Η αύρα της συσπείρωσης, το φετινό βάθος του ΟΦΗ και ο Νταμπράουσκας

Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Για αρχή είναι το τρίποντο. Η χαρά της νίκης που δίνει στον κόσμο φεύγοντας από το γήπεδο. Η χαρά για την οποία μιλούσε ο Βάλντας Νταμπράουσκας καθ’ όλη την περσινή χρονιά.

Στο 2-2 σκεφτόμουν πως αν ο ΟΦΗ δεν κέρδιζε τον Άρη, όλος αυτός ο κόσμος που πήγε στο γήπεδο Αυγουστιάτικα και το γέμισε ότι θα έφευγε ξενερωμένος από τα Καμίνια και άντε μετά να τον ξαναμάζευες. Η περσινή χαμένη ευκαιρία υπενθυμίζω του παιχνιδιού με τον Παναθηναϊκό, τέτοια εποχή πάνω κάτω.

Η συσπείρωση που υπάρχει από το ξεκίνημα του καλοκαιριού και πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού πήγαζε από παντού. 2-1, μηδέν γκρίνια – φωνή, στήριξη και παλμός.

2-2, μηδέν γκρίνια, στήριξη και παλμός από την εξέδρα.

Δοκάρι ο Πάλμα στο 76′, ορμή από το γήπεδο, φωνή και απόλυτη τρέλα στις εξέδρες του γηπέδου.

Το κοινό του “Γεντί Κουλέ” ξέρει ν’ αναγνωρίζει, ξέρει τι πρέπει να κάνει προκειμένου να στηρίξει τους παίκτες. Το χειροκρότημα χτυπούσε κόκκινο στα ντεσιμπέλ, η αύρα του “Γεντί Κουλέ” ήταν εκείνη που έριξε μέχρι τέλους το σύνθημα για τη νίκη.

Τη νίκη που την έφερε το κοουτσάρισμα του Νταμπράουσκας, η προνοητικότητα του Λιθουανού για τα κενά που θα επέλθουν αμυντικά στον κουρασμένο Άρη, το γκολ – καρμπόν με την Φλωρεντία που έφερε τη νίκη και ένα σχέδιο που εξαρχής έδειχνε ν’ αποδίδει καρπούς με εξαίρεση ένα 20λεπτο στο δεύτερο ημίχρονο όταν και ο Άρης πίεσε. Ο “Ντάμπρα” με τις κινήσεις που έκανε μετέβαλλε αμέσως την πίεση προς την πλευρά του Άρη και έχω την αίσθηση πως αν η ισοφάριση καθυστερούσε να έρθει λίγα λεπτά τότε η νίκη ίσως θα ερχόταν πιο εύκολα. Η υπερφόρτωση της αριστερής πλευράς με Μοσκέρα, Αμπάντα απέναντι στον Μοντόγια που δεν μπορούσε να κάνει δύο βήματα, από το 70′ και μετά, η μετατόπιση της πίεσης του ΟΦΗ στο επιθετικό τρίτο του Άρη και ο τρόπος με τον οποίο κατάφερε να τον πρεσάρει μέχρι τέλους ήταν κλειδιά και κινήσεις που προέρχονται αποκλειστικά από την σκακιέρα των πάγκων που βρήκε νικητή τον Λιθουανό.

Όμως σε ένα παιχνίδι που δεν έχει παίξει καθόλου ο Ριέρα, ο Μπιφουμά δεν έχει πάρει χρόνο συμμετοχής, ο Νέιρα μπαίνει στο τελευταίο 15λεπτο, το ίδιο και οι Φελίπε, Μοσκέρα – εν τέλει την διαφορά την κάνει το βάθος στο ρόστερ του ΟΦΗ. Κάτι που δεν συνέβαινε πέρυσι όταν ο Λιθουανός κοιτούσε γύρω του και δεν είχε επιλογές πρώτης γραμμής.

Ο ΟΦΗ κέρδισε τον Άρη με όλους αυτούς να έρχονται από τον πάγκο, άλλους παίκτες να μην έχουν παίξει ούτε λεπτό και τελικά η νίκη ήρθε από τον συνδυασμό τριών παικτών που μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο: Μοσκέρα, Αμπάντα, Νέιρα.

Οι τρεις βαθμοί που ήρθαν το βράδυ της Κυριακής δίνουν κάτι πολύ παραπάνω από ένα τρίποντο στην βαθμολογία. Δίνουν συνέχεια στην αύρα, την πίστη σε όλους αλλά κυρίως διατηρείται η ψυχολογία στα ύψη για μια χρονιά που όλοι περιμένουν να κινηθεί όπως δεν έχει κινηθεί καμία άλλη…