Politica 89.8
Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.
Η regular season της Stoiximan Super League 1 ολοκληρώθηκε με τον ΟΦΗ να είναι κατά γενική ομολογία από τις ομάδες που στην μεγαλύτερη διάρκεια τους έπαιξαν το καλύτερο ποδόσφαιρο στο πρωτάθλημα.
Ποδόσφαιρο επιθετικό, μοντέρνο με πλουραλισμό στο στυλ αλλά και στους παίκτες που βρήκαν δίχτυα στην αντίπαλη εστία. Γενικά μια ομάδα που έβρισκε πάντα τον τρόπο να σκοράρει και να δημιουργεί απειλές προς τους αντιπάλους της.
Ωστόσο, πέρα από αριθμούς και στατιστικά, η μεγάλη εικόνα ήταν εκείνη που δημιουργήθηκε με την παρουσία του ΟΦΗ από την μέρα που ανέλαβε το τιμόνι της ο Μίλαν Ράσταβατς.
Ένας προπονητής που για κάποιον άγνωστο λόγο, επειδή προφανώς οι περισσότεροι κοιτούσαν στατιστικά και νούμερα, είχε την “ταμπέλα” του αμυντικογενούς προπονητή.
Τουναντίον, στον ΟΦΗ όχι μόνο δεν έδειξε ότι παρουσιάζει μια ομάδα με αμυντική στόχευση που πρώτα κοιτάζει το πως να μην δεχθεί γκολ και μετά να πετύχει, αλλά ακριβώς το ανάποδο. Ο ΟΦΗ στην συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων του έδειξε ότι θέλει να είναι η ομάδα που θα έχει την μπάλα στα πόδια της, η ομάδα που θέλει να επιτεθεί και να πετύχει γκολ. Προφανώς, εξαίρεση αποτελούν εκτός έδρας αγώνες όπως με τον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό (όπου αναμενόμενα είναι διαφορετική η στόχευση) αλλά το δάσος και όχι το δέντρο είναι η συνολικά καλή εικόνα του ΟΦΗ στο πρωτάθλημα.
Μια ομάδα που είχε εκείνη την κατοχή της μπάλας, που δημιουργούσε μεγάλο αριθμό ευκαιριών (κάποια παραδείγματα είναι τα ματς με Πανσερραϊκό, Λεβαδειακό) και που ολοκλήρωσε την κανονική διάρκεια με την 4η καλύτερη επίθεση πετυχαίνοντας περισσότερα γκολ τόσο από τον Παναθηναϊκό, όσο από τον Άρη – προϊόν των συνεργασιών και της δημιουργίας των ποδοσφαιριστών του.
Βέβαια, εδώ πρέπει ν’ αναφέρω ότι η περσινή version του Ράσταβατς στον Αστέρα, ολοκλήρωσε το πρωτάθλημα με την 7η καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα, οπότε είναι και αυτό ένα στοιχείο που έχει την σημασία του…
Κοντολογίς, πέρα από τους αριθμούς και τα στατιστικά, εκείνο που έχει την μεγαλύτερη σημασία απ’ όλα είναι ο τρόπος με τον οποίο αγωνιζόταν ο ΟΦΗ και όχι (μόνο) ο αριθμός των τερμάτων που πέτυχε. Ο Μίλαν Ράσταβατς έδειξε πως με τα κατάλληλα εργαλεία στην διάθεση του, δεν ήταν αμυντικός προπονητής απλά ίσως δεν τα είχε στις προηγούμενες του ομάδες.
Χαίρομαι που σιγά- σιγά αρχίζουν όλοι να αναγνωριζουν τον Ράσταβατς σαν ένα κανονικό προπονητή ,που είχαμε να δούμε μετά τον Νίκο Παπαδόπουλο και όχι κάτι κομπλεξικους τύπους ,βλέπε συμπεριφορά στον Νειρα και άσχετους προπονητικά κολλημένους σε ένα μόνο συστημα σαν τον Νταμπραουσκας η ατάλαντους σαν τον Δέλλα με αλλαγές τύπου Κουτεντακη αντί Καραχάλιου που τον είχε εξαφανισει
Έχεις δίκιο συνονόματε ξέχασες το Σιμο.
Μακαρι να ειναι ο νεος γκεραρντ..