Politica 89.8
Γράφει ο “Ιστορικός”
Δύο ημέρες πριν το παιχνίδι με την Λάρισα, οι “Ημέρες Ιστορίας” του Gentikoule θυμούνται το επεισοδιακό παιχνίδι του 2006 στο ιστορικό “Αλκαζάρ” που σημαδεύτηκε από την απίστευτη παρουσία του κόσμου του ΟΦΗ και το επεισόδιο Σηφάκη – αστυνομικών.
Η σεζόν 2005 – 2006 είναι μια από τις πιο ταραχώδεις και σίγουρα η πιο περιπετειώδη των τελευταίων χρόνων για τον ΟΦΗ. Είναι η πρώτη χρονιά που ο Φανούρης Βατσινάς γίνεται μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ και μπορεί οι μνήμες να φαίνονται κοντινές όμως ήδη έχουν περάσει 14 χρόνια οπότε ξεκινάμε με την αναδρομή από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου για να συνδεθεί, καλύτερα, το παζλ.
Η σεζόν ξεκινάει με μια καχυποψία από την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου του ΟΦΗ λόγω της νέας ιδιοκτησίας με ένα ταραχώδες καλοκαίρι του 2015. Προπονήσεις να διακόπτονται, εισβολή στο “Βαρδινογιάννειο” και ο ΟΦΗ να βρίσκεται από το ξεκίνημα της περιόδου εντός ενός τεράστιου κλίματος εσωστρέφειας. Ο ΟΦΗ έχει προσλάβει προπονητή τον Βαγγέλη Βλάχο που έχει κάνει μια πολύ καλή σεζόν με τον Ιωνικό ενώ μεταγραφικά έχει ενισχυθεί με τον Πιέρ Ισά που είχε πάει στη Νίκαια έξι μήνες νωρίτερα κουβαλώντας μαζί του ένα βαρύ βιογραφικό αποτελώντας, τότε, έναν από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς στην Ελλάδα.
Η χρονιά ξεκινάει στραβά για τον ΟΦΗ, το κλίμα δυσπιστίας στις εξέδρες είναι πιο μεγάλο από ποτέ και μέχρι το τέλος του 2005 ο ΟΦΗ έχει καταφέρει να πετύχει δύο νίκες. Μια κόντρα στην Λάρισα με χατ τρικ του Νίκου Μαχλά και άλλη μια επί του Ολυμπιακού. Το κλίμα ωστόσο παραμένει στραβό, ο ΟΦΗ δεν μπορεί να πάρει καμία βαθμολογική ανάσα.
Το 2006 μπαίνει με τον ΟΦΗ να φέρνει τον Ιανουάριο του ίδιου έτους μια καραβιά ξένους, κάτι απίθανους όπως ο διάσημος Σαμούρα και η κατάσταση δείχνει να είναι μη αναστρέψιμη. Το κλίμα για τον Βαγγέλη Βλάχο βαραίνει επικίνδυνα, ο έμπειρος τεχνικός απολύεται και στην θέση του, σε μια κίνηση – έκπληξη από τον Φανούρη Βατσινά επιστρέφει στον ΟΦΗ ο “ήρωας” του τελικού του 1987 Μύρων Σηφάκης που τα προηγούμενα χρόνια είχε βάλει φαρδιά – πλατιά την υπογράφη του στις συνεχόμενες ανόδους του Εργοτέλη.
Ο ΟΦΗ πάει στην Λάρισα με σκοπό να φύγει αλώβητος, ο Μύρων Σηφάκης μεταδίδει το πάθος του στους παίκτες ενώ και ο κόσμος, μπροστά στον πρώτο υποβιβασμό μετά από 29 χρόνια, αρχίζει να επιστρέφει στις εξέδρες του Παγκρητίου Σταδίου. Η παρουσία του Σηφάκη στον πάγκο του ΟΦΗ δημιουργεί ένα κλίμα συσπείρωσης στον σύλλογο και ο κόσμος αρχίζει πλέον να παίζει μπάλα.
Το παιχνίδι με την Λάρισα θεωρείται κομβικό, ο κόσμος του ΟΦΗ προετοιμάζεται για την εκδρομή στην Θεσσαλία και δίνει ένα πραγματικά εντυπωσιακό παρών. Εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες ομάδες της χώρας, η θάλασσα πάντα αποτελεί έναν, σοβαρό, αποτρεπτικό παράγοντα όμως ο κόσμος του ΟΦΗ είναι αποφασισμένος να σταθεί στο πλευρό της ομάδας. Από το Ηράκλειο φεύγουν περισσότεροι από 300 οπαδοί του και μαζί τους ενώνονται και άλλοι από την υπόλοιπη Ελλάδα. Η ιαχή “ΟΦΗ, ΟΦΗ” δονεί το ιστορικό “Αλκαζάρ”, οι παίκτες του ΟΦΗ βγαίνουν στο γήπεδο και νιώθουν ότι παίζουν στο Ηράκλειο βλέποντας τόσο κόσμο στις εξέδρες που έχουν κερδίσει την μάχη από νωρίς και συγκεκριμένα 30 λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα όπου έχουν πάρει θέσεις.
Μέσα στον αγωνιστικό χώρο ο ΟΦΗ δίνει μεγάλη μάχη απέναντι στην Λάρισα του Γιώργου Δώνη που έχει επιστρέψει στην Σούπερ Λιγκ μετά από μια 10ετη απουσία από τα μεγάλα σαλόνια. Οι μάχες των δυο τους άλλωστε είναι βγαλμένες από την χρυσή δεκαετία του ’80 όπου με το καταπληκτικό ποδόσφαιρο που έπαιζαν μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Ο ΟΦΗ θα μείνει με 10 παίκτες καθώς ο Μηνάς Πίτσος θα αποβληθεί με δεύτερη κίτρινη κάρτα και λίγα λεπτά αργότερα έρχεται η στιγμή που στιγματίζει το παιχνίδι: Ο Μύρων Σηφάκης βλέποντας την διαιτησία να σφυρίζει αλλοπρόσαλα αποβάλλεται και πάει να βγει εκτός αγωνιστικού χώρου πηδώντας τα κάγκελα. Ένας αστυνομικός τον ακουμπάει τραβώντας τον από τον ώμο και ο Σηφάκης δεν θέλει και πολύ για να αντιδράσει. Αμέσως επικρατεί πανζουρλισμός, ο Σηφάκης δεν κρατιέται και παραλίγο να έχουμε θερμό επεισόδιο που τελικά λήγει με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων.
Ο ΟΦΗ θα γνωρίσει την ήττα με 1-0 όμως εκείνη η χρονιά, η λεγόμενη του “τελικού με τον Λεβαδειακό” θα σωθεί στο Παγκρήτιο παρουσία 26 χιλιάδων φιλάθλων του όμως εκείνο το παιχνίδι είναι για μια άλλη “Ημέρα Ιστορίας”.
