Τα καλά και τα άσχημα νέα για τον ΟΦΗ

Γράφει ο Μανώλης Σαρρής.

Πρώτη μέρα λοιπόν στο Όστερμπεκ και 34 ημέρες πριν την σέντρα του νέου πρωταθλήματος με τον ΟΦΗ να χτίζεται για να παρουσιάσει αυτό που είδαμε την προηγούμενη χρονιά αλλά με μεγαλύτερη συνέπεια, μεγαλύτερη σταθερότητα, ακόμα περισσότερη διάρκεια και εν τέλει να επιτευχθεί ο στόχος της εξάδας και να διεκδικήσει την πέμπτη θέση. Αυτοί είναι οι στόχοι της νέας χρονιάς, αυτό είναι το σκεπτικό που πρέπει να υπάρχει και με αυτό θα πορευτούμε από τον Αύγουστο και μετά.

Μετά από ένα 24ωρο πρώτο και αφού είδαμε μια πρώτη εικόνα του ΟΦΗ της επόμενης περιόδου, που δεδομένα βέβαια δεν θα είναι αυτός αλλά με αρκετές αλλαγές πάμε να δούμε στην πράξη τα πρώτα καλά νέα αλλά και τα πρώτα κακά.

Τα καλά νέα είναι πως μπαίνει στην χρονιά με μια βάση καλών ποδοσφαιριστών. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, σαφώς είναι σε καλύτερη μοίρα από τα προηγούμενα χρόνια, ο ΟΦΗ κατάφερε να διώξει και να απομακρύνει παίκτες που δεν ήταν λειτουργικοί και οι οποίοι δεν του πρόσφεραν τίποτα (Σελίμοβιτς, Καστάνιος) και να περιορίσει το περιττό υλικό που χρειαζόταν να διαχειριστεί ο Νίκος Νιόπλιας. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι στο ρόστερ δεν υπάρχουν ακόμα παίκτες που πρέπει να φύγουν αλλά αυτό είναι κάτι που θα το δούμε εν καιρώ και μέσα στις επόμενες εβδομάδες και αφού η αποστολή επιστρέψει στο Ηράκλειο.

Το επίσης ενθαρρυντικό νέο σε σχέση με την βάση που γράφω παραπάνω είναι ότι φέτος βρίσκονται παρόντες και υγιείς παίκτες – κλειδιά για την επόμενη σεζόν. Είδαμε πέρυσι πόση ζημιά έκανε στον ΟΦΗ ο τραυματισμός του ανέτοιμου Τοράλ που τον υποχρέωσε να επιστρέψει στην δράση τον Οκτώβρη, είδαμε πόσο πολύ έλειψε από τον ΟΦΗ ένας πανέτοιμος και υγιέστατος Κοσμάς Τσιλιανίδης. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ομάδα είναι πλέον πληρέστατη στην μεσαία γραμμή – με την προσθήκη του Ντιουσέ – με κάνει να αισιοδοξώ και να νιώθω πως για δεύτερη σεζόν τα χαφ του θα είναι ο παράγοντας που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την επιδραστικότητα της ομάδας στο γήπεδο αλλά και το πόσο καταλυτικοί θα είναι στα παιχνίδια. Στην άμυνα σαφώς και υπάρχει η ανάγκη για τρεις προσθήκες όμως προς το παρόν δουλειά γίνεται, ο Μπαλογιάννης δείχνει ότι πλέον έχει την αυτοπεποίθηση για να πάρει την φανέλα του αριστερού μπακ και λείπει ένας ακόμα δεξιά για να προσδώσει επιθετικότητα στο παιχνίδι του ΟΦΗ.

Ακόμα από την πρώτη μέρα βγαίνει συμπέρασμα για τον Ασούν Ντιουσέ. Ο Σενεγαλέζος δείχνει με τα πρώτα πατήματα του ότι είναι… κανονικός ποδοσφαιριστής. Παίκτης που ο ρυθμός του γαλλικού πρωταθλήματος (άρα και των προπονήσεων) δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα όπου οι ταχύτητες είναι πολύ πιο μειωμένες από τέτοιου είδους Λίγκες και που τουλάχιστον στα δικά μου μάτια με βάση όσα είδα στις δύο πρώτες προπονήσεις δεν είναι τελικά παίκτης που μόνο κόβει και δεν θα περνάει το κέντρο αλλά διαθέτει καλή τεχνική κατάρτιση, ποιότητα με την μπάλα στα πόδια, γρήγορη αντίληψη και θα πάρει πρωτοβουλίες ζητώντας την μπάλα για να ανεβάσει την ομάδα επιθετικά.

Επειδή όμως υπάρχει το καλό, υπάρχει και το κακό σε αυτήν την ρημάδα την ζωή που ζούμε, δεν μπορεί να μην υπάρχουν και άσχημα νέα. Η ανάγκη για ενίσχυση, που πλέον έχει καθυστερήσει δεδομένα, στην μεσοεπιθετική γραμμή του ΟΦΗ φωνάζει από μακριά. Φωνάζει από χιλιόμετρα πως οι επιλογές στην επίθεση, με εξαίρεση τον Ντούρμι και τον Τσιλιανίδη, είναι λίγες και ποιοτικά και ποσοτικά. Η ανάγκη για την αντικατάσταση από τον Λουίζ Φελίπε ενός κανονικού επιθετικού φωνάζει από χιλιόμετρα, το ίδιο και δύο εξτρέμ που θα πλαισιώσουν τον Τσιλιανίδη και παράλληλα θα προσφέρουν στην ομάδα αυτά (και παραπάνω) που έδωσε πέρυσι ο Λάμπρου.