Politica 89.8
Σε μια τεράστια συνέντευξη που παραχώρησε στην πατρίδα του, ο Ισπανός μπακ του ΟΦΗ μιλάει για όλους και για όλα! Για Δέλλα, Ράσταβατς, την μεγάλη βραδιά του τελικού και αποθεώνει τον τρόπο λειτουργίας του club.
Όπως αναφέρεται στον πρόλογο της μεγάλης συνέντευξης που παρέθεσε στο relevo.com ο Μπόρχα Γκονθάλεθ, κόσμος στο Ηράκλειο του λέει ότι θα σκοράρει στον τελικό!
Πιο συγκεκριμένα, ο Ισπανός δεξιός μπακ του ΟΦΗ αποκάλυψε ότι κόσμος που τον συναντάει στον δρόμο στο Ηράκλειο του λέει ότι θα σκοράρει στον μεγάλο τελικό του κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, εμψυχώνοντάς τον ενόψει της αναμέτρησης του ΟΑΚΑ.
«Ζει στο πετσί του το πάθος για το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Τον σταματούν στον δρόμο, του λένε ότι θα βάλει το γκολ στον τελικό, τον λατρεύουν στα μαγαζιά… Ένας ενθουσιασμός που αποδεικνύει το πάθος που είναι έμφυτο στην Ελλάδα. Κάτι έχει κάνει για να το αξίζει, όντας ο τέταρτος στην κατάταξη με τις περισσότερες ασίστ του πρωταθλήματος» αναφέρεται στο χαρακτηριστικό απόσπασμα.
Αναλυτικά όσα είπε ο Μπόρχα Γκονθάλεθ:
Γιατί αποφάσισες να πας στην Ελλάδα;
“Στην Ισπανία, η αγορά είναι λίγο δύσκολη από πλευράς ευκαιριών, μισθών και τα πάντα… Γιατί ολοκλήρωσα το συμβόλαιο μου; Είχα συμβόλαιο με την Μπούργος για άλλα δύο χρόνια όπου τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάει καλύτερα. Μετά που έμεινα ελεύθερος, δεν είχα άλλες προτάσεις, τίποτα δεν ήρθε στην πορεία μου στην Ισπανία, έτσι είχα την ευκαιρία να βρεθώ στον ίδιο δρόμο με τον προπονητή που βρέθηκε στην αρχή της χρονιάς στον ΟΦΗ, ο οποίος με γέμισε με αυτοπεποίθηση από την πρώτη στιγμή. Μίλησα μαζί του αρκετές φορές και ήταν εκείνος που με ενθάρρυνε να έρθω στην Κρήτη. Πήραμε ένα μεγάλο στοίχημα ερχόμενοι εδώ”.
Πως είναι το ποδόσφαιρο εκεί; Οι εικόνες που έρχονται στην Ισπανία, είναι μοναδικές σαν να εξαρτώνται οι ζωές τους από το ποδόσφαιρο;
“Στην πραγματικότητα, σε πολλά εκτός έδρας παιχνίδια μας, δεν επιτρέπονταν η παρουσία φιλοξενούμενων οπαδών επειδή αυτό δημιουργεί χάρος, συμπλοκές και οδομαχίες. Είναι μια διαφορετική ιστορία εδώ. Θετική; Στο τέλος, ναι φυσικά αυτό μπορώ να πω. Παίξαμε στα ημιτελικά του ελληνικού κυπέλλου, το πρώτο παιχνίδι εκτός έδρας και στο γήπεδο ήταν 1.500 οπαδοί της ομάδα μας. Νιώθαμε σαν να παίζουμε εντός έδρας”.
Και το ποδόσφαιρο; Είναι κοντά ή όχι στο επίπεδο της Secunda Division;
“Είναι διαφορετικό. Για παράδειγμα, εδώ υπάρχουν τέσσερις ή πέντε δυνατές ομάδες που είναι διαφορετικές από τις υπόλοιπες. Στο τέλος, υπάρχει μεγάλη διαφορά από τις άλλες. Ομάδες όπως οι Ολυμπιακός, Πανθηναϊκός και ΑΕΚ συμμετέχουν σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, παίζουν στο Champions League, ο Ολυμπιακός κέρδισε το Conference League. Είναι πολύ ισχυρές ομάδες, μετά υπάρχουν άλλες που το επίπεδο τους, κατά την γνώμη μου, είναι χαμηλότερο από αυτό της Secunda Division. Γενικά θα έλεγα πως το επίπεδο του πρωταθλήματος είναι καλύτερο από εκείνο της Secunda, υπάρχουν ομάδες που παίζουν στην Ευρώπη και άλλες που είναι πιο αδύναμες”.
Όταν αγωνίζεσαι, τι διαφορές βλέπεις με το ισπανικό ποδόσφαιρο;
“Μιλάω για αυτό με αρκετούς συμπαίκτες μου, ειδικά τους Έλληνες και συγκρίνουμε την Ελλάδα με την Ισπανία όπου το πρωτάθλημα το παρακολουθούν αρκετά εδώ. Υπάρχουν διαφορές, πάνω από όλα σε τακτικό επίπεδο. Στην Ίσπανία υπάρχει μεγαλύτερη οργάνωση (σε ποδοσφαιρικό επίπεδο), οι επιθέσεις, έχουν μεγαλύτερη ο ργάνωση επειδή οι αμυντικές ομάδες έχουν μεγαλύτερη οργάνωση. Εδώ, στην Ελλάδα παίζεται αρκετά το transition, υπάρχουν πολλά κενά, γρήγορες μεταβάσεις και οι μικρότερες ομάδες παίζουν περισσότερο αμυντικά. Το ποδόσφαιρο στην Ισπανία είναι πιο γρήγορο, εκεί όπου είναι περισσότερο συνεργασιών, περισσότερες πάσες και παράλληλα έχουν μεγάλη σημασία οι τοποθετήσεις μέσα στο γήπεδο. Αυτή είναι η μεγαλύτερη διαφορά.
Περίμενες πως θα έπαιζες τόσο καλά, όσο παίζεις;
“Κοίταξε, έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, αναμφίβολα. Αν δεν εμπιστεύομαι τον εαύτό μου εγώ, ποιος θα το έκανε; Γνωρίζω πως οι ικανότητες μου είναι πολύ μεγαλύτερες από το επίπεδο που αγωνίζομαι. Μιλώντας με τον προπονητή το καλοκαίρι (σημ. Δέλλα) ήταν κάτι που μου έδωσε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Λόγω προσωπικών ζητημάτων, έπρεπε να φύγει από την ομάδα και επίσης ο νέος προπονητής που ήρθε στην θέση του, μου έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση. Αυτό βοηθάει τους παίκτες να δίνουν το 100% της απόδοσης τους. Όντας, έναν χρόνο εδώ όπως λέω στην οικογένεια μου και τους φίλους μου, δεν έχει σημασία εάν σκοράρω, ή πασάρω, αν θα πετύχω ένα γκολ ή θα δώσω μια ασίστ. Έχω μια πάρα πολύ καλή χρονιά”.
Είναι η φετινή, η καλύτερη σεζόν της καριέρας σου;
“Ναι, με διαφορά. Είναι και η χρονιά που αγωνίζομαι στο υψηλότερο επίπεδο επαγγελματικά. Είχα περάσει από τη Ράγιο Μαχαδαόντα, όπου έκανα δύο πολύ καλές χρονιές, αλλά ήταν στην Primera RFEF και στη Segunda RFEF, που είναι ημιεπαγγελματικές κατηγορίες. Δεν είναι το ίδιο με το να παίζεις σε αυτό το επίπεδο. Στη Ράγιο Μαχαδαόντα είχα καλά χρόνια, όχι τόσα στα νούμερα, αλλά φέτος έκανα πραγματικά ένα… μπαμ”.
Τι έχεις πετύχει φέτος, πέντε γκολ και οκτώ ασίστ;
“Ναι, συνολικά σε πρωτάθλημα και κύπελλο (γέλια)“.
Νούμερα για ένα καλό εξτρέμ.
“Ναι, το έλεγα και πρόσφατα στα αποδυτήρια. Είναι νούμερα καλού εξτρέμ. Για παράδειγμα, ο Ραφίνια και ο Λαμίν Γιαμάλ είναι εξτρέμ, αλλά είναι οι κορυφαίοι στον κόσμο. Αλλά οι υπόλοιποι εξτρέμ της Λα Λίγκα… Όχι μόνο στην Βαγιαδολίδ που έχει υποβιβαστεί, αλλά και σε ομάδες μεσαίου επιπέδου δεν έχουν αυτά τα νούμερα“.
Όταν ο ΟΦΗ σε απέκτησε, περίμεναν οι άνθρωποι της ομάδας ότι θα έκανες τέτοια νούμερα ή τους εξέπληξες;
“Νομίζω τους εξέπληξα. Είναι αλήθεια πως ο προπονητής που με έφερε μου είχε μιλήσει για την αγωνιστική φιλοσοφία που είχε, τι ήθελε από την ομάδα, ότι ήθελε να έχει την μπάλα και να επιτίθεται συνεχώς, και πίστευε ότι εγώ μπορούσα να υπηρετήσω το πλάνο πολύ καλά. Είμαι μπακ, ξέρω να αμύνομαι φυσικά, αλλά το δυνατό μου σημείο είναι και η επίθεση, να βοηθάω εκεί. Είναι αλήθεια ότι ούτε εγώ φανταζόμουν τέτοια νούμερα, ούτε στο καλύτερο σενάριο. Ότι θα μπορούσα να βοηθήσω επιθετικά; Ναι, σίγουρα. Αλλά σε αυτό το επίπεδο, ούτε εγώ το περίμενα”.
Ήσουν ο έκτος καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος στο παιχνίδι Fantasy της Super League 1. Πώς το έζησες;
“Είναι διαφορετικό από της Ισπανίας. Εγώ φέτος δεν παίζω, γιατί είναι και στα ελληνικά… δύσκολο για εμένα. Αλλά είναι διαφορετικό γιατί όλοι όσοι παίζουν μπορούν να διαλέξουν όποιον παίκτη θέλουν. Δεν είναι όπως στην Ισπανία που αν έχεις έναν παίκτη δεν μπορεί να τον έχει και κάποιος άλλος στην ενδεκάδα του. Εδώ το ζουν καλά και, επιπλέον, επειδή είναι χορηγός του πρωταθλήματος, σου δίνουν βραβεία ανάλογα με το ποιος μαζεύει τους περισσότερους πόντους. Ο κόσμος το ζει πολύ έντονα”.
Άρα σε έχουν σε κάθε ομάδα.
“Ναι… Δηλαδή, πολλοί μου το λένε. Ότι με έχουν στο Fantasy, ότι πήγα πολύ καλά αυτή την εβδομάδα με γκολ και ασίστ, ότι ήμουν ο καλύτερός τους παίκτης, αυτός που τους έδωσε τους περισσότερους πόντους…“
Σου έχουν μιλήσει άσχημα οπαδοί στην Ελλάδα;
“Σίγουρα ναι, αλλά δεν καταλαβαίνω τι μου λένε. Πολλές φορές το λέω στην οικογένειά μου, ότι είναι καλύτερα να μην καταλαβαίνω τη γλώσσα, γιατί αλλιώς μπορεί να με επηρέαζε. Εμένα γενικά δεν με επηρεάζει πολύ, αλλά δεν είναι και ευχάριστο να παίζεις και να σε βρίζουν ή να λένε κακά πράγματα από την εξέδρα. Για παράδειγμα, πρόσφατα μου συνέβη. Παίζαμε εντός έδρας, προηγούμασταν 2-1 στο ημίχρονο και είχα δώσει μια ασίστ. Στο δεύτερο ημίχρονο έκανα δύο λάθη ή κάτι τέτοιο, δεν θυμάμαι καλά. Και άρχισαν να μου λένε πράγματα από την εξέδρα του ΟΦΗ. Μετά έβαλα άλλο ένα γκολ και σκέφτηκα: “Έχω βάλει γκολ και έχω μοιράσει μία ασίστ και με βρίζουν”. Αλλά εδώ είναι και πολύ παθιασμένοι, το ζουν πολύ. Και φέτος ήταν πολύ σημαντική χρονιά για τον σύλλογο με όλα όσα έχουμε πετύχει. Ο κόσμος είναι ενθουσιασμένος, το ζει στο έπακρο”.
Καλώς ή κακώς, μεγάλη ένταση…
“Ναι, οι συμπαίκτες μου που ήταν στον ΟΦΗ την προηγούμενη χρονιά, όπου τα πράγματα ήταν περισσότερο περίπλοκα, μου είπαν ότι αυτοί οι οπαδοί που μας υποστηρίζουν μέχρι θανάτου φέτος, που ήρθαν εκτός έδρας, που μας υποδέχθηκαν στο ξενοδοχείο – την προηγούμενη χρονιά ήταν οι πρώτοι που είχαν έρθει στην ομάδα και ζητούσαν εξηγήσεις. Πήγαν στα αποδυτήρια για να μιλήσουν στους παίκτες, στο ξενοδοχείο, παντού. Είναι πολύ παθιασμένοι και το ζουν πάρα πολύ, προς το καλύτερο ή το χειρότερο”.
Σίγουρα, είναι για καλό, αυτό σημαίνει πως είναι απόλυτα δίπλα σας και συνδέονται σε αυτό που κάνετε.
“Φυσικά, είναι κάτι το οποίο το συζητάμε πολύ εδώ. Υπάρχουν άλλες ομάδες στην Ελλάδα που δεν έχουν καθόλου φιλάθλους, όπως αυτό συμβαίνει και στην Ισπανία. Ο ΟΦΗ είναι μια από τις πιο ιστορικές ομάδες του πρωταθλήματος, μια από τις παλιότερες επειδή κάποιες επανιδρύθηκαν. Πάντα λέω πως είμαι τυχερός που παίζω σε μια ομάδα που έχει κόσμο από πίσω της, φιλάθλους που νοιάζονται για την ομάδα. Δεν είναι μια ομάδα που αν κερδίζεις είναι όλα καλά, όπως και όταν χάνεις πάλι όλα είναι καλά. Στο τέλος, αυτό είναι που θέλει ένας ποδοσφαιριστής, την ένταση και το κίνητρο που είναι πάντα καλό για εκείνον”.
Ποιο θα έλεγες πως είναι το καλύτερο και ποιο το χειρότερο στοιχείο στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
“Το καλύτερο είναι ότι υπάρχουν πολλοί παίκτες υψηλού επίπεδου. Αυτήν την χρονιά, έπαιζαν εδώ ο Λαμέλα, επίσης ο Γουίλιαν, ο Ζέλσον Μαρτίνς, ο Μαρσιάλ. Μεγάλα ονόματα επειδή υπάρχουν πολύ μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα. Το χειρότερο στην Ελλάδα είναι τα γήπεδα. Πας στις έδρες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού που παίζουν σε μερικά από τα καλύτερα γήπεδα της Ευρώπης και μετά πας σε κάποια άλλα που δεν τα βλέπεις ούτε στην τρίτη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Η διαφορά μεταξύ των κορυφαίων ομάδων και εκείνων που βρίσκονται πολύ χαμηλά, σε αυτό το κομμάτι είναι πολύ μεγάλη”.
Και μετά είναι και η θρυλική σκηνή με τον πρόεδρο και το όπλο. Φαντάζομαι δεν έχεις ζήσει κάτι τέτοιο, αλλά ούτε κάτι παρόμοιο;
“Ευτυχώς όχι. Δεν μου έχει τύχει κάτι παρόμοιο ούτε στο ελάχιστο, θα το θυμόμουν σίγουρα. Πρόσφατα έπαιξαν Ολυμπιακός και ΑΕΚ, όπου ο Ολυμπιακός είχε μόλις κατακτήσει το πρωτάθλημα και είχε ρίξει στην Ένωση κι ένα 6-0 στο κύπελλο. Εδώ είναι σαν “κλάσικο” και πιάστηκαν οι παίκτες, κατέβηκαν και οι πρόεδροι, ειπώθηκαν τα πολλά… Είναι λίγο τσίρκο από αυτή την άποψη. Τους αρέσει πολύ αυτό, σαν να θέλουν να δείξουν ποιος κάνει κουμάντο, ποιος έχει περισσότερα. Χάνεται ο έλεγχος, πραγματικά. Στον ΟΦΗ είναι πολύ καλά, εδώ είμαστε ήρεμοι, δεν μπλέκεται κανείς με κανέναν και δεν δημιουργούμε προβλήματα”.
Εσείς είστε πιο… ήσυχοι σε σχέση με τις άλλες ομάδες και μία μεγάλη επιτυχία που σημειώσατε φέτος ήταν η πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου.. Το είχατε στο μυαλό σας ή προέκυψε;
“Σταθήκαμε και τυχεροί. Ο πρώτος γύρος είναι νοκ-άουτ και μπορεί να σου τύχει ομάδα από Β’ ή Γ’ κατηγορία. Σε εμάς έτυχε ομάδα από την Α’ κατηγορία, όπως κι εμείς. Μάλιστα, μας νίκησαν και στα δύο ματς του πρωταθλήματος, αλλά τους κερδίσαμε σε αυτό το νοκ-άουτ και συνεχίσαμε στην διοργάνωση. Τότε, πέσαμε στην πιο βατή πλευρά του ταμπλό και ήμασταν τυχεροί. Νομίζω είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του Κυπέλλου που όλες οι μεγάλες και ιστορικές ομάδες κληρώθηκαν στη μία πλευρά. Στη δική μας πλευρά δεν υπήρχε καμία. Από εκείνη τη στιγμή, ξέραμε ότι είχαμε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία να την εκμεταλλευτούμε και να φτάσουμε στον τελικό”.
Και τώρα σας περιμένει ο Ολυμπιακός. Δεν γλιτώνετε το “θηρίο”
“Ναι, εκεί δεν υπήρχε τρόπος να το… γλιτώσουμε. Ξέραμε πως όποιος και να έφτανε από την άλλη πλευρά θα ήταν μεγάλη ομάδα. Στα ημιτελικά ήταν Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ… Πόλεμος, δηλαδή. Αλλά κι εμείς έπρεπε να περάσουμε τα δικά μας εμπόδια, που δεν ήταν εύκολα. Σε διπλούς αγώνες κάθε ομάδα μπορεί να σε ζορίσει, αλλά εμείς φτάσαμε στον τελικό”.
Σου αρέσει περισσότερο αυτό το σύστημα διεξαγωγής του κυπέλλου ή της Ισπανίας;
“Προσωπικά μου αρέσει περισσότερο της Ισπανίας. Παίξαμε στα προημιτελικά με μια ομάδα της Β’ Εθνικής που είχε και προβλήματα με απλήρωτους παίκτες, ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης. Το πρώτο ματς το παίξαμε στην έδρα μας και κερδίσαμε 5-0. Το δεύτερο ματς ήταν απλώς μια αγγαρεία, έχεις και το ταξίδι… Ίσως αν ήταν όπως στην Ισπανία, που είναι μονό παιχνίδι στην έδρα της ομάδας της χαμηλότερης κατηγορίας, να έπαιζε με περισσότερο πάθος γιατί σε 90 λεπτά μπορεί να γίνει η έκπληξη. Στους διπλούς αγώνες το πλεονέκτημα πάει στις ομάδες της πρώτης κατηγορίας”.
Πώς ζείτε εκεί λίγες ημέρες πριν τον τελικό; Το θεωρούν δεδομένο ότι θα το πάρει ο Ολυμπιακός;
“Όχι, η αλήθεια είναι πως όχι. Οι φίλαθλοι εδώ έχουν κάνει διάφορες εκδηλώσεις. Πρόσφατα είχαμε μία μαζί τους. Το τελευταίο Κύπελλο που κατέκτησε ο ΟΦΗ ήταν το 1987. Πριν από 38 χρόνια. Δεν είναι κάτι που το ζει μια ομάδα σαν τον ΟΦΗ κάθε χρόνο. Ο Ολυμπιακός είναι Ολυμπιακός και δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, αλλά εμείς έχουμε την ελπίδα και την όρεξη γιατί δεν έχουμε συχνά τέτοιες ευκαιρίες. Ο κόσμος μας βλέπει στον δρόμο και από πριν φτάσουμε μας φώναζαν «κύπελλο, κύπελλο». Είχε γίνει εμμονή. Θα τα δώσουμε όλα γιατί είναι ο αγώνας της ζωής μας. Αυτοί είναι πιο συνηθισμένοι σε τελικούς και μεγάλα ματς, αλλά ίσως το ότι πηγαίνουν ως φαβορί να λειτουργήσει υπέρ μας. Εμείς δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Αυτοί είναι που θεωρητικά “πρέπει” να κατακτήσουν το Κύπελλο. Για να δούμε”.
Πως ένιωσες παίζοντας εκτός έδρας κόντρα στον Ολυμπιακό; Φαντάζομαι πως υπήρχε μια φανταστική ατμόσφαιρα.
“Την ημέρα που παίξαμε εκεί, παίξαμε στα γενέθλια τους. Το γήπεδο ήταν γεμάτο 1,5 ώρα πριν την σέντρα και δεν σταματούσαν να τραγουδούν. Ήταν μια ωραία μέρα. Μας κέρδισαν με 1-0, αλλά ήταν χαρά μας που παίξαμε εκεί. Θυμάμαι, όταν ήμουν στην Μπούργος, είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω στα γενέθλια του συλλόγου και ήταν κάτι ιδιαίτερο επειδή αυτό συμβαίνει μια φορά στην ζωή σου. Σαν παίκτης, σου αρέσει να παίζεις σε τέτοια παιχνίδια επειδή είναι αξέχαστα”.
Η πιο έντονη ατμόσφαιρα που έζησες;
“Δεν ήταν τόσο έντονη από αυτήν την πλευρά. Και αυτοί τερμάτισαν στην πρώτη θέση. Ήταν περισσότερο πανηγυρική, όχι τόσο έντονη για να πω την αλήθεια”.
Ποια είναι η άποψη στην Ελλάδα για τον Μεντιλίμπαρ; Τον υποδέχθηκαν σαν Θεό.
“Φυσικά, έγινε ο προπονητής που έφερε τον πρώτο Ευρωπαϊκό τίτλο στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο τελικός του Conference League έγινε στην Ελλάδα, ήρθε, κατέκτησε το τρόπαιο. Τώρα, είναι σαν Θεός εδώ και νομίζω πως κέρδισε το δικαίωμα ν’ αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο”.
Γιατί πιστεύεις ότι υπάρχουν τόσοι Ισπανοί στην Ελλάδα; Βρίσκονται σχεδόν σε όλες τις ομάδες.
“Στην πραγματικότητα, και στην δική μας ομάδα υπάρχει ακόμα ένας Ισπανός που έπαιζε πριν σε άλλη ομάδα (σημ. Ριέρα). Βρίσκεται στην Ελλάδα για έξι χρόνια. Είναι μια ποδοσφαιρική αγορά που σου δίνει αρκετές ευκαιρίες, σου ανοίγει άλλες πόρτες και μπορείς να κάνεις σημαντική καριέρα σε αυτό το πρωτάθλημα. Στην Ισπανία, σίγουρα τα συμβόλαια είναι καλύτερα, η φορολογία είναι καλύτερη και διαφορετικές οι ευκαιρίες. Στο τέλος, στην Ελλάδα είναι μια καλή ευκαιρία και όπως στην Ισπανία, έτσι και εδώ υπάρχουν πολλοί και ποιοτικοί ποδοσφαιριστές. Όλοι θα ήθελαν να παίξουν στην Ισπανία, εννοώ οι ξένοι παίκτες. Όμως σίγουρα δεν έχουν όλοι θέση στο ισπανικό πρωτάθλημα, οπότε πρέπει να ψάξεις τις ευκαιρίες σου εκτός της Ισπανίας”.
Πες μου, αλήθεια, είχες αποδεχτεί ότι δεν θα παίξεις ποτέ στη ζωή σου έναν τελικό κυπέλλου;
“Όχι, όχι. Στην πραγματικότητα, όταν ήμουν στο Μεξικό έπαιξα για άνοδο στην Α’ κατηγορία, αλλά για μένα δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Σίγουρα όχι. Το να ανέβεις κατηγορία είναι κάτι πολύ μεγάλο και πολύ όμορφο για έναν ποδοσφαιριστή, αλλά ο τελικός… Το έλεγα με τον μάνατζέρ μου ή με τη γυναίκα μου, όταν ακουγόταν ότι ίσως έρθουμε εδώ… Δηλαδή, ούτε καν πριν από έναν χρόνο… Δεν ξέραμε πού θα ήμασταν, τελείωνε το συμβόλαιό μου με την Μπούργκος και δες τώρα. Ποιος θα το έλεγε όταν υπέγραφα εδώ;”
Φαντάζομαι ότι όταν ήσουν πιτσιρικάς, γύρω στα 20, μπορεί να το ονειρευόσουν, αλλά πλέον θα φαινόταν δύσκολο, όπως και το να αγωνιστείς στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις
“Ναι, αν κερδίσουμε στον τελικό, περνάμε στα προκριματικά του Europa League. Πρέπει να κερδίσουμε σε διπλούς αγώνες. Αν χάσουμε, πηγαίνουμε στα play offs του Conference League. Εκεί, εάν προκριθούμε, μπορούμε να μπούμε στο League Phase.Ή αν προκριθούμε στα πρώτα παιχνίδια του Europa League, εξασφαλίζουμε τουλάχιστον το Conference. Πέρσι ήμουν στην Μπούργκος, στη Β’ κατηγορία της Ισπανίας, βλέπεις το επίπεδο εκεί και ποιες ομάδες μπαίνουν στην Ευρώπη. Στα 28 μου έλεγα ότι δεν πρόκειται να αγωνιστώ στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Τις έβλεπα στην τηλεόραση και έλεγα στη γυναίκα μου: «Γαμώτο, θα μου άρεσε έστω μια φορά να παίξω σε έναν τέτοιο αγώνα, να ακούσω τον ύμνο του Champions, του Europa League, του Conference…». Θα μου άρεσε να παίξω Τετάρτη ή Πέμπτη. Το είχα σχεδόν ξεγράψει. Ε, βλέπεις, στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξέρεις, και σου αλλάζει η ζωή από τη μία χρονιά στην άλλη, σε μια στιγμή”.
Και αν όχι με τον ΟΦΗ, στο τέλος, μετά από τέτοια χρονιά… Ίσως χτυπήσει το τηλέφωνό σου από κάποια ομάδα που αγωνίζεται στην Ευρώπη Τα νούμερα που έχεις κάνει ανοίγουν δρόμους.
“Ναι, αυτό ισχύει για όλους τους ποδοσφαιριστές. Ο κόσμος μας το έλεγε στον δρόμο: «Θέλουμε το Κύπελλο, θέλουμε το Κύπελλο». Εμείς, σαν παίκτες, είμαστε οι πρώτοι που ωφελούμαστε από αυτές τις καταστάσεις. Στο τέλος, αυτό που μπορεί να πετύχεις… σου ανοίγει πολλές πόρτες, πολλές αγορές. Επίσης, τελειώνει το πρωτάθλημα αυτό το Σαββατοκύριακο και το επόμενο είναι ο τελικός, ο μόνος αγώνας που θα παίζεται στην Ελλάδα. Όλοι θα δουν αυτό το παιχνίδι. Και όχι μόνο από εδώ, από πολλές χώρες που τους ενδιαφέρει αυτό το ποδόσφαιρο. Είναι μοναδική βιτρίνα, για ομάδες που πάνε Ευρώπη, από άλλες χώρες, ακόμη και από την ίδια τη χώρα.
Εσένα τι θα σου αρέσει; Ελλάδα, Ισπανία ή άλλες εμπειρίες;
“Κοίτα, εγώ που ήμουν στην Ισπανία σχεδόν όλη μου την καριέρα και κατάφερα να παίξω και στη Β’ Εθνική, ξέρω τι υπάρχει στην Ισπανία. Αυτή τη στιγμή, με τη χρονιά που έχω κάνει, πιστεύω ότι στην Ευρώπη μπορώ να έχω καλές ευκαιρίες. Ίσως να παίξω σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, ή αν κερδίσουμε τον τελικό να μπούμε στα προκριματικά του Europa League. Και στην Ισπανία κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατο γιατί οι ομάδες έχουν άλλες φιλοδοξίες. Προφανώς και θα ήθελα να επιστρέψω στην Ισπανία και να παίξω στη La Liga, αυτό ήταν πάντα το όνειρό μου. Αλλά ρεαλιστικά, είναι σχεδόν αδύνατο να συμβεί. Σε άλλες αγορές, όμως, μπορώ να έχω την ευκαιρία να κάνω αυτό το άλμα”.
Λες ότι δεν μπορείς να παίξεις στην Πριμέρα, αλλά ήσουν ο έκτος καλύτερος παίκτης στο Fantasy. Σε σταματάει ο κόσμος στον δρόμο;
“Ναι, είναι αλήθεια. Και με τη χρονιά που έχω κάνει… Στην αρχή δεν με ήξερε κανείς και τώρα πια με ξέρουν παντού. Ο κόσμος μας φέρεται πολύ καλά, σε μένα, στην οικογένειά μου… Είναι πολύ ευγενικοί και είχαμε και την τύχη να πάει καλά η χρονιά. Όλα αυτά βοηθούν στο τέλος”.
Όταν υπέγραψες, σίγουρα θα αναρωτήθηκαν από πού προέκυψες. Από την αρχή υπήρξε στήριξη ή ήρθε με την καλή σου απόδοση;
“Στην αρχή ο κόσμος δεν με ήξερε… Κοίτα, είναι φυσιολογικό, το καταλαβαίνω. Υπογράφεις έναν παίκτη από τη Β’ κατηγορία της Ισπανίας, που δεν είχε και τρομερά στατιστικά. Στην Ισπανία είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα. Και ο κόσμος ήταν λίγο επιφυλακτικός με τη μεταγραφή. Μετά, στο δεύτερο ή τρίτο φιλικό της προετοιμασίας, έβαλα ένα εντυπωσιακό γκολ με ένα σουτ από πολύ μακριά. Ο κόσμος ενθουσιάστηκε κάπως. Μετά, στο πρώτο ματς πρωταθλήματος στο γήπεδό μας, έβαλα το πρώτο γκολ της ομάδας… Από εκεί άρχισαν να με προσέχουν, να με μαθαίνουν λίγο. Μετά δεν ξεχώριζα τόσο και υπήρχαν άλλοι παίκτες που ξεχώρισαν, και ο κόσμος είχε άλλους αγαπημένους…
Αλλά από τον Δεκέμβρη ή τον Ιανουάριο, όταν άρχισα να σκοράρω πιο συχνά, να δίνω ασίστ και να παίζω σε πιο υψηλό επίπεδο, τότε άρχισε ο κόσμος να με σταματά και να με αναγνωρίζει. Κυρίως τα παιδιά, που είναι και αυτά που το ζουν πιο έντονα. Είμαστε πρότυπα γι’ αυτά και είναι πολύ συγκινητικό όταν σου ζητάνε φωτογραφίες και αυτόγραφα. Αυτό σημαίνει ότι κάνεις καλά τη δουλειά σου και μπορούν να σε έχουν ως παράδειγμα”
Και η ζωή; Πώς είναι; Μοιάζει ο τρόπος ζωής στην Ελλάδα και την Ισπανία;
“Ναι, πολιτισμικά είναι πολύ κοντά. Το φαγητό, το κλίμα… Αν και είμαι στην Κρήτη, που είναι νησί και έχει καλό καιρό σχεδόν όλο τον χρόνο, εκεί είναι λίγο πιο διαφορετικά από την Ισπανία. Αλλά κατά τα άλλα, είναι πολύ παρόμοια. Τα κτίρια είναι λίγο πιο παλιά. Υπάρχουν πολλές αρχαιότητες, κάποια εγκαταλελειμμένα κτίρια. Αλλά ο κόσμος είναι πολύ καλός και περνάμε όμορφα εδώ“
Σαν την Ισπανία δεν έχει, αλλά η Ελλάδα είναι μία χώρα που της μοιάζει αρκετά
“Έτσι είναι. Το μόνο μου πρόβλημα είναι ότι η γλώσσα είναι πολύ δύσκολη. Υπάρχουν κάποιες λέξεις που ξέρω και μου αρέσουν. Όταν πας σε μια χώρα σαν αυτή, πρέπει να μάθεις λίγα, κυρίως για να ενταχθείς με τους συμπαίκτες, τα ΜΜΕ, τον κόσμο… αλλά είναι πολύ δύσκολη”.
Ο προπονητής σας μιλάει αγγλικά; Θα υπάρχουν αποδυτήρια σ’ αυτή τη λίγκα που μιλάνε κυρίως ισπανικά.
“Ο προπονητής μιλάει αγγλικά, ναι, γιατί είναι από τη Σερβία. Στα αποδυτήρια περίπου οι μισοί είναι Έλληνες, οι άλλοι μισοί ξένοι. Συνεννοούμαστε όλοι μεταξύ μας στα αγγλικά. Προχτές παίξαμε με τον Άρη και δεν θυμάμαι ακριβώς τώρα πόσοι ήταν, αλλά στην αρχή είχε εννιά Ισπανούς. Και στο ρόστερ υπάρχουν μόνο ένας ή δύο Έλληνες. Είναι ο Μορόν, ο Μάγιο, ο Μοντόγια, ο Βέλεθ, ο Κουέστα, ο Πάρδο, ο Μόντσου…”
Με τον Άρη έχετε παίξει αρκετές φορές. Πώς σου φαίνεται το περίεργο σύστημα στην Ελλάδα στα play offs;
“Φέτος το άλλαξαν, γιατί πριν το πρωτάθλημα χωριζόταν σε δύο γκρουπ. Το ένα πάλευε για τον τίτλο και τις θέσεις Ευρώπης και το άλλο για την παραμονή. Και φέτος το χώρισαν σε τρία. Οι πρώτοι τέσσερις πάνε απευθείας Ευρώπη και επειδή η Ελλάδα είχε φέτος μία παραπάνω θέση στην Ευρώπη, έκαναν ένα γκρουπ από την 5η έως την 8η θέση και όποιος βγει 5ος παίρνει αυτό το εισιτήριο. Μετά, από 9η ως 14η θέση είναι τα πλέι άουτ για τον υποβιβασμό. Εμένα δεν μου αρέσει. Δεν μου αρέσει γιατί δεν το έχω συνηθίσει. Στην Ισπανία είναι απλό, πας έδρα-έδρα και τέλος. Αλλά εντάξει, είναι και ένα πρωτάθλημα με λιγότερες ομάδες.
Πρέπει να το κάνεις κάπως ώστε να παίζονται περισσότερα παιχνίδια και να υπάρχει περισσότερο θέαμα. Από τη μία δεν μου αρέσει, γιατί παίζεις έξι φορές με την ίδια ομάδα. Τη γνωρίζεις πια απ’ έξω κι ανακατωτά… Αν και τα προηγούμενα χρόνια το χώριζαν με τρόπο που οι ομάδες που ήταν κοντά στο γκρουπ των επάνω αλλά δεν κατάφερναν να μπουν, έπαιζαν δύο ή τρεις μήνες χωρίς να έχουν τίποτα να διεκδικήσουν. Φέτος, τουλάχιστον, όλες οι ομάδες παλεύουν για κάτι μέχρι το τέλος”.
Τι χάος. Δηλαδή αν τερματίσεις πρώτος στο group 5-8, βγαίνεις στην Ευρώπη και οι υπόλοιποι όχι.
“Ναι, αυτό είναι. Ήταν πολύ καλό για εμάς επειδή ξεκινήσαμε αμέσως τα παιχνίδια. Στην συνέχεια, βάσει της βαθμολογίας οι βαθμοί χωρίστηκαν στα δύο ώστε η διαφορά να είναι μικρότερη και να υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός. Ο Άρης είχε 21 βαθμούς και οι υπόλοιπες τρεις ομάδες από 18. Ήταν λίγο περίεργο και μπερδεμένο. Όμως ήταν η πρώτη χρονιά που το πρωτάθλημα διεξήχθη με αυτό το σύστημα και κάποιες φορές, ούτε εμείς οι παίκτες γνωρίζαμε τι συμβαίνει. Ήταν λίγο μπέρδεμα όλη αυτή η ιστορία”.
Με λίγα λόγια, το πιο σημαντικό θα ειναι αν κατακτήσετε το Κύπελλο, οπότε θα παίξετε και Ευρώπη.
“Ναι και είναι λίγο αστείο, αστείο για εμάς. Γιατί αν κερδίσουμε το κύπελλο, όποιος τερμάτισε στην πέμπτη θέση δεν θα παίξει στην Ευρώπη επειδή θα πάρουμε εμείς την θέση τους. Ακόμα, θα πάρουμε την θέση του τρίτου, στην βαθμολογία και αυτός θα είναι σαν να είχε τερματίσει τέταρτος και αυτός που τερμάτισε τέταρτος, σαν πέμπτος. Είχαμε αυτό το διπλό πλεονέκτημα ότι μπορούσαμε να διεκδικήσουμε την Ευρώπη, είτε από το Κύπελλο, είτε από το πρωτάθλημα. Αν και πλέον δεν έχουμε την επιλογή της πέμπτης θέσης, όμως αν κερδίσουμε το κύπελλο θα τους αναστατώσουμε”.
Πότε είναι ο τελικός;
“Στις 17 Μαΐου, το ερχόμενο Σάββατο”.
