Η επιτυχία του ΟΦΗ και ο παιχταράς Έρικ Λάρσον

Η έλευση του Σουηδού μπακ και το μήνυμα του club με την υπόθεση Λάρσον προς πάσα κατεύθυνση μετά τις γελοιότητες του τελευταίου 48ωρου. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής.

Για να ξέρουμε λέμε τα αυτονόητα. Η μεταγραφή του Έρικ Λάρσον είναι μια μεγάλη μεταγραφή από κάθε άποψη. Και είναι μεγάλη και ηχηρή όχι γιατί ο Λάρσον έχει την χάρη ονομάτων που πήραν άλλοι και κάνουν να παίξουν κανένα 8αρι χρόνια αλλά γιατί και μιλάμε για μεταγραφή από το πάνω ράφι αλλά ΚΥΡΙΩΣ γιατί αναφερόμαστε σε έναν ποδοσφαιριστή που μετράει ήδη 15 παιχνίδια στην τρέχουσα σεζόν και έρχεται να παίξει αμέσως και όχι από τον Οκτώβρη. Και οι βόμβες και τα μπαμ φαίνονται στο γήπεδο και όχι στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται επικοινωνιακά την κάθε μεταγραφή το κάθε club. Και ας μην έχει ο ΟΦΗ τις προσβάσεις που έχουν οι υπόλοιποι μεγάλοι στην Αθήνα για να βρεθούν ορισμένοι να γράψουν μια καλή κουβέντα για τον σύλλογο που στο κάτω κάτω δεν την έχει και ανάγκη κιόλας.

Όλα όσα έγιναν από την Παρασκευή το μεσημέρι μέχρι και τα ξημερώματα του Σαββάτου, οι γελοιότητες και το παιχνίδι που πήγε να στηθεί προκειμένου να χαλάσει η μεταγραφή του Σουηδού στον ΟΦΗ, που θα αναλυθούν περαιτέρω τις επόμενες ημέρες από το Gentikoule, και η δεδομένη εμπλοκή του Ατρομήτου ανέδειξαν για ακόμα μια φορά την αυξανόμενη δυναμική του club. Γιατί είναι δεδομένο πως υπήρξε εμπλοκή του Ατρομήτου στην υπόθεση του Έρικ Λάρσον και “σφήνα” των Περιστεριωτών – όμως ΠΟΤΕ δεν υπήρξε συμφωνία με τον Σουηδό η πλευρά του οποίου αποδείχθηκε επαγγελματική μέχρι το τέλος, όπως και εκείνη του ΟΦΗ που αντιμετώπισε το ζήτημα με γρήγορα αντανακλαστικά, άμεσα και με την παρέμβαση του Γιώργου Σαμαρά το θέμα είχε happy end.

Το ζητούμενο στην υπόθεση του Έρικ Λάρσον δεν είναι ότι ο ΟΦΗ φέρνει έναν παίκτη εγνωσμένης αξίας που όποιος  είδε την Κυριακή την αναμέτρηση της Μάλμε με την Σίριους θα αντιλήφθηκε για ποιον παίκτη φέρνει στο Ηράκλειο. Το ζητούμενο στην υπόθεση του 31χρονου δεξιού μπακ είναι πως το club πλέον με την συνεχώς αυξανόμενη ανάπτυξη και πρόοδο που παρουσιάζει καταφέρνει να πείσει παίκτες επιπέδου Λάρσον, Ντίκο, Ντιουσέ και Τοράρινσον να βάλουν τ’ “ασπρόμαυρα” και να χτιστεί ένα ρόστερ που επίσης (δεδομένα) δείχνει να μοιάζει το καλύτερο της εποχής Μπούση.

Η επιτυχία του ΟΦΗ δεν είναι ότι κατάφερε να φέρει στο Ηράκλειο τον Έρικ Λάρσον αλλά ότι κατάφερε να φέρει έναν ποδοσφαιριστή του δικού του level. Έναν ποδοσφαιριστή που αποτελούσε βασικότατο στέλεχος της πρωταθλήτριας Σουηδίας τα δύο τελευταία χρόνια, απόλυτα ενεργό με την Μάλμε μέχρι και το απόγευμα της Κυριακής και ο οποίος βρισκόταν στα ραντάρ του ΟΦΗ και του Σαμαρά εδώ και πάρα πολύ καιρό. Και αν υπήρξε καθυστέρηση, που δεδομένα υπήρξε, αποδεικνύεται στην πράξη και όχι στην θεωρία πως εν τέλει είχε την δική τους εξήγηση: Οι μεταγραφές των Ντίκο, Ντιουσέ, Τοράρινσον, Λάρσον ανεβάζουν κατακόρυφα το επίπεδο του ΟΦΗ και παράλληλα δημιουργούν δικαιολογημένες προσδοκίες στον κόσμο για να είναι αισιόδοξος για την χρονιά που έρχεται.

Το κομμάτι των τελευταίων μεταγραφών και το γεγονός πως ο ΟΦΗ μέσα σε 15 μέρες έκανε τέσσερις μεταγραφές πρώτου επιπέδου, ούτε καν δεύτερου προς πρώτο, σε αντίθεση με τους προηγούμενους δύο μήνες όταν και είχαν έρθει μόνο οι Ντιουσέ, Γιοχού δείχνουν ή μάλλον να το πω καλύτερα αποδεικνύουν την ξεκάθαρη στόχευση που είχε το club επιβεβαιώνοντας όλα όσα λέγαμε εδώ και καιρό. Ότι από την στιγμή που ο ΟΦΗ έψαχνε μόνο παίκτες ενδεκάδας, μόνο τέτοιους θα έπαιρνε. Για να μπορέσει να ελαχιστοποιήσει το ρίσκο, αν και κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στο ποδόσφαιρο αλλά λέμε τώρα, και εν τέλει δείχνει να το πετυχαίνει.