Μια ομαδάρα για να την χαίρεται ο κόσμος της

Είχα πολλά χρόνια να το ζήσω αυτό το συναίσθημα. Να χάνει ο ΟΦΗ και εγώ να κάθομαι ατάραχος, να μην ανάβω τσιγάρο και να περιμένω πότε θα σκάσει η ανατροπή. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

25 ημέρες νωρίτερα, λίγες ώρες μετά τη νίκη επί του Παναιτωλικού, ανέλυα από αυτήν την γωνία, το γιατί όταν αυτός ο ΟΦΗ φτάσει στο 100% θα τρομάξει την υπόλοιπη Ελλάδα. Πέρασαν 25 ημέρες, άλλες τρεις αγωνιστικές και ο ΟΦΗ δεν βρίσκεται ακόμα στο 100%. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η ομάδα έχει τρομακτικά περιθώρια βελτίωσης. Όταν ακόμα εμφανίζει κάποια κενά σημεία στο παιχνίδι της και πάλι φτάνει στο σημείο να κερδίζει με 4-1, τότε όταν θα είναι πανέτοιμη τι είναι αυτό που θα δουν τα μάτια μας;

Όλη η Ελλάδα είδε το απόγευμα της Κυριακής μια ομαδάρα να κονιορτοποιεί τον αντίπαλο της, να τελειώνει το παιχνίδι με 21 τελικές από τις οποίες οι 15 πήγαν στην εστία και όχι στο καμπαναριό της Αγίας Βαρβάρας ή στην Καντάνου και παράλληλα το κοντέρ να γράφει (μόνο) 4-1.

Ο κόσμος του ΟΦΗ είναι υπερήφανος για αυτήν την ομαδάρα που παίζει την καλύτερη μπάλα σε ολόκληρη την Ελλάδα και έχει υποχρεώσει όλους τους υγιείς φιλάθλους της χώρας να την παραδέχονται και να την αποθεώνουν.

Για το ματς με τον Πανιώνιο δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Το έγραφα μεσοβδόμαδα πως πλέον ο ΟΦΗ βρίσκεται σε τέτοια κλίμακα που τέτοια παιχνίδια, κόντρα σε αυτούς τους αντιπάλους, θα τα καθαρίζει όποτε και όταν γουστάρει εκείνος. Είναι καλά αυτός; Οι αντίπαλοι του θα δεινοπαθούν.

Ακόμα και όταν ζορίστηκε στο πρώτο ημίχρονο με την άμυνα να φτάνει στο κέντρο του γηπέδου και τον Πανιώνιο να είναι εξαρχής διατεθειμένος να χτυπήσει στην κόντρα, ο ΟΦΗ δυσκολεύτηκε για ένα 45λεπτο. Μόλις ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο, τα πράγματα μπήκαν στην θέση τους και ήρθε η ταρίφα.

Είναι ολοφάνερο πλέον ότι ο ΟΦΗ βρίσκεται σε άλλη ταχύτητα από τα 2/3 του πρωταθλήματος. Ή τουλάχιστον αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής του στα γήπεδα.

Ακόμα και στην μοναδική ήττα που έκανε, εκείνος ήταν που άξιζε να πάρει το παιχνίδι και όχι ο αντίπαλος του.

Μέσα στο γήπεδο φαίνεται ξεκάθαρα πως είναι μια ομάδα που χαμογελάει, ευχαριστιέται αυτό που κάνει, το κάνει με χαμογελαστά πρόσωπα και όλοι τους βρίσκονται σε ένα από τα πιο ασφαλή, επαγγελματικά (από κάθε άποψη) κλίματα του ελληνικού ποδοσφαίρου, το βγάζουν μέσα στο γήπεδο.

Δεν χρειάζεται να γράψω, απόψε, πολλά. Η ομάδα γράφει από μόνη της μέσα στο γήπεδο, ζωγραφίζει και είναι ξεκάθαρο πως το πλάνο του Σίμου δεν έχει φτάσει στην ολοκλήρωση του. Κυριακή με Κυριακή χτίζεται ακόμα περισσότερο και την ίδια ώρα ο ΟΦΗ βελτιώνει θεαματικά, κομμάτια του παιχνιδιού του.