Politica 89.8
Από την μια ήταν ο Αλαφούζος. Και ο Καρυπίδης. Ήθελαν διακοπή, προφανώς σκέφτονταν την τσέπη τους και όχι το γενικό καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.
Αυτό το δύσμοιρο το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν παύει να σε εκπλήσσει ποτέ. Ακόμα και στις πιο σκοτεινές εποχές του ελληνικού ποδοσφαίρου, έρχονται οι στιγμές που αυτά που διαβάζεις λες και βγήκανα από τις σελίδες του Μίκι Μάους. Κάπως έτσι διάβασα και χθες το τι σκέφτηκαν οι ελληνικές ομάδες κατά την διάρκεια της πιο κομβικής, των τελευταίων χρόνων, συνεδρίασης του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Μιλώντας με συναδέλφους που κάλυπταν το ρεπορτάζ αλλά και με παράγοντες άλλων ομάδων της Σούπερ Λιγκ, γιατί από εκεί θα βγει το ζουμί του ρεπορτάζ και όχι από τον ΟΦΗ, δεν πίστευα το τι άκουγαν τα αυτιά μου. Και οκ, θα δεχτώ την άποψη του Πανιωνίου και του Παναιτωλικού που ήθελαν διακοπή του πρωταθλήματος προκειμένου να γλυτώσουν τους κώλους τους και να μην υποβιβαστούν. Άλλωστε, αυτοί οι δύο είναι και στην πιο άβολη θέση αφού ούτε με το ζόρι μπορεί να τους γλυτώσει κανείς, αλλά ούτε και να τους ρίξει κάποιος ετσιθελικά.
Την ίδια ώρα διάβαζα πως ο Αλαφούζος, σε μια καταστροφική σκέψη, ζητούσε την διακοπή του πρωταθλήματος. Γιατί προφανώς αυτό που ήθελε ο Αλαφούζος ήταν να γλυτώσει τρεις και τέσσερις δόσεις συμβολαίων. Σου λέει ο Αλαφούζος, τα πλέι οφ είναι αδιάφορα αφού ο Παναθηναϊκός δεν διεκδικεί τίποτα απολύτως, οπότε γιατί να παίξουμε και καθόλου; Την ίδια άποψη είχε και ο Άρης όπου όπως μετέδωσαν από την Θεσσαλονίκη, ο Καρυπίδης σε μια αποστροφή του λόγου του είπε “τι θα κάνω με τους παίκτες που γκρινιάζουν γιατί πρέπει να πληρωθούν;” Δεν είναι και λίγο και να τους χρωστάς και να μην ξέρεις πως να μην τους τα δώσεις.
Ο ΟΦΗ θα μπορούσε απλά να τραβήξει την ίδια γραμμή. Όπως και ο Ολυμπιακός για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Ακόμα και ο ΠΑΟΚ που ζητάει την συνέχεια του πρωταθλήματος, υπό προϋποθέσεις, κόντρα σε όσα γράφουν ορισμένοι ρεπόρτερ του, είπε το αυτονόητο.
Η υπεύθυνη στάση του ΟΦΗ και όλα όσα είπε ο Ηλίας Πουρσανίδης στην συνεδρίαση της Λίγκας δείχνουν το αυτονόητο. Το όραμα που έχει ο σύλλογος δεν είναι κοντόφθαλμο. Γιατί το έγραψα και παραπάνω. Ο ΟΦΗ είναι ο λιγότερο ήρεμος. Είτε γίνουν τα πλέι οφ, είτε όχι θα είναι στην Ευρώπη της επόμενης περιόδου. Όμως δεν επέλεξε να δέσει τον γάιδαρο του, να κοιτάξει τον εαυτούλη του γιατί γνωρίζει πως πίσω από το όνομα του υπάρχουν χιλιάδες άλλα “πρέπει”: Υπάρχουν τα πρέπει των εσόδων, υπάρχουν τα πρέπει των παικτών που πρέπει να διασφαλίσει πως θα είναι ικανοποιημένοι, υπάρχουν τα πρέπει των υπαλλήλων του και βέβαια υπάρχουν τα πρέπει του κόσμου του που περιμένει να δει την ομάδα ξανά στο γήπεδο.
Και όταν η ομάδα επιστρέψει στο γήπεδο, θα υπάρξουν ξανά και τα έσοδα. Θα μπουν χρήματα από την συνδρομητική, από τους χορηγούς – το κομμάτι των εισιτηρίων το αφήνουμε προς το παρόν στην απ’ έξω όμως η γενική εκτίμηση είναι ότι θα κυκλοφορήσει το χρήμα ανάμεσα στις ομάδες και τους χορηγούς τους.
Ένα πρωτάθλημα που χάρις στις προσπάθειες του ΟΦΗ και των υπόλοιπων μεγάλων και του δικού του μεγέθους, ευτυχώς δεν διεκόπη οριστικά. Δεν πάρθηκε μια καταστροφική απόφαση που 40 με 50 ημέρες μετά, ενδεχομένως και κορονοϊού θέλοντος, να έβλεπαν την Ευρώπη να παίζει και εκείνοι να κάθονται να τους κοιτάζουν. Και όχι μόνο αυτό αλλά να βλέπουν και την ΟΥΕΦΑ να έρχεται και να τους λέει αυτά που τους είπε χθες το βράδυ πως όποιος διακόψει το πρωτάθλημα δεν θα έχει δικαίωμα να παίξει στην Ευρώπη.
Ο ΟΦΗ επέλεξε τον δρόμο του συνόλου, όχι της δικής του πάρτης, ούτε και του μικρού του εαυτούλη. Επέλεξε έναν δρόμο που ελάχιστοι άλλοι βρήκαν χθες το θάρρος να τον ακολουθήσουν και στο τέλος είναι δεδομένο πως δεν θα βγουν χαμένοι αλλά το αντίθετο.
