Όταν ο ΟΦΗ απογοητεύει τον εαυτό του

Ο Μανώλης Σαρρής γράφει στο blog του στο Gentikoule για το παιχνίδι με την Κέρκυρα και προσπαθεί να βρει μια λογική σε όσα παρουσιάζει ο φετινός ΟΦΗ.

Μετά το ματς με τον Πανιώνιο είχα γράψει σε αυτήν την στήλη «ΟΦΗ έχουμε απαιτήσεις…». Το ίδιο θα πω και μετά το αποτέλεσμα του αγώνα με την Κέρκυρα όπου στο πρώτο ημίχρονο φαινόταν… Μπαρτσελόνα με 9 τελικές προσπάθειες. Αν είναι δυνατόν! Λες και απέναντι στον ΟΦΗ ήταν αντίπαλος κανένα μεγαθήριο!!

Έγραφα και χθες ότι ο ΟΦΗ δεν βλεπόταν στο πρώτο ημίχρονο και αυτό είναι κάτι κοινά αποδεκτό που το γνωρίζουν και μέσα στην ομάδα. Η βαθμολογική συγκομιδή των 5 βαθμών απέναντι σε ομάδες… που έχουν πάνω – κάτω την ίδια δυναμικότητα είναι κάτι που δεν χωνεύεται. Και άντε να αφήσω στην άκρη το παιχνίδι με τον Άρη, οι ήττες από τον Πανιώνιο και την Κέρκυρα δεν μπορούν να ξεχαστούν γιατί προήλθαν από ομάδες που δεν είναι καλύτερες – για να μην πω χειρότερες.

Ασφαλώς και ο ΟΦΗ θα κριθεί αυστηρά το Νοέμβριο όμως με εμφανίσεις όπως η χθεσινή του πρώτου ημιχρόνου δεν αφήνει περιθώρια για υπομονή και κριτική μικρού επιπέδου.

Έλεγα στον Athletic Radio ότι δεν θα μπορούσαμε να δούμε χειρότερο ΟΦΗ από αυτόν της Ν. Σμύρνης όμως τελικά ξαναείδαμε και το κακό ήταν ότι η εμφάνιση ήταν ακόμα πιο απογοητευτική.

Βέβαια, δεν θα σταθώ στην ευκαιρία του Παπάζογλου γιατί κανένας δεν μπορεί να σταθεί σε αυτήν την φάση. ΟΛΑ μπαίνουν και ΟΛΑ χάνονται. Εκείνο που ενοχλεί είναι η ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΙΚΟΝΑ του πρώτου ημιχρόνου.

Το 1 / 5 του πρωταθλήματος αφήνει σε ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ μια πικρή γεύση και ανάμεικτα συναισθήματα. Όμως, είναι δεδομένο ότι χρειάζεται άμεση βελτίωση ώστε να μην δούμε ποτέ ξανά αυτήν την εικόνα.

Και οι αλλαγές των προσώπων στην 11αδα θα επιφέρουν μια ισορροπία και ίσως κέρδη. Όμως, σίγουρα απαιτείται σωστή διαχείριση και άμεση αναπροσαρμογή των αγωνιστικών πλάνων εν όψει της συνέχειας.