Ανασκόπηση 2018 | Pics+Vds | Το πρωί "πένθος" - το απόγευμα θρίαμβος: ΟΦΗ-ΑΟΧ/Κισσαμικός 3-0

Πηγαίνοντας πάντα χρονολογικά την επιλογή των αγώνων ξεκινάμε το ΤΟΡ 10 από το πρώτο παιχνίδι που ήταν και για το 2018 αλλά όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια ήταν και το πλέον καθοριστικό.

Λέγεται πως κατά τη λαϊκή άποψη, η ζωή είναι μια αλληλουχία τυχαίων γεγονότων τελικά, άλλοτε τυχερών για εμάς και άλλοτε άτυχων. Το 2018 δεν είχε μπει καλά για τον ΟΦΗ, όχι μόνο για τον σύλλογο και αυτό που εκφράζει αλλά για τον κόσμο του καθώς λίγες ημέρες αργότερα είχε “φύγει” από την ζωή ο αναμορφωτής του, ο Ευγένιος Γκέραρντ.

Μέσα στην γενικότερη κατάθλιψη που επικρατεί στο Ηράκλειο για τον χαμό του “Μίστερ”, ο δικός του ΟΦΗ δίνει έναν αγώνα επιβίωσης. Η τραγική διοικητική κατάσταση που επικρατεί στον ΟΦΗ εκείνη την εποχή, τον φέρνει ένα βήμα πριν την οριστική διάλυση και όλοι φοβούνται ότι η ομάδα πρόκειται να διαλυθεί και θα αποχωρήσει από το πρωτάθλημα. Παραμονές του αγώνα με τον ΑΟΧ/Κισσαμικό που είναι να γίνει το Σάββατο 6 Ιανουαρίου, ο ένας παίκτης μετά τον άλλον αρχίζουν και αποχωρούν από το Ηράκλειο. Οι εναπομείναντες ποδοσφαιριστές αμφιταλαντεύονται για το αν θα κατέβουν να παίξουν στο παιχνίδι με τον ΑΟΧ/Κισσαμικό. Η επίσκεψη 50 οπαδών περίπου τους πείθει και εκείνοι ετοιμάζονται για το παιχνίδι με τον ΑΟΧ/Κισσαμικό.

Σάββατο 6 Ιανουαρίου

Ημέρα του αγώνα σε ένα “νεκρό” Ηράκλειο όπου όλοι αρχίζουν και σκέφτονται τα χειρότερα. Το γήπεδο; Έτοιμο να εκραγεί καθώς όλοι φοβούνται το μοιραίο.

Οι παίκτες του Νίκου Παπαδόπουλου μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο δίχως να γνωρίζουν αν αυτό το παιχνίδι είναι το τελευταίο τους με την φανέλα του ΟΦΗ. Η αύρα του κόσμου, οι παροτρύνσεις όλων όσων βρίσκονται στο “Γεντί Κουλέ” τους δίνουν δύναμη ψυχής. Ο ΟΦΗ προηγείται με 2-0 στο 10λεπτο και το άστρο του Δημήτρη Μάνου αρχίζει να φέγγει κάνοντας χατ τρικ.

Το παιχνίδι τελειώνει 3-0 και ο κόσμος παραληρεί στις εξέδρες. Παρά την πίκρα του και την στενοχώρια του, όλοι βλέπουν μια ομάδα να σκορπάει τον αντίπαλο της και τα πανηγύρια των παικτών της να φτάνουν μέχρι και το τελευταίο καρεκλάκι του “Γεντί Κουλέ”.