, έτσι απλά. Μόνο που τώρα δεν έχω επαφή με το παιδί αυτό και δεν ξέρω πώς είναι. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν διάφορα προβλήματα και περιμένουν από τους ποδοσφαιριστές, που είναι τα ινδάλματά τους, να τους βοηθήσουν. Όταν συμβαίνει αυτό πρέπει όλοι να δίνουμε τη βοήθεια που μπορούμε.

– Με την αγωνιστική βοήθεια, πάντως, που προσφέρεις τώρα στον ΟΦΗ, η ομάδα πραγματοποιεί -τηρουμένων των αναλογιών- πολύ καλή πορεία. Μέχρι που μπορεί να φτάσει;

Παίζουμε καλά, αν και σε μερικά παιχνίδια θα μπορούσαμε να ήμασταν καλύτεροι. Χάσαμε βαθμούς που θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει και να ήμασταν ακόμα πιο ψηλά στη βαθμολογία. Είναι 29 παίκτες στην ομάδα και η επιτυχία ανήκει σε όλους. Το βασικό είναι ότι θέλουμε να μείνουμε στην κατηγορία και τώρα τα καταφέρνουμε. Ελπίζω να εκπλήξουμε ακόμα και τους ίδιους τους εαυτούς μας στη συνέχεια. Η δουλειά και η προσπάθειά μας φαίνεται στο γήπεδο και ποτέ δεν ξέρεις μέχρι που μπορεί να φτάσεις…

– Τα οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν στον ΟΦΗ δεν φρενάρουν τις φιλοδοξίες της ομάδας; 

Το οικονομικό πρόβλημα είναι κάτι που ισχύει για όλους στην Ελλάδα, όχι μόνο στον ΟΦΗ. Όλοι προσπαθούν να το φτιάξουν, ο πρόεδρος προσπαθεί για το καλύτερο όπως και όλοι οι συνεργάτες του. Όλοι μαζί πρέπει να προσπαθούμε και να δώσουμε χαρά στην ομάδα, γιατί αυτό πρέπει να κάνουμε εμείς οι ποδοσφαιριστές, να δίνουμε χαρά στον κόσμο. Έρχονται κάθε Κυριακή να μας δουν και εμείς πρέπει να τους κάνουμε να γυρίζουν χαρούμενοι και στα σπίτια τους.

– Με τις μέχρι τώρα επιδόσεις σου στο γήπεδο έχεις προκαλέσει το ενδιαφέρον άλλων ομάδων. Σου έχει γίνει κάποια πρόταση, έστω και ανεπίσημη;

Είμαι 34 ετών και έχω μεγάλη εμπειρία γύρω από όλα όσα ακούγονται για κάποιους παίκτες που ενδιαφέρουν κάποιες ομάδες. Εμένα δεν μου έχει γίνει καμία πρόταση και δεν πρόκειται να συζητήσω για κάτι αν δεν είναι επίσημο. Είναι λογικό όταν παίζεις καλά να ενδιαφερθούν κάποιοι για σένα, αλλά εγώ έχω ακόμα ενάμιση χρόνο συμβόλαιο με τον ΟΦΗ και το βασικό είναι να παίζω όσο καλύτερα μπορώ για να βοηθώ την ομάδα.

– Είναι και ωραία η ζωή στην Κρήτη…

Την απολαμβάνω τη ζωή εδώ. Και τη ζωή και το ποδόσφαιρο, όλα κυλούν καλά και για μένα και για την οικογένειά μου. Είμαστε όλοι μας πολύ χαρούμενοι, θα έλεγα ευτυχισμένοι όλο αυτόν τον καιρό που βρισκόμαστε στην Ελλάδα και την Κρήτη.

– Διακρίνεις κοινά σημεία μεταξύ των Κρητικών και των συμπατριωτών σου;

Δεν ξέρω αν υπάρχουν και ποια είναι αυτά ακριβώς. Ξέρω όμως ότι μου έχουν πει φίλοι μου τόσο από εδώ όσο και από την Ιρλανδία, ότι έχουμε πολλά κοινά σημεία. Για να το λέει ο κόσμος έτσι θα είναι. Θα ξέρω καλύτερα όταν ζήσω ακόμα περισσότερο εδώ.

– Στην Κρήτη ζει εδώ και 30 χρόνια ένας Ιρλανδός μουσικός, ο Ρος Ντέϊλι. Τον ξέρεις;

Τον έχω ακουστά, δεν τον έχω γνωρίσει από κοντά. Θα ήθελα πολύ να γνωριστούμε κάποια στιγμή.

– Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια στο χωριό σου, το Τάμλατ;

Ήταν καλά, ανέμελα χρόνια δεν έχω παράπονο. Δεν κάναμε τίποτα άλλο εκτός από σπορ. Παίζαμε ποδόσφαιρο ή κρίκετ και μετά ύπνο. Ήταν όμορφα χρόνια.

– Και η ταραχώδης πλευρά της ζωής στη χώρα σου; Η αγγλική κατοχή, ο ΙΡΑ;

Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για την Ιρλανδία, για το οποίο δεν θα ήθελα να πω πολλά. Ευτυχώς η κατάσταση τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει.

– Έχεις σκεφτεί πότε θα σταματήσεις το ποδόσφαιρο και θα κάνεις μετά;

Θέλω να μείνω στο ποδόσφαιρο όπως όλοι οι ποδοσφαιριστές. Είναι δύσκολο όμως καθώς πολλοί είναι αυτοί που γίνονται προπονητές, αλλά θα πρέπει να περιμένω να δω τι θα γίνει στο μέλλον. Θέλω να παίξω όσο πιο πολύ μπορώ και δεν έχω οριοθετήσει το πότε θα σταματήσω το ποδόσφαιρο. Δουλεύω και είμαι σε καλή κατάσταση για να βοηθώ την ομάδα μου όσο μπορώ περισσότερο και για όσα χρόνια μπορώ να το κάνω. Υπάρχει το παράδειγμα του Τζέϊμς που έπαιζε μέχρι τα 40 του σε υψηλό επίπεδο στην Premier League.

– Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου; Στο Ηράκλειο υπάρχουν πολλά να κάνεις…

Όταν δεν είμαι με την οικογένειά μου, είμαι με τους φίλους μου. Αυτοί πίνουν καφέ και εγώ τσάϊ (γέλια). Έχω δυο σκυλιά εδώ τα οποία έχω φέρει από την Αγγλία, κάνουμε βόλτες μαζί, τι περισσότερες ώρες είμαι με τα παιδιά μου, τα πάω στο σχολείο, και μαζί και με τη γυναίκα μου κάνουμε όλοι μαζί περιπάτους.

– Αν γινόταν ταινία η ζωή σου, ποιος θα ήθελες να σε υποδυθεί και τι τίτλο θα είχε;

(Έντονα Γέλια) Αυτή είναι μια ερώτηση που δεν μου την έχουν κάνει ποτέ στις συνεντεύξεις που μου έχουν πάρει… Χμ, στη γυναίκα μου αρέσει ο Μπραντ Πιτ, οπότε αυτόν θα ήθελα, ενώ για τίτλο της δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι. Ίσως το “πολλές ομάδες, πολλές μετακινήσεις”».

– Θέλεις να βάλεις εσύ τον επίλογο της συνέντευξης;

Θέλω να ευχηθώ σε όλους καλές γιορτές και καλή χρονιά. Να είναι όλοι χαρούμενοι με τις οικογένειές τους. Να είναι καλά και η δική μου οικογένεια και εγώ ο ίδιος να αγωνίζομαι όσο γίνεται περισσότερο σε υψηλό επίπεδο. Α, και η νέα χρονιά να φέρει τον ΟΦΗ στο Champions League!..